ارزیابی دو قاعده‌‌ «العبره بعموم اللفظ لا بخصوص المورد» و «جری و تطبیق» در حوزه‌‌ آیات فضایل و مناقب | کتابخانه مجازی الفبا

ارزیابی دو قاعده‌‌ «العبره بعموم اللفظ لا بخصوص المورد» و «جری و تطبیق» در حوزه‌‌ آیات فضایل و مناقب | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
ارزیابی دو قاعده‌‌ «العبره بعموم اللفظ لا بخصوص المورد» و «جری و تطبیق» در حوزه‌‌ آیات فضایل و مناقب
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
ارزیابی دو قاعده‌‌ «العبره بعموم اللفظ لا بخصوص المورد» و «جری و تطبیق» در حوزه‌‌ آیات فضایل و مناقب
ویرایش اثر
عنوان دیگر : Evaluation of the Two Rules of “Words Are to be Understood According to Their General Meaning, Not Special Meaning in a Case” and “Adaptation” in the Field of Verses of Noble Characteristics and Virtues
چکیده :
دو قاعده­ «العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص المورد» و «جری و تطبیق»، از جمله قواعد تفسیری است که در بسیاری از کتاب‌های علوم قرآنی و تفسیری به کار رفته‌اند؛ بدین معنا آیاتی که دارای عمومیت لفظ­اند، ولی سبب خاصی داشته باشند، بر موارد مشابه تعمیم داده خواهند شد. مجرای این دو قاعده نیز آیاتی هستند که لفظ عام و سبب خاص داشته باشند. سؤالات اصلی پژوهش حاضر عبارت‌اند از اینکه این دو قاعده چه تفاوتی با هم دارند؟ شاخصه­های هر دو قاعده کدام است و امکان­سنجی این دو قاعده ذیل آیات فضائل به چه صورت است؟ نتایج پژوهش پیش‌­رو، نشان می­دهد که قاعده «العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص المورد»، اخص از قاعده «جری و تطبیق» است و تنها به آیاتی مربوط می­شود که دارای سبب نزول­اند، اما قاعده جری و تطبیق، مربوط به آیاتی می­شود که هم ممکن است دارای سبب نزول باشند و هم روایات مصادیقی برای آیه پیدا کرده و به دیگران تعمیم داده باشند. این دو قاعده در حوزه آیات فضایل و مناقب معنادار نیست و نمی­توان آن‌ها را در موارد مشابه متأخر از نزول تطبیق داد، زیرا توسعه مفهومی و مصداقی ندارند. در این پژوهش با روش کتابخانه­ای در گردآوریِ مطالب، شیوۀ اسنادی در نقل دیدگاه­ها و روش توصیفی، تحلیلی به بررسی دو قاعده پیش­گفته و نقد داده­ها پرداخته شده است. the two rules of “words are to be understood according to their general meaning, not special meaning in a case” (arabic: اَلْعِبْرَةُ بِعُمومِ الْلَّفْظِ لا بِخُصوصِ الْمَوْردِ, romanized: al-ʿibratu bi-ʿumūmi al-lafẓi la bi-khuṣūṣi al-mawridi) and “adaptation” (arabic: الْجَرْی و الْتَّطْبیق, romanized: al-jary wa al-taṭbīq) are among the rules of interpretation that are used in many books of qurʾānic studies and exegesis. in this sense, the verses that have the generality of the words but have a specific reason will be generalized to similar cases. the channel of these two rules are also verses that have a general word and a specific (particular) cause. the main questions of the present study are as follows: what is the difference between these two rules? what are the characteristics of both rules and what is the feasibility of these two rules under the verses of noble characteristics (arabic: اَلْفَضائِل)? the results of the present study inform that the rule of “words are to be understood according to their general meaning, not special meaning in a case” is more specific than the rule of “adaptation” and is only related to the verses that have sabab al-nuzūl (arabic: سَبَبُ الْنُّزول, cause of revelation). however, the rule of “adaptation” is related to verses that may have a cause of revelation and riwāyāt (arabic: رِوایات, lit.: narrations) have found examples for the verse and generalized it to others. these two rules are not meaningful in the realm of the verses of noble characteristics and virtues, and they cannot be applied in similar cases later than the cause of revelation, because they do not have conceptual development and applicability. in this study, the two aforementioned rules and the criticism of data have been examined using the library method for gathering content, the documentary method for quoting views, and the descriptive-analytical method.
منابع دیجیتالی مرتبط :
نسخه PDF مراجع
نویسنده :
زهره بابا احمدی‌میلانی ، حسن رضایی‌هفتادر
زبان :
فارسی
منبع اصلی :
http://pke.journals.miu.ac.ir/article_9248_e45145b92f849b3771f589b02949b192.pdf
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پایگاه مجلات 5 (پژوهشنامه كلام - سال 1403- دوره 11- شماره 20- از صفحه 57 تا 84)
یادداشت :
خروج مورد نزول سبب نزول جری و تطبیق العبرة بعموم اللفظ لابخصوص المورد فضایل مفسران عمومیت لفظ
Exit (Excursus and digression) of the subject of revelation Sabab al-nuzūl (Arabic: سَبَبُ الْنُّزول cause of revelation) Adaptation (Arabic: الْجَرْی و الْتَّطْبیق romanized: al-jary wa al-taṭbīq) Words are to be understood according to their general meaning not special meaning in a case (Arabic: اَلْعِبْرَةُ بِعُمومِ الْلَّفْظِ لا بِخُصوصِ الْمَوْردِ romanized: al-ʿibratu bi-ʿumūmi al-lafẓi la bi-khuṣūṣi al-mawridi) Noble characteristics (Arabic: اَلْفَضائِل) Mufassirs (Arabic: مُفَسِّرون romanized: mufassirūn Generality of the word
نوع منبع :
مقاله
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال