آیا نشانه هایی که در مورد امام زمان ـ علیه السلام ـ در کتب مختلف آمده مثلاً حالت صورت ایشان درست است و آیا کسی امام را به شکل حقیقی ایشان دیده است؟ | کتابخانه مجازی الفبا

آيا نشانه هايي كه در مورد امام زمان ـ عليه السلام ـ در كتب مختلف آمده مثلاً حالت صورت ايشان درست است و آيا كسي امام را به شكل حقيقي ايشان ديده است؟

بي شك، شناخت امام و حجت هر زمان، داراي اهميت و ارزش فراواني است. اين اهميت، به قدري است كه نشناختن امام، مساوي با بي ديني و جهالت است. نبي گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ از آغاز رسالت خويش، اهميت معرفت به امام هر عصر را بيان فرمود. آن حضرت در حديثي كه فريقين نقل كرده اند فرموده است: «من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتةً جاهلية»؛ كسي كه بميرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهليت مرده است.[1] این بخش از معرفت امام و امام شناسی مربوط به حقیقت امامت و جایگاه امام می باشد که از ناحیه پيامبر و ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ به تناسب عقل و فهم مردم، دستورها و روش هاي مختلفي براي دست یابی به آن رسيده است. بعضي از براهين، عقلي، و برخي، استدلال هاي قرآني و روايي است. [2] اما بخش دیگر که مربوط به شناخت شخص امام و اوصاف جسمی وظاهری امام می شود: محدثان و محققان براساس روايات بسياري كه از پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ و امامان ـ عليهم السلام ـ رسيده شمايل و اوصاف حضرت مهدي (عج) را در كتاب هاي خويش آورده اند كه به برخي از آنها اشاره مي شود:
حضرت مهدي (عج) چهره اش جوان و گندم گون، ابروانش هلالي و كشيده چشمانش سياه و درشت، شانه اش پهن، دندان هايش براق و گشاده، بيني اش كشيده و زيبا، پيشاني اش بلند و تابنده و استخوان بنديش استوار، دستان و انگشتانش درشت و گونه هايش كم گوشت و اندكي متمايل به زردي كه از شب زنده داري عارض شده، بر گونه راستش خالي مشكين، عضلاتش پيچيده و محكم، اندامش متناسب و زيبا، هيئتش خوش منظر و رباينده و در ميان شانه اش اثري چون اثر نبوت و... .[3]
بنابراين نشانه هايي كه براي حضرت ذكر شده است از روايات گرفته شده و در كتب مختلف هم آمده است از طرفي گرچه حضرت مهدي (عج) از نخستين روز ولادت، همواره در نهان مي زيسته و مردم به طور عموم او را نمي ديدند، ولي با اين وجود، عده اي از اصحاب امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ بودند كه توفيق شرفيابي را يافته بودند. و امام را به شكل حقيقي ديده اند بعضي از آن ها عبارتند از:
1. حكيمه خاتون، دختر امام جواد، خواهر، امام هادي، و عمه امام حسن عسكري ـ عليهم السلام ـ ، كه شب تولد حضرت مهدي (عج) او را زيارت كرد.
2. نسيم و ماريه كنيزان آن حضرت گفتند: تا آن كودك متولد شد به خاك سجده كرد و انگشت سبابه را رو به آسمان بلند نمود و عطسه زد و گفت: «الحمد الله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آله.[4]
3. ابو نصير خادم وي، مي گويد: بر صاحب الزمان (عج) وارد شدم، در حالي كه درون گهواره بود، نزديك رفتم و سلام كردم، حضرت فرمود: مرا مي شناسي؟ عرض كردم: آري، تو بزرگ و سيد من و فرزند امام من هستي... حضرت فرمود: «انا خاتم الاوصياء و بي يرفع البلاء من اهلي و شيعتي.»[5]
4. سعد بن عبدلله قمي كه با نامه هاي فراوان با جمعي براي زيارت آن حضرت به سامره رفته و طرف راست امام حسن ـ عليه السلام ـ كودكي را ديدند كه مانند ماه درخشان بود، پرسيدند اين كيست؟ گفته شد «مهدي قائم آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ » است.[6]
5. روزي جمعي از شيعيان ـ چهل تن ـ نزد امام يازدهم آمدند و از آن امام تقاضا كردند تا حجت پس از خويش را به آنان نشان دهد. و امام چنان كرد. آنان پسري را ديدند كه بيرون آمد همچون پاره ماه، شبيه پدر خويش... .[7]
6. ابو سهل نو بختي گويد: در آن حالِ بيماري، امام عسكري خواست تا آن كودك را نزد او آوردند و مهدي (عج) را نزد پدر آوردند وي به پدر سلام كرد. من به او نگاه كردم، رنگي سفيد و درخشان داشت، موهايش پيچيده بود و دندان هايش گشاده، امام حسن ـ عليه السلام ـ او را با جمله «يا سيد اهل بيته » مخاطب قرار داد، يعني اي سرور خاندان خود و...[8]
7. سعد بن عبد الله مي گويد: صاحب الامر را ديدم در حالي كه صورتش مانند پاره ماهي بود. روي زانوي پدرش نشسته بود و مسائل مرا پاسخ داد.[9]
8. كامل بن ابراهيم مي گويد: صاحب الامر را ديدم در حالي كه چهار ساله بود و صورتش مانند ماه مي درخشيد و مشكلاتم را قبل از سوال پاسخ مي داد.
خلاصه سخن هم عده اي از مردم حضرت صاحب االامر را ديده اند و هم معصومان به نشانه هاي شخصي او تصريح كرده اند.

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم (اندیشه قم)