شكافتن دريا با عصا | کتابخانه مجازی الفبا

آيا شكافتن دريا توسط عصاي موسي در قرآن به عنوان معجزه ياد شده است يا تكنيك؟

امور صادره از عصای حضرت موسی (ع) ، که به امر خدا بوده ، معجزه بوده اند نه تکنیک. چون عصای آن حضرت عصای معمولی بیش نبوده. « وَ ما تِلْكَ بِيَمينِكَ يا مُوسى‏ (17) قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى‏ غَنَمي‏ وَ لِيَ فيها مَآرِبُ أُخْرى‏ (18) قالَ أَلْقِها يا مُوسى‏ (19) فَأَلْقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعى‏ (20) قالَ خُذْها وَ لا تَخَفْ سَنُعيدُها سيرَتَهَا الْأُولى‏ ــــ و آن چيست در دست راست تو، اى موسى؟! (17) گفت: «اين عصاى من است؛ بر آن تكيه مى‏كنم، برگ درختان را با آن براى گوسفندانم فرومى‏ريزم؛ و مرا با آن كارها و نيازهاى ديگرى است. (18) گفت: «اى موسى! آن را بيفكن.» (19) پس موسى آن(عصا) را افكند، كه ناگهان ماری شد كه به هر سو مى‏شتافت. (20) گفت: «آن را بگير و نترس، ما آن را به صورت اولش بازمى‏گردانيم » (سوره طه) این آیات نشان می دهند که عصای حضرتش چوبی معمولی بیش نبوده ؛ و خودش نیز انتظار نداشته که تبدیل به مار شود ؛ لذا ابتدا از دیدن این صحنه ترسید. پس مار شدن آن عصا با تکنیک نبوده بلکه به خواست مستقیم خداوند متعال بوده است. دیگر امور خارق العاده ای هم که از این عصا صادر می شد ، همه به امر خداوند متعال بود ؛ و تکنیکی در کار نبوده. لذا زمانی که عصای حضرت مار شد و ابزارهای ساحران را بلعید ، ساحران که اهل تکنیک بودند فهمیدند که کار آن حضرت از راه سحر و شعبده و امثال آن نیست ؛ لذا بلافاصله ایمان آوردند و در همانجا توسّط فرعون به شهادت رسیدند. در این جریان فرعون خیال می کرد آن حضرت نیز ساحر است و با تکنیکهایی کارهای عجیب می کند ؛ لذا صاحبان تکنیک (ساحران ) را فراخواند تا حضرتش را رسوا کنند ؛ امّا آنها تصدیق نمودند که کار حضرتش از راه تکنیک نیست. خداوند متعال فرمود: « و موسى گفت: «اى فرعون! من فرستاده‏اى از سوى پروردگار جهانيانم. (104) سزاوار است كه بر خدا جز حق نگويم. من دليل روشنى از پروردگارتان براى شما آورده‏ام؛ پس بنى اسرائيل را با من بفرست!» (105) (فرعون) گفت: «اگر نشانه‏اى آورده‏اى، نشان بده اگر از راستگويانى!» (106) (موسى) عصاى خود را افكند؛ ناگهان اژدهاى آشكارى شد! (107) و دست خود را(از گريبان) بيرون آورد؛ سفيد(و درخشان) براى بينندگان بود! (108) اطرافيان فرعون گفتند: «بى‏شك، اين ساحرى ماهر و دانا است! (109) مى‏خواهد شما را از سرزمينتان بيرون كند؛ (نظر شما چيست، و) در برابر او چه دستورى داريد؟» (110) (سپس به فرعون) گفتند: «(كار) او و برادرش را به تأخير انداز، و جمع‏آورى كنندگان را به همه شهرها بفرست... (111) تا هر ساحر دانا(و كارآزموده‏اى) را به خدمت تو بياورند!» (112) ساحران نزد فرعون آمدند و گفتند: «آيا اگر ما پيروز گرديم، اجر و پاداش مهمى خواهيم داشت؟!» (113) گفت: «آرى، و شما از مقربان خواهيد بود!» (114) (روز مبارزه فرا رسيد. ساحران) گفتند: «اى موسى! يا تو(وسايل سحرت را) بيفكن، يا ما مى‏افكنيم!» (115) گفت: «شما بيفكنيد!» و هنگامى(كه وسايل سحر خود را) افكندند، مردم را چشم‏بندى كردند و ترساندند؛ و سحر عظيمى پديد آوردند. (116) (ما) به موسى وحى كرديم كه: «عصاى خود را بيفكن!» ناگهان(بصورت مار عظيمى در آمد كه) وسايل دروغين آنها را بسرعت برمى‏گرفت. (117) (در اين هنگام،) حق آشكار شد؛ و آنچه آنها ساخته بودند، باطل گشت. (118) و در آنجا(همگى) مغلوب شدند؛ و خوار و كوچك گشتند. (119) و ساحران(بى‏اختيار) به سجده افتادند. (120) و گفتند: «ما به پروردگار جهانيان ايمان آورديم؛ (121) پروردگار موسى و هارون!» (122) فرعون گفت: «آيا پيش از آنكه به شما اجازه دهم، به او ايمان آورديد؟! حتماً اين نيرنگ و توطئه‏اى است كه در اين شهر(و ديار) چيده‏ايد، تا اهلش را از آن بيرون كنيد؛ ولى بزودى خواهيد دانست! (123) سوگند مى‏خورم كه دستها و پاهاى شما را بطور مخالف‏[ دست راست با پاى چپ، يا دست چپ با پاى راست‏] قطع مى‏كنم؛ سپس همگى را به دار مى‏آويزم! (124) (ساحران) گفتند: «(مهم نيست،) ما به سوى پروردگارمان بازمى‏گرديم! (125) انتقام تو از ما، تنها بخاطر اين است كه ما به آيات پروردگار خويش-هنگامى كه به سراغ ما آمد- ايمان آورديم. بار الها! صبر و استقامت بر ما فرو ريز! (و آخرين درجه شكيبايى را به ما مرحمت فرما!) و ما را مسلمان بميران!» » (سوره اعراف) « فَأَوْحَيْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظيمِ ـــ و بدنبال آن به موسى وحى كرديم: «عصايت را به دريا بزن!» (عصايش را به دريا زد،) و دريا از هم شكافته شد، و هر بخشى همچون كوه عظيمى بود » ( الشعراء: 63) « وَ إِذِ اسْتَسْقى‏ مُوسى‏ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدينَ ـــ و(به ياد آوريد) زمانى را كه موسى براى قوم خويش، آب طلبيد، به او دستور داديم: «عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن!» ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشيد؛ آن گونه كه هر يك(از طوايف دوازده‏گانه بنى اسرائيل)، چشمه مخصوص خود را مى‏شناختند! (و گفتيم:) «از روزيهاى الهى بخوريد و بياشاميد! و در زمين فساد نكنيد!» » (البقرة:60) همانگونه که ملاحظه می فرمایید این عصا تنها یک کار نمی کرد بلکه امور متفاوتی از آن صادر می گشت که ربطی به هم نداشتند ؛ که خود این مطلب نیزبا تکنیکی بودن این امور سازگاری ندارد.

پرسمان دانشجویی