چکیده :
ترجمه ماشینی :
تأثیر گسترده، عمیق، ماندگار و قطبی بر رشد عرفان اسلامی در قرون پس از وفات او.
اصول زیربنایی تصوف مانند عقاید وحدت متعالی هستی، انسان کامل، مهر قداست محمدی در شکل نهایی و تفسیر نهایی خود معمولاً هم به نحو مطلوب و هم نامطلوب با نام آن همراه است.
ابن عربی.
این پایان نامه تحقیقی تاریخی در مسیرهایی است که از طریق آن تأثیر ابن عربی و نیز آثار، شاگردان و اندیشه های او به ارث رسیده و در محیط فکری طبقه دانشمند عثمانی که در اینجا توسط دو گروه نمایندگی می شود، گنجانده شده است: علمای مذهبی و اعضای اداره امپراتوری.
این پایان نامه تداوم جامعه متنی و تفسیری ابن عربی را دنبال می کند و مجموعه ای از شاگردان ابن عربی را از زمان اقامت وی در آناتولی قبل از عثمانی تا اولین شخصیت ها و مؤسسات علمی عثمانی که تعالیم اکبری به وسیله آن تعلیمات اکبری ارائه می شد را دنبال می کند.
به محافل نوپای علمای عثمانی رانده شد.
رویدادهای تاریخی پر فراز و نشیب دهه های اول قرن شانزدهم، یعنی تسخیر عثمانی بر جهان عرب و شکست ممالیک و صفویان در نتیجه آن، فرصتی برای ارزیابی آموزه های تثبیت شده اکبری فراهم کرد.
در زمینه عثمانی عبدالله البوسنوی، مفسر برجسته عثمانی فصوص در قرن هفدهم، در شرح معروف خود پیشنهاد کرد که ورود عثمانی ها به جهان عرب جان تازه ای گرفت، یا دقیق تر، برای اولین بار بحث های داغی را آغاز کرد که حول مسئله مقبولیت ابن عربی متمرکز بود.
اعتقادات در قلمرو عثمانی تعداد فراوان منابع اولیه که از آن دوره سرچشمه می‌گیرد، فعالیت‌های فشرده‌ای را نشان می‌دهد که بر حمله و دفاع از ابن عربی، دیدگاه‌های او و پیروانش متمرکز شده‌اند، و به نظر می‌رسد که این واقعیت مؤید فرض البوسنوی است.
این پایان‌نامه بر اساس منابع دست‌نویس اولیه و مجموعه‌ای از ادبیات ثانویه تلاش می‌کند تا این بحث‌ها را در دو مجموعه متنی دنبال کند: در گفتمان امپراتوری که در اینجا با رساله‌ای کوتاه، ناشناس و مبهم با عنوان الشجره النعمانیه فی علما ارائه شده است.
الدوله العثمانیه، و در مباحث حقوقی با گزیده ای از فتواهای صادر شده توسط برخی از برجسته ترین علمای عثمانی و شیخ الاسلام های آن دوره ارائه می شود.
abstractfriend and foe: the early ottoman reception of ibn `arabiby ahmed zildzicdoctor of philosophy in near eastern studiesuniversity of california, berkeleyprofessor hamid algar, chairthe legacy of the great muslim sufi master from the xii century, muhy al-din ibn al-`arabi left broad, profound, lasting and polarizing impact on the development of islamic mysticism in the centuries after his death.
the underlying principles of sufism such as the ideas of the transcendental unity of being, the perfect man, the sealhood of the mu-hammadan sainthood in their final form and ultimate interpretation are usually, both fa-vorably and unfavorably, associated with the name of ibn `arabi.
this dissertation is a historical inquiry into the pathways through which the influence of ibn `arabi, as well as that of his works, disciples and ideas was inherited and incorpo-rated into the intellectual milieu of the ottoman learned class represented here by two groups: religious scholars, and members of the imperial administration.
this dissertation follows the continuities of the textual and interpretative community of ibn arabi, stretch-ing through a series of ibn arabi's disciples from the time of his sojourn in pre-ottoman anatolia until the first scholarly figures and institutions of the ottomans whereby akbari teachings were propelled into the nascent ottoman scholarly circles.
the tumultuous historical events of the first decades of the xvi century, namely the ot-toman conquest of the arab world and the resulting defeat of the mamluks and the sa-favids, provided an opportunity for the evaluation of the well-established akbari teach-ings in an ottoman context.
a notable xvii century ottoman commentator of the fusus, abdullah el-bosnevi in his famous sharh proposed that the advent of the ottomans into the arab world reinvigorated, or more precisely for the first time launched heated debates concentrated around the question of the acceptability of ibnarabi's beliefs in ottoman realm.
the abundant amount of primary sources originating from that period shows in-tensive activities focused at attacking and defending ibn `arabi, his views and his follow-ers, and that fact appears to bear out el-bosnevi's assumption.
based on primary manu-script sources and an array of secondary literature this dissertation attempts to follow those debates in two textual corpuses: in imperial discourse represented here by a short, anonymous and obscure treatise titled al-shajara al-nu`maniyya fi `ulama' al-dawla al-`uthmaniyya, and in legal discourse represented by a selection of fatwas issued by some of the most illustrious ottoman scholars and shaykh al-islams from that period.