دیدگاه امیرمعزی درباره عرفان شیعی؛ بازگشت به تفکر غالیانِ شیعه و احیا و بازسازی آن | کتابخانه مجازی الفبا

فارسی

متن

ر:پایگاه موقت

محمدعلی امیرمعزی، (متولد ۲۶ ژانویه ۱۹۵۶ در تهران) اسلام شناس ایرانی مقیم فرانسه است. تخصص او، بر روی شیعه‌ شناسی است. وی دکترای خاورشناسی و مطالعات ادیان را در سال ۱۹۹۱ از دانشگاه سوربن پاریس گرفت و در زمینه تفسیر تاریخ‌های قرآنی و الهیات کلاسیک اسلامی تدریس می‌کند. امیرمعزی در کتاب تشیع: ریشه ها و باورهای عرفانی، با اتکا بر متون حدیثی (و غالبا بدون تحلیل‌) نشان می‌دهد چگونه شیعیان نخستین صفات فرا انسانی را برای امام قائل بودند.
او مسأله رؤیت امامان در خواب و بیداری را بررسی کرده و به این تعارض می پردازد که چگونه مطابق توقیع امام زمان به نائب چهارم هر مدعی دیدار امام را باید تکذیب کرد و از سوی دیگر عالمانی چون سید بن طاووس و بحرالعلوم و دیگران ادعای ملاقات با امام داشته اند. امیر معزی منابع تحقیق خود را به متون قدیم شیعه منحصر کرده است: یعنی از ابوجعفر احمد بن محمد بَرقی (متوفی ۲۷۴ یا۲۸۰ه. ق) در المحاسن شروع کرده و به آن دسته از آثار شیخ صدوق (متوفی ۳۸۱) که قبل از سهو(اِسهاء) النبی نوشته شده اند، پایان داده است.
در میانه این دوره کسانی مثل محمد بن حسن صفار قمی (متوفی ۲۹۰)، فرات کوفی (متوفی احتمالا ۳۰۰)، علی بن ابراهیم قمی (متوفی ۳۰۷) و محمد بن یعقوب کلینی (متوفی ۳۲۹) قرار می گیرند. اصل ادعای امیر معزی به تبع وات و فان اس در این کتاب این است که در این بازه زمانی تقسیم شیعۀ دوازده امامی به غالی و معتدل تقسیمی ذهنی و دور از واقع است و ماهیت شیعه در این دوره همان چیزی است که از ظواهر متون آنان در این دوره فهمیده می شود. این ماهیت به تعبیر او کاملا عرفانی یا معنوی است و رگه هایی از عرفی و عقلانی بودن (به معنای وسیع کلمه) در آن بسیار کم یافت می شود.
معزی، علاوه بر همکاری و عضویت در موسسات علمی مختلف همچون موسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه عبری اورشلیم، مرکز مطالعات ادیان فرانسه، موسسه مطالعات اسماعیلی و دایره المعارف ایرانیکا، بیش از ۲۰ سال است که استاد کرسی شیعه شناسی مدرسه عالی سوربون بوده و از جمله معروفترین شیعه پژوهان و اسلام شناسان در فرانسه و اروپا به حساب می آید.

نقد دیدگاه و آثار(دفاعیه، ردیه و پاسخ به شبهات)

Mods Doblin core Marc xml MarcIran xml