جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی کار گای دوبور، نویسنده «جامعه نمایش» و نظریه پرداز برجسته انترناسیونال موقعیت گرا می پردازد و استدلال می کند که چگونه نمایش مقوله ای است که به طور سیستماتیک هم از نقد مارکس از اقتصاد سیاسی و هم از پویایی نظریات هگل ناشی می شود. فلسفه جامعه نمایش شامل شکل خاصی از سلطه است که از طریق خودمختاری اقتصاد کالایی در درون شیوه تولید سرمایه داری توسعه یافته است که در آن فعالیت های انسانی توسط اشکال عینی ظاهر ساختار می یابد. با این حال، تز اصلی این است که دوبور صرفاً در درون فلسفه هگل زبان لازم برای صحبت با مشکلات جامعه سرمایه داری را نیافته است، بلکه منطق نظری هگل به عنوان یک واقعیت موجود عقلانیت، نیروی فعال در جهان، که انسجام ساختاری می بخشد، ظهور می کند. به سازماندهی ظواهر در جامعه. در یک کلام، سطح تفکر مفهومی که در فلسفه نظری هگل یافت می‌شود، استدلال می‌شود که واقعیت جامعه نمایش را تشکیل می‌دهد. در هسته خود، نظریه دوبور در مورد عینک، منطق قیاس پذیری است، هویتی و درونی تفاوت که از لحاظ تاریخی بر اساس اصل مبادله کالا بنا شده است که بدون از بین بردن تمایزات کیفی در رابطه هم ارزی، بازتولید می شود. به همین دلیل، استدلال می‌شود که این منظره ساختار اجتماعی وحدت در جدایی است که بر اساس عناصر «پدیدارشناسی روح» و «علم منطق» هگل الگوبرداری شده است، که به دوگانگی‌ها و ضدیت‌های ظاهری هویت نظری می‌دهد. این ماهیت گمانه زنی نمایش است. این پایان‌نامه دوبور را از گفتمان‌هایی که معمولاً در آن قرار دارد، مانند مطالعات رسانه‌ای و تاریخ هنر آوانگارد دور می‌کند و در عوض آثار او را در دودمان ایده‌آلیسم آلمانی، هگلیسم چپ، مارکسیسم هگل، هگلیسم مارکسیستی و مکتب انتقادی فرانکفورت بررسی می‌کند. تئوری. ردیابی تشخیص دوبور از این اصل و نسب، شایستگی نظریه پردازی سرمایه داری را از نظر شیوه ظاهر شدن با تأکید بر دشواری دیدن جهان «نه آنگونه که واقعاً هست» آشکار می کند.