جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه دارای سه هدف عمده است که به هم مرتبط هستند. در ابتدا، برخی از جنبه های مهم تاریخ سنتی مجمع الجزایر مالایی، توسعه اولیه اندیشه، فرهنگ و سنت های دینی اسلامی را بررسی می کند که توسط کتاب جاوی نشان داده شده است. تاریخچه و توسعه کتاب جاوی و سهم آن در میراث سنتی اسلامی بررسی شده است. این تحول با ظهور علمای سنتی مانند نورالدین الرانیری (متوفی 1666، آچه)، شمس الدین سوماترانی (متوفی 1630، سوماترا)، عبدالله همراه بود. -صمد الفلمبانی (متوفی 1764، پالمبانگ)، راجا علی الحاجی (د. 1784، جوهورریاو)، محمد ارشد البنجاری (متولد 1812، بنجرماسین)، داوود ب. عبدالله بن ادریس الفطانی (متوفی 1840، پتانی)، عبدالحمد بن محمد صالح (طوان طبل) (متوفی 1840، کلانتان)، سید عثمان بن یحاوی (18-18) یا جاکارتا)، و سهم آنها در سنت کتاب جاوی به تفصیل بررسی شده است. ثانیاً، بحث کلامی در میان علمای سنتی در نتیجه محبوبیت و تقاضای زیاد رشته‌های کلامی در میان توده‌ها، جایگاه والای این علما و ارتباط نزدیک آنها با سلاطین یا رجاها، به عاملی مسلط در محافل فکری تبدیل شد. از جمله رشته های الهیات، علم التحید (وحدت الله) است که ام البراهین سنوسی در آن نقش بسیار حیاتی داشت. بارزترین ویژگی این آیین، تعلیم صفات دعای پلوح (بیست صفت الله) است که در نتیجه این آموزه به آموزه اساسی دینی در میان مردم مجمع الجزایر مالایی تبدیل شد. پژوهش حاضر سعی دارد نشان دهد که تأثیرات این آموزه تا چه اندازه قوی بوده و چگونه در طول قرون باقی مانده است. در نهایت، ترجمه مشروح یک متن جاوی از ام البراهین با تحلیل دقیق متن در رابطه با بیست صفت دنبال می شود. یک نتیجه گیری کوتاه تلاش می کند تا این رشته ها را کنار هم جمع کند و اهمیت آنها را برای اسلام در مجمع الجزایر مالایی ارزیابی کند.