جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وزن هنگام تولد در سلامت کودکان نقش به سزایی دارد. بررسی ها نشان داده اند نوزادان کم وزن در مقایسه با نوزادان با وزن طبیعی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری ها قرار دارند. علاوه بر این رابطه میان کم وزنی و فراوانی معلولیت ها در بسیاری از پژوهش ها نشان داده شده است. با توجه به اهمیت این مساله در طراحی برنامه های مداخله ای و پیشگیری اولیه، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان وزن نوزاد و فراوانی معلولیت ها در ایران و روش های پیشگیری از آن صورت گرفته است. در این پژوهش، وزن هنگام تولد 3857 کودک و نوجوان 5 تا 25 ساله با عقب ماندگی ذهنی، ناشنوایی و کم شنوایی، نابینایی و کم بینایی، معلولیت جسمی - حرکتی، چند معلولیتی، فلج مغزی و اتیسم بررسی شده است. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داده است که 63.43 درصد گروه نمونه به هنگام تولد وزنشان کمتر از 3 کیلوگرم بوده است و بیش از 21 درصد آنان با وزنی کمتر از 2.5 کیلوگرم متولد شده اند. در بیشتر موارد کم وزنی کودک به هنگام تولد به تغذیه نامناسب مادر در دوران بارداری مربوط می شود. نتایج حاصل از پژوهش با بهره گیری از روش های آماری توصیفی به صورت فراوانی و درصد ارایه شده است. علاوه بر این با استفاده از آزمون تک متغیری «کالموگروف اسمیرونف» تفاوت میان فراوانی افراد با کم وزنی هنگام تولد و افراد با وزن طبیعی در گروه نمونه بررسی شده است. نتایج، بیانگر فراوانی بیشتر ناتوانی ما در کودکانی است که با وزن کم متولد شده اند.

رویکرد یادگیری مشارکتی در دهه حاضر از نظرگاه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی این نظرگاه ها منجر به ارایه الگویی شده که در تحقیق حاضر (شبه تجربی) به اجرا درآمده است. جامعه تحقیق دانش آموزان پایه پنجم نواحی هفتگانه شهر مشهد بوده است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، تعداد 132 نفر انتخاب شدند. آزمون رشد و مهارت های اجتماعی (محقق ساخته) و آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی (معلم ساخته) ابزارهای اساسی تحقیق بوده اند. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از تحلیل واریانس استفاده شده است. نتایج حاکی از تاثیر قابل توجه روش یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی ریاضی دختران و پسران بوده است. نتایج تحقیق با بسیاری از نظرگاه های ارایه شده و تحقیقات انجام شده همخوانی دارد. به منظور اجرای موثر روش یادگیری مشارکتی همکاری نویسندگان کتاب های درسی، تصمیم گیرندگان آموزشی، معلمان و والدین ضروری است.

این پژوهش به بررسی تاثیر کودک آزاری، بر ویژگی های عاطفی و شخصیتی نوجوانان دختر شهر اصفهان پرداخته است. آزمودنی های پژوهش 29 نوجوان دختر آزار دیده و 71 نوجوان دختر عادی بوده اند که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزار دیده با استفاده از پرسشنامه کودک آزاری از گروه عادی جدا شدند. آزمودنی ها همچنین پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا را تکمیل کردند. داده های پژوهش با نرم افزار spss و با آزمون های آماری مانوا و همبستگی تحلیل شد. نتایج نشان داد که به طور کلی دو گروه در ویژگی های خویشتن داری، اجتماعی شدن، برداشت خوب، احساس سلامتی، کارایی ذهنی، استعداد روانشناختی، سطح تحمل و استعداد کسب پایگاه با هم تفاوت دارند (P<0.05)، به این صورت که گروه آزار دیده نمرات پایین تری دریافت کردند. اما در ویژگیهای خودپذیری، حضور اجتماعی، مردم پذیری، پیشرفت از طریق همنوایی، پیشرفت از طریق استقلال، زنانگی/ مردانگی، اشتراک و مسئولیت پذیری با هم تفاوت ندارند (p>0.05).

هدف از پژوهش حاضر ارائه گزارشی از یک مورد درمان موفقیت آمیز اختلال وحشت زدگی با استفاده از روش روان پویشی مبتنی بر روابط موضوعی و روان شناسی خود است. بدین منظور دختر دانشجوی 23 ساله ای که بر اساس مصاحبه بالینی، ملاک های تشخیصی DSM-IV-TR، آزمون MMPI و نظر روانپزشک مبتلا به اختلال وحشت زدگی بود با استفاده از روان درمانگری مبتنی بر الگوی روان پویشی مورد مطالعه و درمان قرار گرفت. در این روش درمانی از فن تداعی آزاد، تاکید بر ناهشیار و تحلیل پدیده انتقال استفاده شده است. نتایج نشان دهنده کارایی بالای این روش درمانی در درمان اختلال وحشت زدگی است؛ مراجع در طول درمان احساس منسجم تری از خود به دست آورد و ساختارهای شخصیتی خود از جمله «من» را مورد وارسی، مشاهده و بازبینی قرار داد و یاد گرفت که با دیگران به حالتی رفتار کند که تناسب بهتری با واقعیت های کنونی داشته باشد.

هدف این پژوهش بررسی ارتباط وجوه خودشناسی (انسجامی و تجربه ای- تاملی) با پنج عامل بزرگ شخصیت و دیدگاه پذیری بود. 288 دانشجویان دانشگاه تهران با تکمیل پرسشنامه های خودشناسی (نسخه 26 ماده ای و 12 ماده ای قربانی و همکاران، 2003a)، شخصیت و دیدگاه پذیری در این پژوهش شرکت کردند. فرض بر این بود که وجوه مختلف خودشناسی (انسجامی و انفکاکی) با عامل های شخصیت و دیدگاه پذیری ارتباط دارد و خودشناسی انسجامی در پیش بینی عامل های شخصیتی، نسبت به خودشناسی انفکاکی توانایی بیشتری دارد. نتایج نشان داد وجوه خودشناسی (به ویژه خودشناسی انسجامی) با عامل های شخصیتی و دیدگاه پذیری دارای همبستگی مثبت دارد افزون بر این، خودشناسی انسجامی توان تبیینی بالاتری نسبت به خودشناسی انفکاکی در پیش بینی همه عامل های شخصیتی را داشت. افزایش در سطح خودشناسی با افزایش در سطح دیدگاه پذیری و عامل های شخصیت، به جز عامل برونگرایی همراه بود. این بدان معناست که فرایندهای دخیل در خودشناسی و استلزامات رفتاری مرتبط با آن با صفات شخصیتی ادراک شده از جانب فرد در ارتباط است.

در این پژوهش رابطه بین هوش هیجانی با نارسایی هیجانی و مشکلات بین شخصی در یک نمونه دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعه نوع رابطه هوش هیجانی با نارسایی هیجانی و مولفه های آن شامل دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی از یک سو و رابطه هوش هیجانی با مشکلات بین شخصی و جنبه های شش گانه آن شامل مشکلات مربوط به قاطعیت، مردم آمیزی، اطاعت پذیری، صمیمیت، مسوولیت پذیری و مهارگری بود. سیصدو پنجاه و هفت دانشجو (210 دختر و 147 پسر) از رشته های مختلف دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد "مقیاس هوش هیجانی (EIS)"، "مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو (FTAS-20)" و "مقیاس مشکلات بین شخصی (IIP)" را تکمیل کنند. برای تحلیل داده های پژوهش، از شاخص ها و روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، تحلیل واریانس چند متغیره، ضرایب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که هوش هیجانی با نارسایی هیجانی و مولفه های آن و با مشکلات بین شخصی در زمینه های قاطعیت، مردم آمیزی، صمیمیت، و مسوولیت پذیری، همبستگی منفی معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش هیجانی می تواند نارسایی هیجانی و مشکلات بین شخصی دانشجویان را در زمینه های قاطعیت، مردم آمیزی، صمیمیت، و مسوولیت پذیری پیش بینی کند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که هوش هیجانی با نارسایی هیجانی و مشکلات بین شخصی همبستگی دارد. نتایج و پیامدهای پژوهش در این مقاله تشریح و تبیین خواهند شد.

تزکیه یکی از مفاهیمی است که در ادبیات تربیتی ما بسیار به کار می رود. اغلب این مفهوم با جمله مشهور «تزکیه مقدم بر تعلیم است» همراه می شود. در این مقاله این جمله مشهور به چالش گرفته می شود و با بررسی آیات و تفاسیر مربوط و همچنین از منظر بحث سبق و لحوق فلسفی، این تقدم و تاخر، رد می شود و در پایان تعریفی دیگر از دو منظر از مفهوم تزکیه ارایه شده که در راستای اندیشه تلفیق «تعلیم» و «تربیت» است.

پژوهش حاضر به منظور بررسی عوامل موثر بر شرکت معلمان دوره ابتدایی منطقه برخوار (اصفهان) در دوره های آموزشی کوتاه مدت ضمن خدمت انجام شد. بدین منظور نمونه ای شامل 186 نفر از معلمان انتخاب شدند. در این پژوهش عوامل موثر بر شرکت معلمان در این دوره ها شامل پنج مولفه: کیفیت برگزاری دوره ها، زمان برگزاری دوره ها، روش تدریس مدرس دوره ها، امتیازات مترتب بر شرکت کنندگان در دوره ها و تبادل تجربیات حرفه ای و اطلاع رسانی سازمانی دوره ها می باشد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته حاوی 35 سوال بسته پاسخ و 2 سوال باز پاسخ استفاده شده و اعتبار آن از طریق آلفای کرونباخ 0.93 ارزیابی شده است. نتایج به دست آمده از یافته های پژوهش نشان می دهد که از میان 5 عامل موثر بر شرکت معلمان در دوره های آموزشی، عوامل مربوط به کیفیت برگزاری دوره ها و امتیازات مترتب بر شرکت کنندگان در دوره های آموزشی ضمن خدمت تاثیر معناداری داشته اند. در عامل تبادل تجربیات حرفه ای و اطلاع رسانی سازمانی دوره ها بین نظرات زنان و مردان تفاوت معنی داری وجود داشت. در عوامل کیفیت برگزاری دوره، روش تدریس، مدرس دوره و تبادل تجربیات حرفه ای و اطلاع رسانی سازمانی دوره، بین نظرات معلمان با سطح تحصیلات مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت که از طریق آزمون تعقیبی توکی تفاوت بین گروه ها مشخص شده است.

در تبیین افسردگی یکی از رویکردهای مورد بحث و بررسی، رویکرد شناختی است. مدل افسردگی بک از جمله رویکردهای شناختی است که طبق آن طرز تلقی بدبینانه بدون منطق، زمینه ساز شروع افسردگی و دوام آن است. این طرز تلقی منفی یا افکار منفی تکرار شونده اتوماتیک، مولفه مرکزی افسردگی هستند. شواهد حاکی است که در افراد افسرده، افکار منفی در سطح معناداری بالاتر از افراد غیر افسرده است. دسته ای از پژوهش ها به نقش افکار مثبت توجه نموده، مطرح ساخته اند که گاهی مهم ترین عامل تعیین کننده افسردگی، درجه افکار مثبت است تا درجه افکار منفی و در مقابل برخی از بررسی ها استدلال نموده اند که نسبت میان افکار مثبت و افکار منفی در این زمینه، حایز اهمیت است. به منظور بررسی این اختلاف نظر 200 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران به طور تصادفی فهرست افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه افکار منفی و مثبت اتوماتیک ATQ-NP را تکمیل نمودند. در این پژوهش یافته های حاصل از تحلیل واریانس دو عاملی و همبستگی به دست آمده نشان می دهد تفکر مثبت و منفی در حالی که با یکدیگر مرتبط هستند، اطلاعاتی مستقل راجع به افسردگی فراهم می کنند. بین افسردگی و افکار منفی ارتباط مستقیم و بین افسردگی و افکار مثبت ارتباط معکوس وجود دارد. ضمن آن که تخریب افکار مثبت ویژگی برجسته تری از افسردگی است تا حضور افکار منفی پس آسیب تفکر مثبت در گروه افسرده و فقدان تفکر منفی در گروه غیر افسرده تعیین کننده هستند به عبارت دیگر؛ تفکر مثبت نه با افسردگی بلکه با شدت افسردگی ارتباط دارد.

تربیت سیاسی (POLITICAL EDUCATION)، یکی از ابعاد مهم تعلیم و تربیت آدمی است که در طول تاریخ مورد توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت و دست اندرکاران حکومت و سیاست بوده است. امر تربیت، به عنوان فرآیندی هدفمند، برای جلوگیری از انحراف و به هدر رفتن منابع انسانی و غیر انسانی نیازمند نظریه ای است که بتواند بر اساس آن آرمان ها، اصول و روش های خود را به خوبی تبیین و تربیت را در عمل هدایت نماید. پژوهش حاضر با توجه به احساس خلاء وجود چنین نظریه ای در تربیت و از جمله در بعد تربیت سیاسی انجام شده است، که متاثر بودن نظام آموزش و پرورش ما از آرا و اندیشه های دیگران، آن هم از ابتدای شکل گیری خود در دوران معاصر، تایید کننده این معناست. بنابراین، به منظور برداشتن گامی در این راه، تلاش گردید تا با بررسی مبانی فلسفی - سیاسی فیلسوف گرانقدر، ابونصر فارابی، به عنوان موسس فلسفه اسلامی و بنیان گذار فلسفه سیاسی و طراح «نظریه مدینه فاضله» (Ttheory of utopia) - که مبتنی بر آرا و اندیشه های اسلامی است - به استنباط رویکرد او در امر تربیت سیاسی، اهداف، اصول و روش های تربیت سیاسی را از سه اثر مهم سیاسی وی «السیاسه المدینه» و «اندیشه های اهل مدینه فاضله» و «تحصیل السعاده» و آثار دیگری که درباره آرای وی به قلم فرهیختگان نگاشته شده استف بپردازیم تا با تدوین آرای تربیتی آن فیلسوف شهیر، در امر مهم زمینه سازی، به منظور تحقق نظریه ای متناسب با فرهنگ ایرانی - اسلامی، برای آموزش و پرورش کشورمان ایران گامی برداشته شود. آن چه در این پژوهش مطرح می شود این است که فارابی، به عنوان یک فیلسوف مسلمان آرمان گرا، دارای رویکرد دینی در تربیت سیاسی است. از نظر او، تحقق کمال یعنی الهی شدن و خلود نفس انسان «هدف غایی» تربیت سیاسی است و تحقق حاکمیت الله و تشکیل مدینه فاضله و تربیت سیاستمداران فاضل، به عنوان «اهداف واسطه ای» برای تربیت سیاسی سیاسی مطرح هستند. همچنین، «اصول» و «روش های» تربیتی استنتاج شده از آرای وی در تربیت سیاسی عبارتند از: «اصل وحدت» و «روش تربیتی همکاری سیاسی»، «اصل حفظ امت و مدینه فاضله» و «روش های تربیتی جهاد، همدلی سیاسی، تشویق در قبال انجام وظیفه سیاسی و مواجهه با نتایج ترک وظایف سیاسی». «اصل آزادی در انتخاب» و «روش های تربیتی، تعمیق آگاهی های سیاسی و پرورش اراده سیاسی»، «اصل عدالت اجتماعی»، «روش های تربیتی بهره برداری متوازن از امکانات، اطاعت از قوانین بدون تبعیض، ایجاد زمینه رشد سیاسی بر اساس شایستگی ها»، «اصل هماهنگی اخلاق و سیاست» و روش های تربیتی «پرهیز از فریب دادن سیاسی افکار عمومی» و «پرهیز از سلطه جویی و انحصار طلبی».