چکیده :
ترجمه ماشینی :
وظیفه اصلی این پایان نامه تقابل دو مفهوم فلسفی از «زبان و کارکردهای آن» در علم است.
اولی که من آن را مفهوم دوگانه می نامم، بر تاریخ و فلسفه علم مسلط بوده است.
دو مؤلفه ثنویت وجود دارد: تفکیک «زبان» و «جهان» (اصطلاح اخیر که موضوع فرضی غیرزبانی علم را در بر می گیرد).
و این فرض که کارکرد اصلی فلسفی زبان در علم «درباره» بودن جهان است (بنابراین زبان ممکن است «درباره» پدیده های وابسته به ذهن یا حقایق مستقل از ذهن باشد، بسته به اینکه چگونه یک دوگانه جهان را تصور می کند).
در بخش اول، من طیف گستردهای از فرمولبندیهای مفهوم دوگانهگرایی را بررسی میکنم و نشان میدهم که تقریباً بر فیلسوفان علم از هر گرایشی تأثیر گذاشته است.
من استدلال میکنم که دوآلیسم زبان/جهان بدون توجیه پیشفرض شده است، و (علاوه بر غیرقابل قبول بودن) به عنوان یک تز فلسفی توسعه نیافته باقی مانده است.
در پایان قسمت 1، من به مجموعه ای از نشریات پزشکی از اوایل قرن نوزدهم نگاه می کنم که شواهدی از بحران در استفاده از زبان "رسمی" پزشکی هستند - در اینجا به نظر می رسد که زبان به وضوح از موضوع مورد بحث متمایز است.
علم توسط خود دانشمندان من از مطالعه موردی استفاده میکنم تا استدلال کنم که بحرانهای زبان در علم پیش از توافق امری عادی است، اما هیچ حمایتی از مفهوم دوگانه ارائه نمیکند.
ابطال دوآلیسم در بخش دوم تلاش شده است، جایی که مفهوم ساختگرایانه از زبان ارائه میشود.
من با بررسی مطالعات اخیر در تاریخ علم، مطالعات آزمایشگاهی و جامعه شناسی دانش آغاز می کنم.
به ویژه، من از «نظریه» گودینگ درباره معناسازی در آزمایش دفاع میکنم و استدلال میکنم که فلسفه علم به درک بسیار غنیتری از زبان نیاز دارد تا آنچه در دوآلیسم یافت میشود.
مفهومی که من پیشنهاد میکنم نشان میدهد که زبان یک مرجع یا ابزار نمادین نیست، بلکه منبعی از متافیزیک، مهارتها و فعالیتهایی است که دانشمندان بهوسیلهی آنها تجربیات تجربی خود را به طور مشترک درک میکنند.
کارکردهای زبان که توسط دوگانهگرایان اساسی در نظر گرفته میشوند (مانند توصیف و مرجع) بهعنوان کارکردهای ساختهشده، محدود به قرارداد و از نظر تاریخی مشروط نشان داده میشوند.
از آنجایی که زبان جنبه جدایی ناپذیر دانش علمی از کاوشگرانه ترین تا کامل ترین سطوح آن است و از آنجایی که از طریق استفاده از زبان، عاملیت انسان همان دانش و حقایق طبیعی را تشکیل می دهد، نمی توان استدلال خوبی برای ایجاد تمایز متافیزیکی بین زبان و آن وجود داشت.
که در علم «درباره» است، یا برای تفکیک دانش از آن چیزی که «دانش» به آن است.
در نتیجه ثنویت مردود است.
سه وظیفه فرعی این پایان نامه باید ذکر شود.
اول، من بحث رئالیسم/ضد واقع گرایی را درگیر می کنم تا نشان دهم که هر دو طرف به شدت بر مفهوم دوگانه گرایی تکیه می کنند.
سازه انگاری در مورد زبان، آن طور که به طور سنتی درک می شود، نه رئالیسم است و نه ضد واقع گرایی.
دوم، من بر ارزش فلسفی مجموعهای از تحقیقات عمدتاً تاریخی اخیر در مورد جنبههای «ادبی» علم تأکید میکنم.
حتی امروز نیز باید شک و تردید در مورد ارتباط تاریخ با فلسفه علم را مهار کرد.
ثالثاً، حوزههای جدید تحقیق در فلسفه علم را مورد بحث قرار میدهم.
برساخت گرایی، که مفهومی فلسفی از زبان بسیار غنی تر از دوگانه انگاری است، موضوعات فلسفی را در کانون توجه قرار می دهد که هنوز در فلسفه علم مورد بررسی قرار نگرفته اند.
the main task of this thesis is to contrast two philosophical conceptions of 'language-and-its-functions' in science.
the first, which i call the dualist conception, has dominated history and philosophy of science.
there are two constituents of dualism: the disjunction of 'language' and 'world' (the latter term encompassing the supposed non-linguistic subject matter of science); and the assumption that the philosophically primary function of language in science is to be 'about' the world (thus language may be 'about' - or fail to be about - mind-dependent phenomena or mind-independent facts, depending on how a dualist conceives the world).
in part 1 i examine a wide spectrum of formulations of the dualist conception and show that it has influenced philosophers of science of almost every persuasion.
i argue that language/world dualism has been presupposed without justification, and (besides being implausible) has remained ill-developed as a philosophical thesis.
at the end of part 1, i look at a body of medical publications from the early nineteenth century that are evidence of a crisis in the use of the 'formal' language of medicine - here language appears to be plainly differentiated from the subject matter of science by scientists themselves.
i use the case study to argue that crises of language in pre-consensual science are commonplace, but provide no support for the dualist conception.
the refutation of dualism is attempted in part 2 where the constructivist conception of language is presented.
i begin with an examination of recent scholarship in the history of science, laboratory studies, and the sociology of knowledge.
in particular, i defend gooding's 'theory' of the making of meaning in experiment, and argue that philosophy of science requires a much richer conception of language than that found in dualism.
the conception i propose makes out language to be not a reference or symbolic device, but a resource of metaphysics, skills, and activities by way of which scientists communally make sense of their experimental experience.
functions of language considered basic by dualists (such as description and reference) are shown to be made functions, convention-bound, and historically contingent.
because language is an integral aspect of scientific knowledge from its most exploratory to its most accomplished levels, and because through uses of language human agency constitutes what natural knowledge and facts are, there can be no good argument for drawing a metaphysical distinction between language and that which it is 'about' in science, or for dissociating knowledge from that which it is knowledge 'of.
consequently dualism is rejected.
three secondary tasks of this thesis should be mentioned.
first, i engage the realism/ anti-realism debate to show that both sides rely heavily on the dualist conception.
constructivism about language amounts to neither realism nor anti-realism as traditionally understood.
second, i emphasise the philosophical value of a recent body of primarily historical research on 'literary' aspects of science.
scepticism about the relevance of history to philosophy of science needs to be contained even today.
third, i discuss new areas of research in the philosophy of science.
constructivism, being a philosophical conception of language much richer than dualism, brings into focus philosophical issues that have yet to be examined in the philosophy of science.