مشهور است که وقتی امام زمان(عج) قیام کنند، مساجد زیادی را ویران می‌نمایند، خون‌های زیادی می‌ریزند از جمله آخوند‌ها، آیا این همه خونریزی‌ها منافاتی با عدل و عدالت اسلامی ندارد؟ با توجه به اینکه،این روحانیت هستند که مردم را با ایشان،اسلام و فلسفه قیام آشنا می‌ نمایند. پس چرا این همه روحانی را خواهند کشت؟ | کتابخانه مجازی الفبا

مشهور است كه وقتي امام زمان(عج) قيام كنند، مساجد زيادي را ويران مي‎نمايند، خون‌هاي زيادي مي‌ريزند از جمله آخوند‌ها، آيا اين همه خونريزي‌ها منافاتي با عدل و عدالت اسلامي ندارد؟ با توجه به اينكه،اين روحانيت هستند كه مردم را با ايشان،اسلام و فلسفه قيام آشنا مي‌ نمايند. پس چرا اين همه روحاني را خواهند كشت؟

اين سوال اشاره به سه نكته دارد كه هر كدام پاسخ مربوط بخودش را مي‌طلبد. 1. ويراني مساجد. 2. خونريزي‌هاي زياد. 3.كشتن آخوندها.
1. ويراني مساجد.
اشاره: اگر خداوند در قرآن كريم درباره پيامبرش فرموده: «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى»[1] كار امام معصوم ـ عليه‌السلام ـ نيز بدون حكمت و الهام گرفته از خداوند نمي‌باشد. علاوه بر اين حضرت مساجد زيادي را خراب نمي كند بلكه بعضي از مساجد را اصلاح مي كند و يا بنا به مصالحي آن ها را تخريب مي كند بنابراين، رواياتي كه درباره خرابي و ويران كردن مساجد آمده است چندنوع بوده كه به نمونه‌هايي از آن اشاره مي‌شود.
الف: تخريب بعضي از مساجد و اصلاح آنها: اصبغ بن نباته مي‌گويد: اميرالمؤمنين ـ عليه‌السلام ـ وقتي كه وارد مسجد كوفه شد فرمود: «واي بر آنكه تو را از گل و خاك پخته بنا كرده و جهت قبله نوح را تغيير داد! و باز آنگاه فرمود: خوش بحال كسي كه شاهد ويراني تو در روزگار قائم از اهلبيت مي‌باشد.[2]
و هم‌چنين از آن حضرت در مورد ديگر نقل شده است كه فرمود: «بي‌گمان هنگامي كه حضرت قائم، قيام كند مسجد كوفه را خراب كرده و قبله آن را اصلاح مي‌كند.»[3]
ب: تخريب مساجد در مسير جاده و مساجد مشرف بر ديگران: ابوبصير مي‌گويد: امام باقر ـ عليه‌السلام ـ فرمود: «هنگامي كه قائم ما قيام كند، چهار مسجد را در كوفه ويران مي‌سازد. و هم‌چنين مسجدي كه مشرف بر ديگران باشد نمي‌گذارد. مگر اينكه حالت اشراف آنرا برداشته و با حالت سادگي مي‌گذارد. و ديگر مسجدي كه در مسير جاده‌ها قرار گيرد از بين مي‌برد.»[4]
بنابراين اولاً، مراد از خراب كردن مساجد نابود كردن نيست. و ديگر آنكه، در برخي روايات علت خراب كردن مساجد نيزتوضيح داده شده است كه اصلاح قبل آن است و يا حالت اشرافي و تزيين دارد. وحالت اشراف آنرا برداشته و به حالت سادگي مي‌گذارد. يا سد معبر كرده اند براي رفاه حال عموم آن ها را بر مي دارد. بنابراين چنين نيست كه حضرت مساجد زيادي را خراب كند، و اگر تعداد محدودي را خراب مي‌كند بخاطر مصالحي است.[5]

خونريزي‌ها:
از آنجايي كه هدف از قيام حضرت مهدي(عج) برپائي حكومت عدل الهي در سراسر جهان است. و اداره سرزميني به گستردگي دنيا، كاري بس دشوار است، كه تنها با برخورداري از رهبري الهي و حاكميت اسلام امكان‌پذير است. و حضرت مهدي(عج) زماني زمام امور را بدست مي‌گيرد كه دنيا وارث انبوهي از نابساماني‌ها، بي‌عدالتي‌ها و عقيده‌هاي انحرافي مي‌باشند. سرانجام روزگاري فرا مي‌رسد كه عدل و عدالت با دست تواناي مرد الهي در روي زمينِ پر از ظلم و ستم پياده مي‌شود. و آثاركلام رسول گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ : «...يملا الارض قسطاً و عدلاً» در همه‌جا نمايان و آشكار مي‌گردد.
چنانكه امام صادق ـ عليه‌السلام ـ مي‌فرمايد: «به خدا سوگند، بطور حتم عدالت مهدي(عج) به درون خانه‌ها نفوذ مي‌كند، هم چنانكه سرما وگرما در آن وارد مي‌شود.»[6]
و از طرفي، علم، رأفت و مهرباني، گسترش فرهنگ اسلامي وآثار مذهب و دين‌داري در همه جا تجلي مي‌كند. وتمامي دنيا تحت تأثير قرار مي‌گيرد. و دستورات اسلامي بطور كامل اجرا مي‌گردد: زيرا پس از تجلي حكومت الهي عقل‌ها بيدار و خردها سالم مي‌شود.[7]
بنابراين، آنچه كه از روايات به دست مي‌آيد، ظهور حضرت مهدي(عج)، ظهور حكومت عدل الهي، ظهور رحمت، رأفت، امنيت، آسايش، صميميت و... مي‌باشد. غرض از حكومت الهي جز اجراي فرامين الهي و هدايت به صراط مستقيم چيزي ديگر نمي‌باشد.
با تمام اينها، عده اي محدود بر اثرسوء تدبير و خُبث باطن وكج‌انديشي و از دست دادن قدرت و منافع مادي، سخنان حكمت‌آميز و آثار عظمت الهي كه سراسر جهان آن را درك كرده و تسليم آن مي‌باشند را ناديده گرفته، دست به طغيان و سركشي مي زنند كه امام صادق ـ عليه‌السلام ـ نيز مي‌فرمايد: «عده‎اي بر اثر كج‌انديشي در هنگام ظهور قائم ما، در برابر آن حضرت ايستاده و با آن مي‌جنگند.»[8]
چنين كساني كه بعد از اتمام حجّت و اعلام تمامي آثار و نشانه‌هاي الهي كه اثر عملي آن عافيّت، عدالت و آسايش است، باز هم سر از رهبري و اطاعت امام معصوم باز بزند، بديهي است كه در كمال عناد بوده و مانع از اجراي فرامين الهي و بر هم زدن آسايش ديگران مي باشند. از بين بردن اينگونه انسان‌ها، در نزد عقلايي كه عقل سليم داشته باشند خلاف عدالت اسلامي نخواهد بود. زيرا آنان عامل ظلم و فساد و مانع ايجاد عدالت هستند پس، بناي حكومت حضرت مهدي(عج)بناي رحمت و اظهار عدالت است. اگر كسي مخالفت‌ كند، در حقيقت مخالفت با دستور خداوند كرده است و مانع امنيت و آسايش ديگران شده است بنابر اين لازم است از بين برود.
3. كشتن آخوندها
علمای راستین در هدايت جامعه بشري درطول تاريخ، چهره ظلم و ستم را سياه و دين و دينداري را درخشان نموده‌اند، در هر روزگاري كه پرده‎هاي سياهي و جهل، سايه خود را بر جوامع بشري گسترانده است، دانشمندان و علما ديني بوده‌اند كه با مسؤوليت خود انديشه‌هاي فساد و تباهي را از دامن مردم بخوبي پاك كرده‌اند. آنچه كه از روايات فهميده مي‌شود، در آخرالزمان نيز نقش علما در هدايت جوامع بشري بخوبي مشهود است.
امام هادي ـ عليه‌السلام ـ مي‌فرمايد: «اگر در دوران غيبت قائم آل محمد(عج) دانشمندان نبودند كه مردم را به سوي او هدايت كنند و با حجت‌هاي الهي از دينش دفاع نمايند، كسي در دين خدا پابرجا نمي‌ماند. و همه مرتد مي‌شدند. ولي آنان همانند ناخداي كشتي، سكان كشتي رانگاه مي‌دارند. و آنان نزد خدا، والاترين انسان‌ها هستند.»[9]
و يا اينكه حضرت مهدي(عج) در اوائل غيبت كبري توقيعي به اين مضمون صادر فرمود: «بعد از اين، به راويان حديث ما (فقهاي عادل) مراجعه نمائيد، آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنها هستم.»[10]
بنابراين نقش علماي رباني در عصر غيبت حفظ دين و تقويت ايمان مسلمانان و حراست از سنگر هاي اعتقادي نقشي بي بديل است اما در بعضي روايات آمده است كه عده اي از علماء در مقابل امام زمان(عج) مي ايستند و حضرت آن ها را بقتل مي رساند مانند اين حديث كه گفته است: حضرت مهدي(عج) بعد از ظهور رهسپاركوفه مي‌گردد و در آنجا عدّة‎اي، با سلاح در برابر حضرت مي ايستند و مي گويند: اي فرزند فاطمه از همان راهي كه آمدي برگرد، ما بتو نيازي نداريم. در حالي كه همه آنها قاريان قرآن و دانشمندان ديني هستند كه پيشاني آنها از عبادت پينه بسته ‌است و... و امام ـ عليه‌السلام ـ شمشيركشيده همه را از دم تيغ مي‌گذراند.[11]
درباره اين احاديث بايد توضيح دهيم كه اولاً: احاديث اين باب از لحاظ سند مشكل دارند زيرا يا مرسله اند يا راوي آنها مجهول است ثانياً واژه علما، تنها بر علماي شيعه صدق نمي‌كند. بلكه به دانشمندان ديگر فرقه ها هم عالم صدق مي كند بنابراين بعيد نيست كه مقصود از دانشمندان در اين روايات عالمان فاسق ومعاند با اهل بیت باشند. چنانكه در عصر حاضر با تمام و كمال ديده مي‌شود كه برخی با تفسير و تأويل نادرست آيات قرآن حقانيت مذهب شيعه كه برگرفته از قرآن و انديشه اهل بيت عليهم السلام است را منكر شده و پيروان آن را مشرك مي دانند وحکم به تکفیرآنان صادر می کنند. چنانكه اسلاف اين علماء نيز در مقابل امامان عصر خودشان ايستادند
فلذا، روايات متعددي در اين باره وجود دارد كه در هنگام ظهور حضرت عدّه‌اي كه با آيات قرآن بر عليه آن حضرت استدلال مي‌كنند، و حقانيت او را قبول ندارند. و حتي عدّه‌اي علني از مسجد از مجلس خطابه حضرت بلند شده و بر حضرت اعتراض مي‌كنند. والاّ از علمای فرق اسلامی که آگاه به اسلام وروایات رسول خداهستند چنین امری ممکن نیست تا چه رسد به علماي شيعه كه حجت و خلفاي اهل بيت اند و به عنوان شاگردان مكتب اهل بيت(ع) حافظ خيمه اسلام شده اند كه به روي امام شان شمشير بكشند و مورد خشم حضرت ولي (عج) قرار گيرند.

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم (اندیشه قم)