چکیده :
از قرن چهارم تا هشتم هجری قمری در خطّۀ خراسان پانزده پیرنامه به زبان فارسی و عربی تألیف یا ترجمه شده که عبارت‌اند از: مقامات قومسانی، مقامات خواجه عبدالله انصاری، کتاب‌النور، دستورالجمهور، مقامات کهن و نویافتۀ ابوسعید، حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر، اسرارالتوحید، مقامات ژنده‌پیل، مقامات منظوم شیخ جام، رساله در اثبات بزرگی شیخ جام، ذکر قطب السالکین و ذکر شیخ ابوالحسن خرقانی و منتخب نورالعلوم، مناقب حاتمی جوینی و مرادالمریدین.
در این مقاله کوشش شده تا ویژگی‌ها، تأثیرگذاری‌ها و تأثیرپذیری‌های مؤلفین و سیر تحوّل این آثار بررسی شود.
پس از بررسی شیوۀ پیرنامه‌نویسی مؤلفین و بیان ویژگیهای آثار، مشخّص شد پیرنامه‌های مربوط به یک پیر و به طور کلّی پیرنامه‌های خطۀ خراسان وجوه اشتراک زیادی با یکدیگر دارند.
برخی پیرنامه‌های کهن مانند مقامات قومسانی، کتاب النور یا مقامات خواجه عبدالله انصاری شیوه و ساختار منحصر به‌فردی دارند و دارای شباهت کمتری با پیرنامه‌های متأخر هستند.
با توجه به وجود شباهت‌های فراوان پیرنامه‌های نگاشته‌‍شده پس از اسرارالتوحید به این پیرنامۀ کهن احتمال بسیار وجود دارد که پیرنامه‌نویسان متأخر از نگاشتۀ محمّد بن منوّر تأثیر پذیرفته باشند.
عربی‌گویی و شیوۀ نگارش عالمانه، شاعرانه و هنری مؤلفین آثاری چون کتاب‌النور، اسرارالتوحید، پیرنامه‌های خرقانی و مرادالمریدین در معرفی شخصیّت والای پیران بیانگر وجود مخاطبان خاص و بادانش برای این آثار است و سست‌بودن کلام مؤلفین پیرنامه‌های احمد جام و درج کراماتی مادی با اهدافی انتقام‌جویانه نشان می‌دهد هدف این نویسندگان قدرتمندجلوه‌دادن شیخ احمد جام برای مخاطبان عام است.
from the 4th to the 8th century ah, fifteen hagiographies were written or translated in both persian and arabic in the khorasan region, including maqamat-e qumisani, maqamat-e khwaja abdullah ansari, kitab al-nur, dastur al-jumhur, maqamat-e kohan wa nowayafteh abu saeid, haalaat wa sokhanan abu saeid abul-khair, asrar al-towhid, maqamat-e zhende-pil, maqamat-e manzoum sheikh-e jam, thesis in proving the greatness of sheikh-e jam, dhikr qutb al-salikin, dhikr qotb al-salekin and dhikr sheikh abul-hasan kharqani and muntakhab-e nur al-ulum, manaqib-e hatami joveyni, and morad al-moridin.
the aim of this study is to examine the characteristics, influences and developments of these works.
by analyzing the authors’ methods of writing hagiographies and presenting the features of the works, it was revealed that the hagiographies related to a single saint and, in general, those of the khorasan region share many similarities.
some ancient hagiographies, such as maqamat-e qumisani, kitab al-nur, or maqamat-e khwaja abdullah ansari have a unique style and structure and show fewer similarities with later hagiographies.
given the numerous similarities between hagiographies written after asrar al-towhid and this ancient hagiography, it is highly probable that the later authors of the hagiography were influenced by mohammad bin munawwar’s work.
the arabic speaking and the scholarly, poetic, and artistic style of authors in works like kitab al-nur, asrar al-towhid, kharqani’s hagiographies, and morad al-moridin in introducing the saints indicate the presence of a specific and knowledgeable audience for these works.
conversely, the weak language of the authors of sheikh ahmad jam’s hagiographies and the inclusion of material miracles for revenge purposes suggest that these authors were aimed at portraying sheikh ahmad jam as powerful to the general audience.
نویسنده :
مریم رجبی نیا ، مریم حسینی
منبع اصلی :
https://jml.alzahra.ac.ir/article_6759.html
پایگاه :
پایگاه مجلات 5
(ادبيات عرفانی- سال 1403- دوره 16- شماره 36)
یادداشت :
جریان‌شناسی پیرنامه خراسان و قومس قرن چهارم تا هشتم هجری قمری
Analytical Study Hagiography Khorasan and Qumis the Fourth to the Eighth Century AH