چکیده :
ترجمه ماشینی :
این پایان نامه تفسیری از نظریه ارسطو درباره زمان به عنوان یک کل از مطالعه فیزیک چهارم ارائه می کند.
10-14.
این کتاب به مسائل تفسیری و ایرادات مربوط به دیدگاه ارسطو در مورد ماهیت زمان، وجود آن و همچنین وحدت و جهانی بودن آن می پردازد.
در پاسخ به این مشکلات، تفسیر برخی از مفسران باستان و قرون وسطی - تمیستیوس، سیمپلیسیوس، فیلوپونوس، آلبرت کبیر و به ویژه توماس آکویناس - تا حد زیادی در برابر تفاسیر اخیر دفاع می شود.
استدلال می شود که ارسطو با تعریف زمان به عنوان «تعداد حرکت با توجه به «قبل» و «پس از» (phys.
iv.
11, 219b1-2)، به این معناست که زمان تعداد بخش های کمی حرکت است که توسط آن شمارش می شود.
لحظه های متوالی، و اینکه او زمان را این گونه تعریف می کند، زیرا با حرکت شماره گذاری که به جانشینی مربوط می شود، درک می شود.
همچنین استدلال می شود که از نظر ارسطو، یک زمان وجود دارد، زیرا کمیت یک حرکت اول در طبیعت است، و آن زمان جهانی است، زیرا با این حرکت، وجود موجودات متحرک را که در هر مکانی قرار دارند اندازه می گیرد.
علاوه بر این، استدلال می‌شود که از نظر ارسطو، زمان به‌طور عینی وجود دارد، زیرا وجود آن به حرکت بستگی دارد، اگرچه به وجود ذهن به‌عنوان یک کمیت فعلیت‌یافته، به وجود کامل ذهن بستگی دارد.
در مجموع، این پایان‌نامه نشان می‌دهد که علاقه و اهمیت اصلی درک ارسطو از زمان، نشان دادن رابطه زمان با موجودات طبیعی، حرکت، طبیعت و ماده و از سوی دیگر، نشان دادن رابطه زمان با موجودات طبیعی است.
this dissertation proposes an interpretation of aristotle’s theory of time as a whole from a study of physics iv.
10-14.
it addresses interpretive issues and objections pertaining to aristotle’s view about the nature of time, its existence, as well as its unity and universality.
in response to these problems, the interpretation of some ancient and medieval commentators – themistius, simplicius, philoponus, albert the great and in particular, thomas aquinas – is by and large defended against recent interpretations.
it is argued that by defining time as “the number of movement with respect to the “before” and “after” (phys.
iv.
11, 219b1-2), aristotle means that time is the number of quantitative parts of motion counted by successive instants, and that he defines time in this way because it is perceived by numbering motion which respect to succession.
it is also argued that on aristotle’s account, there is one time because it is the quantity of a first motion in nature, and that time is universal because by this motion, it measures the existence of mobile beings located anywhere.
furthermore, it is argued that according to aristotle, time exists objectively as it depends upon motion for its existence, although it depends upon the mind to exist perfectly, as an actualized quantity.
on the whole, this thesis shows forth that the main interest and significance of aristotle’s conception of time is to exhibit the relation of time with, on the one hand, natural beings, motion, nature and matter, and, on the other hand, its relation with the mind.
نویسنده :
Pierre-Luc Boudreault
منبع اصلی :
https://ir.lib.uwo.ca/etd/7514/
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords : Aristotle, Natural Philosophy, Time, Instant, Simultaneity, Motion, Nature, Matter,
Number, Continuous, Realism
توضیحات فیزیکی اثر :
269 صفحه .