در روایتی آمده: «شب ضربت خوردن امام علی(ع) ندایی بلند ‌شد که عروة الوثقی میان خالق و مخلوق از هم گسست»، چگونه این روایت را با آیاتی از قرآن جمع کنیم که اعلام می‌دارند عروة الوثقی هیچگاه از هم نمی‌گسلد؟ | کتابخانه مجازی الفبا

خداوند در قرآن می‌فرماید: «فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لاَ انْفِصامَ لَها»؛ در حالی که در شب ضربت خوردن حضرت امام علی(ع) روایت داریم که جبرئیل در آسمان فرمود: «انفصمت و الله العروة الوثقی»، چگونه بین این دو را جمع کنیم؟

خداوند در آیات بسیاری از قرآن وعده داده، افرادی که ایمان داشته باشند و از شیاطین و گمراهی‌ها دوری ورزند، در راه رستگاری بوده و بهشت، متعلق به آنها خواهد بود. یکی از این آیات، بخش‌هایی از «آیة الکرسی» در سوره بقره است: «فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ»؛[1] بر اساس این آیه شریفه؛ کسی که به طاغوت[2] کفر ورزد و به خداوند ایمان داشته باشد، به دست‌آویزی چنگ زده که گسستنی برایش قابل تصوّر نیست. به بیان دیگر؛ خطی ارتباطی میان خود و خداوند به دست آورده است و تا زمانی که بر این منش و روش باشد، در همان ارتباط با خدا خواهد بود. اما روایتی وجود دارد که ظاهر بخش‌هایی از آن، با این آیه هم‌خوانی ندارد؛ آن روایت توصیف کننده زمانی است که در مسجد کوفه بر فرق سر امام علی(ع) ضربه‌ای زدند،‌ که بر اساس نقلی، «در این هنگام ندایی از جبرئیل از میان آسمان و زمین برخاست که هر انسان بیداری[3] آن‌را می‌شنید: به خدا قسم! پایه‌های هدایت نابود و محو شد، به خدا قسم ستارگان آسمان و نشانه‏هاى تقوا محو و بی‌فروغ شده‌اند و دست‌آویز محکمى که میان خالق و مخلوق بود گسیخته شد، پسر عم مصطفى(ص) کشته شد، على مرتضى به شهادت رسید و بدترین اشقیاء او را شهید نمود».[4] این روایت هرچند امروزه شهرتی پیدا کرده است، اما منابع اولیه، این حدیث را نقل نکرده و تنها معدودی از منابع متأخر – مانند بحار الانوار - این حدیث را بدون ذکر منبع نقل کرده‌اند. با این وجود، چنین متنی قابل توجیه و دفاع است؛ زیرا این عبارت برخلاف ظاهرش به این معنا نیست که با ضربت خوردن و شهادت امام علی(ع)، «عروة الوثقی» که میان خالق و برخی از مخلوقین بوده است، به کلی نابود شده است. همان‌گونه که عبارت «تَهَدَّمَتْ وَ اللَّهِ‏ أَرْکَانُ‏ الْهُدَى‏» نیز به این معنا نیست که ستون­‌های هدایت بشر برای همیشه منهدم شده‌اند و دیگر کسی هدایت نخواهد شد و عبارت «تَهَدَّمَتْ ... وَ اللَّهِ نُجُومُ السَّمَاءِ» به این معنا نیست که واقعاً همه ستارگان بی‌فروغ شده‌اند، بلکه منظور بیان اوج مصیبتی است که بر پیکره اسلام وارد شده و یکی از بزرگ‌ترین مصادیق عروة الوثقی از دسترس مردم خارج شده است. به بیان دیگر، یک انسان کامل که می‌توان او را ریسمان میان خداوند و انسان‌ها دانست، به شهادت رسیده که مصیبت بزرگی است. البته عروة الوثقای دیگری که امام حسن(ع) باشد، جایگزین او شده است و راه او را ادامه خواهد داد.

اسلام کوئست نت