چکیده :
ترجمه ماشینی :
البلاغه کتابی است مشتمل بر خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار حکمت امام علی بن ابیطالب (متوفی 40/661) که توسط محقق و شاعر شیعی قرن چهارم، محمد بن حسین المؤمن (ع) جمع آوری شده است.
معروف به الشریف الراضی (متوفی 406/1015).
شامل مباحث کلامی مهمی است که عقاید امامیه را منعکس می کند.
در قرن چهارم اسلامی ثابت شد که هسته اصلی کلام امامیه شیعیان دوازده امامی، اول الدین، شامل موارد زیر است: توحید (توحید)، عادله (عدل الهی)، نوبوه (نبوت)، امامت (رهبری منصوب الهی)، و معاد (قیامت و آخرت).
امام علی همه این موضوعات را در نهج البلاغه به شیوه و سبکی مطرح کرده است که به طور مشخص با زبان متکلمان قرن چهارم اسلامی متفاوت است.
این پایان نامه اولین اثری است که به زبان انگلیسی به بررسی پنج اوصول الدین می پردازد که در نهج البلاغه بحث شده است.
فصل اول به معرفی این اثر و مروری بر امام علی، الشریف الراضی، نهج البلاغه و روش شناسی اثر می پردازد.
فصل دوم به بررسی مباحث اصلی کلامی می پردازد که در قرون سوم و چهارم اسلامی مورد بحث قرار گرفته است.
همچنین دو اثر عمده را نقد می کند و این عقیده را که علمای شیعه مانند شیخ مفید (متوفی 413/1022) و شریف المرتضی (متوفی 436/1044) تحت تأثیر ایدئولوژی های معتزلی بوده اند، رد می کند.
فصل سوم به بررسی توحید در نهج البلاغه می پردازد و در عین حال عقاید شیعه را با عقاید معتزلی و اشعری مقایسه می کند.
فصل چهارم به بررسی مفهوم عداله در نهج البلاغه و بررسی موضع امامیه در مقابل کلام معتزلی و اشعری می پردازد.
فصل پنجم نگاهی به نوبوه در نهج‌البلاغه دارد و نشان می‌دهد که موضوعاتی که امام علی علیه‌السلام ذکر کرده است، مبنای توصیف شریف مرتضی از صفات پیامبران است.
فصل ششم درباره امامت در نهج البلاغه است که بحث برانگیزترین موضوعی است که متکلمان اولیه شیعه درباره آن بحث کرده اند و مسلماً اولین موضوعی است که بلافاصله پس از رحلت حضرت محمد (ص) مورد بحث قرار گرفته است.
فصل هفتم مفهوم معاد در نهج را مورد بحث قرار می دهد و اینکه چگونه امام علی جوهر زندگی را حول تقوای الهی و رسیدن به رضای خدا می چرخاند.
اعتقاد به آخرت انسان را به داشتن منش با فضیلت ترغیب می کند و او را به اجرای عدالت در همه تعاملات می کشاند.
این پایان نامه از معدود آثاری است که در پژوهش های غرب به بررسی نهج البلاغه، یکی از مهم ترین کتاب های اسلام شیعی می پردازد.
این نشان می‌دهد که امام علی موضوعات مهم کلامی را مدت‌ها قبل از اینکه توسط متکلمان مسلمان اولیه بررسی شود، مورد بحث قرار داده است.
این نشان می دهد که مفاهیمی مانند خداوند و صفات او، اختیار و اختیار، جوهر نبوت و امامت و نیز مرگ، معاد جسمانی و آخرت در نهج البلاغه بررسی شده است.
این امر امام علی را به عنوان مؤسس علم الکلام معرفی می کند و تأثیر اجتناب ناپذیر او را می توان در کلام معتزلی مشاهده کرد.
به جای مطالعه الهیات توسط متکلمان و دانشمندان اولیه،…
nahj al-balāghah is a book consisting of the sermons, letters and short words of wisdom of imam ʿalī ibn abī ṭālib (d.
40/661), compiled by the fourth century shiʿi scholar and poet muḥammad ibn ḥusayn al-mūsawī, more commonly known as al-sharīf al-raḍī (d.
406/1015).
it contains important theological discussions reflecting imamī beliefs.
by the fourth islamic century, it was established that the core twelver shiʿi imamī theology, uṣūl al-dīn, consisted of the following: tawḥīd (monotheism), ʿadālah (divine justice), nubūwah (prophethood), imamah (divinely appointed leadership), and maʿād (resurrection and the afterlife).
imam ʿalī discussed all these topics in nahj al-balāghah in a manner and style that is notably different form the language used by fourth islamic century theologians.
this thesis is the first work in english that explores the five uṣūl al-dīn as discussed in nahj al-balāghah.
the first chapter introduces this work and gives an overview of imam ʿalī, al-sharīf al-raḍī, nahj al-balāghah, and the methodology of the work.
chapter 2 examines the main theological topics that were discussed in the third and fourth islamic centuries.
it also critiques two major works and refutes the idea that shiʿi scholars such as al-shaykh al-mufīd (d.
413/1022) and al-sharīf al-murtaḍā (d.
436/1044) were influenced by muʿtazilī ideologies.
chapter 3 explores tawḥīd in nahj al-balāghah while also comparing shiʿi beliefs to those of muʿtazilīs and ashʿarīs.
chapter 4 reviews the concept of ʿadālah in nahj al-balāghah and considers the imamī stand versus muʿtazilī and ashʿarī theologies.
chapter 5 looks at nubūwah in nahj al-balāghah, and it shows that the topics mentioned by imam ʿalī form the basis for al-sharīf al-murtaḍā’s description of the qualities of prophets.
chapter 6 is about imamah in nahj al-balāghah, which is the most contentious issue discussed by early shiʿi theologians, and arguably the first to be debated immediately after the death of the prophet muḥammad.
chapter 7 discusses the concept of maʿād in the nahj, and how imam ʿalī revolves the essence of life around god-wariness (taqwā allāh) and achieving the pleasure of god.
the belief in the hereafter encourages a person to have a virtuous character and drives one to implement justice in all one’s interactions.
this dissertation is among the few works in western scholarship that investigates nahj al-balāghah, one of the most important books in shiʿi islam.
it demonstrates that imam ʿalī discussed important theological themes long before they were explored by early muslim theologians.
it shows that concepts such as god and his attributes, free will and predetermination, the essence of prophethood and imamah, as well as death, physical resurrection and the afterlife are all explored in nahj al-balāghah.
this establishes imam ʿalī as the founder of ʿilm al-kalām, and his inevitable influence can be observed in muʿtazilī theology.
instead of studying theology per early theologians and scholars,…