جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عصمت امامان (ع) یکی از اعتقادات راستین شیعیان است. از این جهت از سوی مخلفان شیعه در باب عصمت شبهاتی را مطرح کرده اند از آن جمله می توان به شبهات قفاری در باب عصمت مانند شبهه مخترع بودن این نظریه در پیشینه ی اعتقاد به عصمت، ردّ دلایل شیعه بر عصمت از قرآن و عقل و بی ثمر بودن اعتقاد به عصمت برای شیعه نام برد.تحقیق حاضردر وهله اول به بیان شبهات قفاری در باب عصمت می پردازد و سپس شبهات را با بررسی آیات عصمت پاسخ می گوید. در باب نتایج حاصله این تحقیق می توان گفت که مبحث عصمت با بحث امامت و جانشینی درآمیخته است. لذا مبنای تفرقه میان امت اسلامی را عدم اعتقاد به عصمت رسول خدا (ص) و جانشینان آن حضرت می باشد که موجب بروز تفرقه و فتنه از زمان رحلت پیامبر(ص) تا کنون شده است. لذا راه برون رفت از شرایط کنونی دنیای اسلام را اعتقاد به لزوم اطاعت از اولی الأمر معصوم می داند. مقاله حاضر به روش تحلیل محتوا و جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای به نقد و پاسخ به شبهات قفاری در باب عصمت، با تکیه بر آیات قرآن در باب عصمت با تکیه بر تفاسیر شیعه و سنی تدوین شده است.

حقیقت‌جویی و تلاش برای رسیدن به حقیقت، از جمله خصوصیات انسان است که او را به تحقیق در مبدأ و معاد و باور به عالم پس از مرگ که یکی از اندیشه‌های دیرین بشر بوده است، وامی‌دارد. از همین‌رو، ادیان توحیدی پیروان خود را به روزی که به حساب همگان رسیدگیمی­شود، وعده ­داده‌اند.در کتب مقدس یهودیت و مسیحیت، از چگونگی معاد و کیفیت پاداش و عذاب و همچنین جزئیات حشر انسان‌ها بحث به میان آمده است.مسأله زنده کردن مردگان، برپایی قیامت و بهشت و جهنم از موضوعاتی است که بحث­هایی به صورت کلی در کتب عهدین به خود اختصاص داده­ است؛ امّا بر خلاف عهدین، مسأله معاد در قرآن کریم، گسترده‌تر و با جزئیات بیشتری بررسی شده است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی‌ـ‌توصیفی، کوشیده‌ایم به این سؤال پاسخ دهیم که عالم پس از مرگ در ادیان توحیدی، به چه کیفیتی است؟ برای این مقصود، آیات مربوط به معاد و قیامت در عهدین و قرآن استخراج شده و با یکدیگر مقایسه شده­اند.

یکی از مسائل مهم فلسفۀ اسلامی، بررسی ابعاد و جوانب گوناگون تجرد از دیدگاه فلاسفه است؛ و ازجمله مهمترین مسائل در بحث تجرد، پذیرش یا عدم پذیرش تجرد مثالی است که یکی از دغدغه‌های اصلی فلاسفۀ اسلامی در طول تاریخ بوده است. در میان فلاسفۀ اسلامی، حکمای مشاء، ضمن پذیرش عالم عقول و تجرد عقلی، منکر عالم مثال و تجرد مثالی بودند و قوۀ خیال را نیز مادی میدانستند، اما سهروردی و ملاصدرا، با توجه به مبانی فلسفی خود، به اثبات عالم مثال پرداختند؛ سهروردی قائل به عالم مثال منفصل بود، اما ملاصدرا علاوه بر عالم مثال منفصل، به عالم مثال متصل و تجرد قوۀ خیال نیز معتقد بود. مسئلۀ اصلی پژوهش حاضر، بررسی آثار تجرد مثالی در فلسفۀ اسلامی و نقش آن در حل معضلات فلسفی است. در این مقاله، یازده اثری که قول به تجرد مثالی در زمینه¬های گوناگونی فلسفی، در پی دارد، مورد بررسی قرار گرفته‌ که عبارتند از: حشر نفوس ناقص و متوسط، عدم نیاز به بحث افلاک و پذیرش تناسخ در بحث معاد، اثبات معاد جسمانی، تفسیر صحیح و معقول از عجب‌الذنب، تجرد نفوس حیوانات و حشر آنها، بقای ادراکات جزئی پس از مرگ، حلقۀ اتصال عالم عقول و عالم ماده، تفسیر دقیق از خواب و رؤیا و مکاشفات و معراج پیامبر(ص)، تفسیر صحیح از احوال قبر و برزخ و قیامت، تفسیر حقیقت جن در حکمت اشراق، قیام صدوری صورتها برای نفس.

ترجمه ماشینی: در هر دین اماکن مقدسی وجود دارد که پیروان آن برای انجام مراسم مذهبی مانند دعا در آنجا گرد هم می آیند. همچنین در این مکان ها خطبه ها و پیام های دینی توسط روحانیون و مبلغان ایراد می شود. در مسیحیت، کلیساها مکان های مقدس برای عبادت، دعا و برخی از مراسم هفت گانه هستند. سوال زیر متوجه روحانیون و واعظان بوده است: با توجه به فعالیت‌های انجیلی مسیحیت در بسیاری از مناطق جهان، چرا مسیحیان تمایل چندانی به حضور در چنین اماکن مقدسی برای انجام اعمال مذهبی خود و شنیدن پیام‌های دینی از روحانیون نشان نمی‌دهند؟ این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به عوامل بیرونی (آنهایی که خارج از کلیسا هستند) و عوامل درونی (آنهایی که در داخل کلیسا هستند) که منجر به کاهش حضور در کلیسا شده است، می پردازد.

مسأله نجات و رستگاری و نائل شدن به حیاتی سعادتمند و جاودان و نیز نجات از هرگونه درد و رنج و فنا و نابودی نه‌تنها یکی از دغدغه‌های مهم بلکه از امور فطری بشر در طول تاریخ حیات وی بوده است و انسان موجودی است طالب کمال مطلق و همواره در پی رسیدن به کمال مطلوب و رستگاری ابدی است. تمام تلاش انسان ازجمله برگزیدن دین خاص، مذهب و مکتبی ویژه، پایبندی به اخلاق و یا گوشه‌نشینی و عزلت، گواه بر علاقه و عطش او به یک زندگی جاویدان و سعادتمند همراه با رستگاری ابدی است. همه‌ی ادیان بزرگ در بستر ظهور و بروز تا مرحله کمال خود مدعی نجات بخشی بشر بوده‌اند و اساساً یکی از رمزهای توفیق ادیان موضوع زنده کردن مشعل امید در قلب و جان پیروان خود بوده است. ازنظر سیر تاریخی هر یک از ادیان توحیدی اعم از یهودیت، مسیحیت و اسلام به‌طور گسترده‌ای مسئله نجات و رستگاری بشر را با توجه به سنت دینی خاص خود معیارها و شاخصه‌های خاصی را در این خصوص مطرح کرده‌اند که از دیدگاه اسلام مهم‌ترین عوامل و عناصر نجات انسان ایمان و عمل صالح می‌باشد و از دیدگاه مسیحیت عوامل نجات ایمان، محبت، فیض و درنهایت عادل شمردگی می‌باشد از دیدگاه یهودیت عوامل نجات، ایمان و عمل به شریعت می‌باشد. ازآنچه در تاریخ ادیان و مذاهب تاکنون به ما نشان داده‌شده است می‌توان دریافت پیروان هر دین و آیینی خود را اهل نجات دانسته و حتی فرقه ها و مذاهب موجود در داخل هر یک از ادیان نیز طریقه خود را تنها طریقه نجات بنیادی می‌دانند که می‌توان به جزم انگاری در ادیان اشاره کرد.در این پژوهش برانیم تا به بررسی تطبیقی نجات و رستگاری ازنظر قران و عهدین و ونیز راه رسیدن به رستگاری و نجات انسان ها در اینکه دو دین ارائه شده بپردازیم.

یکی از مسائل مهم الهیاتی در ادیان الهی، نجات و رستگاری است. از نگاه اسلام، هرچند خداوند، نجات‌بخش است، اما انسان با اختیار و نقش فعال خود، پذیرندة نجات الهی است. قرآن، به نقش انسان در رسیدن به رستگاری تأکید دارد و بیان می‌دارد که انسان برای رسیدن به رستگاری باید مجدانه دستورهای الهی را اطاعت کند؛ همچنین باید همة قوای خود، از جمله «عقل» را به‌کار گیرد تا در نهایت به نجات و رستگاری نائل شود. در مسیحیت نجات و رستگاری در گرو ایمان به مسیح است که برای بشر به ارمغان آورده است و معتقدند که انسان در اسارت گناه و مرگ است و از ناحیة خود قابلیت نجات ندارد، خداوند با حضور مستقیم خود در کالبد مسیح و با فدیه‌شدنش، تاوان گناه انسان را می‌پردازد و او را از اسارت گناه نجات می‌دهد. در عهد جدید بر این باور تأکید شده که ایمان به مسیح عامل نجات انسان است. این پژوهش پاسخی است به این پرسش که تأثیر عقل و ایمان، بر رستگاری و نجات انسان در قرآن و عهد جدید چگونه بیان شده است؟ و دیگر اینکه آیا آموزه‌ها و باورهای اسلام بیشتر مبتنی بر عقلانیت است یا مسیحیت؟ طبق یافته‌های تحقیق، در عهد جدید، بیشتر آموزه‌ها، توحید، تثلیث و تجسد، تنها مبتنی بر ایمان بدون دلیل عقلی است، اما در قرآن مبتنی بر عقل و ایمان.

واژه عقل یکی از مفاهیمی است که تعاریف متعددی به خود دیده. برخی عقل را مساوق وجود انسانی دانسته و برخی آن را منشا گمراهی و سقوط از حیطه تعبد الهی دانسته. برخی آن را معادل فلسفه به کار برده و گروهی به لزوم تفکیک عقل و فلسفه حکم کرده اند. فلاسفه عقل را ارج نهاده و اهل حدیث و اشاعره آن را طرد کرده اند ملاصدرا عقل را قوّه تحليل گر و از مراتب و شئونات نفس می داند و گستره ی آن را از عقل هيولاني تا عقل مستفاد می داند اما ميرزا عقل را مخلوق و افاضه از سوي خداوند می داند «ظاهرٌ بذاته و مظهِرٌ لغيره،». عقل از نگاه وی تنها حقيقتي روشنگر است و نه از مراتب نفس. پژوهش حاضر در پي مقايسه عقل و قلمرو آن در انديشه این دوعالم بزرگ اسلامي است که شباهت ها و تفاوت های ميان آن دو را تبین می کند.