جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

لزوم نیل به توسعه پایدار یکی از نیازهای ضروری در جامعه امروز ایران است و در این راستا توسعه اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد اصلی فرآیند توسعه بیان گر کیفیت سیستم اجتماعی در راستای دستیابی به عدالت اجتماعی، افزایش کیفیت زندگی و توانمندی انسان ها است. بنابراین از یک سو، با توجه به ارتقای سطح رفاه و کیفیت زندگی زنان که جزو لاینفکی از این فرآیند تعریف شده است و با توجه به افزایش روند رو به رشد جمعیت زنان سرپرست خانوار در طی سال های اخیر نیازمند نگاه ویژه به مسایل و مشکلات این قشر می باشیم. پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی وضعیت، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی زنان سرپرست خانوار در استان ایلام (زنان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی) انجام شده است. این پژوهش به شیوه پیمایشی و به وسیله پرسش نامه و مصاحبه در بین 371 نفر از زنان سرپرست خانوار در سال 1387 صورت گرفته است، که یافته های پژوهش نشان می دهد زنان سرپرست خانوار در این استان به لحاظ اشتغال و تحصیلات فرزندانشان مشکل نداشته ولی دارای مشکلات اقتصادی، اجتماعی همچون بی سوادی، تحصیلات پایین، عدم رفاه و کمبود وسایل امکانات زندگی، سکونت در محله های حاشیه ای و پایین شهر هستند.

این مقاله کوششی است به منظور شناسایی تاثیر انواع دین داری بر ارتباط دین داران با روحانیان. در این راه سه نوع دین داری که منطقا بر این ارتباط تاثیر دارد مشخص شد. این سه نوع دین داری عبارتند از: دین داری بی اعتقاد به روحانیت، دین داری بی نیاز به روحانی و دین داری ناپایبند. پس از توضیح و بسط نظری مکانیزم اثرگذاری این دین داری ها بر روابط دین داران با روحانیت، سه فرضیه منتج از بحث، به محک تجربه گذارده شد. نتایج تحقیق موید فرضیه ها است. به این معنا که مشخص شد هرچه اعتقاد دین داران به موقعیت و نقش روحانیت کاهش یابد، هر چه نیاز آنان توسط بدیل های مدرن مرتفع شود و هر چه ناپایبندی به ابعاد دین بیش تر باشد، ارتباط دین داران با روحانیان رو به تنزل خواهد گذارد.

ادبیات دانش ژئوپلیتیک کلاسیک ناظر بر جنبه های عینی رابطه قدرت، سیاست و جغرافیا بود و همگام با تحولات فلسفی صورت گرفته در ربع پایانی قرن بیستم، جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک نیز متاثر از این فضا و در تلاش برای بازسازی هویت خویش و تولید ادبیات نظری در پاسخ گویی به نیازهای جدید، با رویکرد «ژئوپلیتیک انتقادی» به ساخت شکنی و بر هم زدن بنیان های تثبیت شده در ژئوپلیتیک سنتی پرداخت.نشانه شناسی را می توان از کدهای ژئوپلیتیکی گفتمان پسامدرنیسم دانست که می کوشد از متن های اجتماعی برساخته از سوی رسانه ها که سعی دارند بر اساس علایق ژئوپلیتیکی خود و با توسل به بازنمایی به مخاطبین القا نمایند، رمز گشایی کرده، حجاب از چهره آنان برگیرد.روش تحقیق مقاله مبتنی بر روش اسنادی و کتابخانه ای و هدف تحقیق مطالعه بنیادی در بازشناسی و کاربست مفهوم بازنمایی در مطالعات جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک است.بهره نهایی مقاله مبین آن است که اصطلاح بازنمایی، از قابلیت و گستره معنایی وسیعی در تحلیل اندیشه های ژئوپلیتیکی برخوردار است.

هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش دانشگاه آزاد اسلامی در توسعه پژوهشی کشور است. روش پژوهش مطالعه از نوع مطالعه روند است و از روش های تحقیق توصیفی نیز استفاده شده است. ابزار اندازه گیری، جداول آماری و نمودارهای ترکیبی طراحی شده می باشد که از گرد آوری داده ها و نیز محاسبه شاخص های پنجگانه تعداد پژوهشگران، مقالات نمایه شده، اختراعات ثبت شده، کتاب های منتشر شده و مبلغ قراردادهای پژوهشی برون سازمانی برای کلیه واحدها و مراکز وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی در مناطق 16 گانه دانشگاه در سراسر کشور و دانشگاه ها و موسسات وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از سال 1388-1384 گردآوری، مقایسه و توصیف و تجزیه و تحلیل شده اند. بر اساس نتایج پژوهش معلوم شد دانشگاه آزاد اسلامی بطور میانگین 41% پژوهشگران و 11% مقالات نمایه شده و 11% کتاب های منتشر شده و 21% اختراعات ثبت شده و سهم ناچیزی از قراردادهای پژوهشی برون سازمانی در دوره برنامه پنج ساله چهارم در مقایسه با دانشگاه ها و موسسات پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را به خود اختصاص داده که نشان دهنده نقش موثر و مهم دانشگاه آزاد اسلامی در توسعه پژوهشی کشور است. به عبارت دیگر می توان نتیجه گرفت که در مجموع عملکرد پژوهشی کشور در دوره برنامه پنج ساله چهارم توسعه مطابق با اهداف آن برنامه پیشرفت نداشته است اما محققا اگر سهم موثر دانشگاه آزاد اسلامی نبود میزان تحقق اهداف برنامه یاد شده از این هم کمتر بود.

از زمان ورود مدرنیسم به ایران، محققان ایرانی تلاش نموده اند تا پاسخ هایی را برای گرایش و نزدیک شدن ایرانیان به سمت موفقیت ها و تلاش های جهان مدرن و مدرنیته پیدا کنند. گاهی اوقات این پدیده جدید از دیدگاه جامعه شناسی بررسی می شود، که این بررسی گاه از زاویه مکتوبات سیاسی و گاه از دیدگاه ایدئولوژیک و یا مذهبی صورت می گیرد. به طور بسیار نادر و کمیابی این موضوع از دیدگاه فلسفی نیز بررسی می شود. هدف ما در این مقاله، مرور کوتاهی به این پدیده از دیدگاه داریوش شایگان است.شایگان تلاش می کند تا فلسفه غربی را از تمدن آسیایی جدا کند. چرا که از نظر او، عقاید عرفانی آسیایی بر مبنای پرهیزگاری و الهامات قرار دارند، در حالی که فلسفه غربی به سنت و دنیا پرستی و مادیت تمام امور و شاخه های علم مربوط می شود.

واقعیت غیر قابل انکار در مورد آسیای مرکزی به عنوان منطقه ای با اهمیت فزاینده در سیاست بین المللی، درگیری آن با انواع و اشکال گوناگونی از منازعات رنگارنگ در سطوح زیر ملی، ملی و منطقه ای است. در حالی که فرضیات مختلفی در ادبیات موجود درباره ریشه های این تنازعات و چالش ها مطرح می شود، این مقاله می کوشد تا منازعات و چالش ها را بر بستر تاریخی آسیای مرکزی با محوریت دوران هفتاد ساله تسلط شوروی بر این منطقه توضیح دهد. در این میان با تمرکز بر سه پدیده منازعه آفرین شایع در منطقه یعنی، قوم گرایی، محلی گرایی و بنیاد گرایی، سعی می شود تا بر بستر رویکرد کلی بحث به توصیف و تبیین این امر پرداخته شود که اتحاد جماهیر شوروی در دوران تسلط خود از طریق اقداماتی چون مرزکشی های تصنعی، قرار دادن گروه های قومی نامتجانس در کنار یکدیگر در قالب جمهوری های جدید، مهاجرت دادن اقوام جدید و هم چنین روس ها به منطقه و افزایش تنوع قومی، غلبه دادن ساکنان و نخبگان یک منطقه یا یک قوم بر دیگر مناطق و اقوام در داخل یک واحد ملی، توزیع نامتوازن فرصت ها و امکانات، تلاش برای جدکردن اقوام و قومیت ها از میراث هویتی گذشته، اقدام سازماندهی شده علیه دین به عنوان ریشه هویت سنتی، ضمن تثبیت سلطه خود، از طریق از میان بردن تعلقات قبلی، هویت ها و تعلقات جدیدی را به وجود آورد. موضوع آن است که در فرایند این اقدامات گرچه منابع هویت سنتی به شدت آسیب دیدند ولی هویت جدیدی نیز مستقر نشد و لذا بحران هویتی شکل گرفت که به واسطه هم پوشانی با بحران هایی چون بحران اقتصادی، تبعیض های قومی و منطقه ای و ... بسترهایی مساعد برای منازعات بعدی را به وجود آورد که گرچه در مقطع حکومت شوروی امکانی برای ظهور نیافتند، اما در دوران پس از فروپاشی و ناکارآمدی دولت های ملی منطقه در رفع بحران های هویتی، اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، زمینه هایی را برای ایجاد پدیده های هویتی چون قوم گرایی، محلی گرایی و بنیاد گرایی به وجود آوردند که ویژگی مشترک هر سه به چالش کشیدن هویت و دولت ملی در سطوح زیر ملی و فراملی و تلاشی برای تعریف هویت انسجام بخش به اتکای منابع هویتی ریشه دار در منطقه است.

با توجه به اهمیت اعتماد اجتماعی به رسانه ها، خصوصا به اطلاعات و اخبار و لزوم شناخت نقاط ضعف و قوت رسانه های مختلف جهت تبیین استراتژی رسانه ای، موضوع حاضر مورد پژوهش قرار گرفت. تحقیق حاضر با تاکید بر روی میزان اعتماد مردم سنندج به اخبار رسانه های مختلف انجام شده است. روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و با تاکید بر نظریات مختلف و در قالب یک رویکرد ترکیبی بر اساس مدل ساختاری محقق سامان یافته است. شاخص های اعتماد به اخبار بر اساس مطالعات نظری و دیدگاه صاحب نظران ارتباطات تهیه و تدوین شده و دیدگاه افراد نمونه آماری در خصوص هر یک از شاخص ها برای هر رسانه سنجیده شده است. نمونه آماری تعداد 400 نفر از ساکنان مردم سنندج در مناطق سه گانه مرفه نشین، متوسط نشین و فقیرنشین است که به صورت روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به دست آمده است. ابزار گردآوری، پرسش نامه کارشناسی شده بوده است.بر اساس نتایج، درصد و میزان دسترسی مردم به رسانه به این ترتیب بوده است. تلویزیون (98.5 درصد)، رادیو (72.5 درصد)، مطبوعات (48 درصد)، اینترنت (14.5 درصد) و ماهواره (5.5 درصد) و ضریب نفوذ و بهره مندی نیز به این ترتیب است؛ تلویزیون (90.8 درصد)، رادیو (34.5 درصد) مطبوعات (22.8 درصد) اینترنت (7 درصد) و ماهواره (2.8 درصد) بر اساس شاخص های 16 گانه هر رسانه جایگاه خاصی به خود اختصاص داده است. به لحاظ سرعت، اینترنت و ماهواره، به لحاظ شفافیت اینترنت، به لحاظ بی طرفی اینترنت، به لحاظ ارضای کامل مخاطب، ماهواره و اینترنت، به لحاظ جذابیت ماهواره و اینترنت، به لحاظ واقعی بودن، اینترنت، به لحاظ هدفمندی رسانه ملی، به لحاظ تناقض گویی، رادیوهای بیگانه و... پیشتاز بوده اند لذا با تطبیق هر رسانه به لحاظ شاخص های اعتماد، جایگاه اعتمادی هر رسانه مشخص می شود و نقاط ضعف و قوت هر رسانه برای برنامه ریزی بهتر مشخص می شود و نباید فراموش کرد که اعتماد به رسانه بالاترین سرمایه رسانه محسوب می گردد.