جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

افزایش سازگاری و تاب‌آوری در برابر حوادث طبیعی یا انسانی و بررسی عوامل دخیل در آن یکی از دغدغه‌های دیرین بشر است. از آنجا که باور توحیدی انسان نقش مستقیم در انعطاف و تاب‌آوری او در مواجهه با رویدادهای زندگی دارد، ‌این مقاله درصدد بررسی رابطة توحید در عمل و میزان تاب آوری انسان با تکیه بر نظرات ‌آیت‌الله مصباح برآمد. شیوة داده‌پردازی ‌این پژوهش، کتابخانه‌ای و بر اساس روش توصیفی و تحلیلی است. بر اساس ‌اندیشه‌های علامه مصباح یزدی، مظاهر توحید در عمل در جهت افزایش تاب‌آوری یک اجتماع، در سه محور کلی «تعامل سازنده با افراد جامعه» و «تواصی به مکارم اخلاقی و ارزش‌های انسانی» و «توجه به معناداری و هدفمندی زندگی» طرح می‌شود. تعامل، ناظر بر مشارکت‌های عملی اجتماعی بر مدار توحید است که از طریق «حفظ وحدت جامعه»، «رعایت حقوق و مصالح اجتماعی خود و دیگران» و «تأمین کرامت و عزت نفس نیازمندان» منجر به افزایش تاب‌آوری اجتماعی می‌گردد و تواصی نیز ناظر به مشارکت‌های کلامی ‌بر مدار توحید است که با نظارت رهبران دینی از طریق توجه دادن مردم به امیدواری به الطاف الهی و تواصی افراد جامعه به حق، صبر و ترحم موجب تاب آوری بیشتر می‌شود و در نهایت توجه به معناداری و هدفمندی زندگی که بر مبنای توحیدی با توجه به قضا و قدر و حکمت‌های الهی جهت تدبیر عالم و موقتی دانستن دنیا و اصالت آخرت همراه خواهد بود، عوامل افزایش تاب‌آوری یک اجتماع را فراهم می‌آورد.

مقالۀ «زقوم» در دایرة‌المعارف لیدن توسط سلوی العوا نگاشته شده است. نویسنده در این مقاله ضمن بررسی درخت زقوم در قرآن، با تبعیت از برخی از مفسران اهل سنت و بی‌توجهی به سایر روایات فریقین، شجرۀ ملعونه در قرآن را همان شجرۀ زقوم معرفی می‌‌کند. نگاه یک‌‌سویه و نداشتن جامع‌‌نگری نویسنده، منتج به ارائه تحلیلی ناقص از شجرۀ زقوم و نداشتن تبیین صحیح ارتباط آن با شجرۀ ملعونه شده است؛ ازاین‌رو بررسی جامع شجرۀ زقّوم و نقد دیدگاه نویسندۀ مقاله ضروری به نظر می‌‌رسد. نوشتار حاضر ضمن واکاوی واژۀ شجرۀ زقوم در شبکه معنایی قرآن، ارتباط یا نبود ارتباط آن با شجرۀ ملعونه را کنکاش کرده است. مقاله با وجود داشتن نقایص گفته‌شده، دارای نقاط قوتی مانند بررسی تمامی موارد کاربرد زقّوم در قرآن، ترسیم زیبای درختان پاک و بهشتی ضمن مقابله‌‌سازی با درخت زقّوم، استفاده از منابع لغوی و نقد نظرات آنان و بررسی تقابل دیدگاه ظاهرگرایان و عقل‌‌گرایان است. درخصوص نقاط ضعف مقاله این موارد مطرح است: استفاده مطلق از منابع اهل سنت و بی‌توجهی به منابع شیعه، منابع محدود مقاله، بی‌توجهی به روایات تفسیری دربارۀ شجرۀ ملعونه، شجرۀ ملعونه را به‌عنوان مصداق اصلی شجرۀ زقوم معرفی می‌‌کند. نقص عمدۀ مقاله خلط ارتباط شجرۀ ملعونه و شجرۀ زقّوم و مراجعه نکردن به سایر منابع و خصوصاً بی‌توجهی به روایاتی است که نشان می‌‌دهد شجرۀ ملعونه نمادی خاص برای گروهی خاص (بنی‌‌امیه) است. پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی و با مراجعه به منابع کتابخانه‌‌ای انجام شده است

از بنیان‌های نظریه تفسیر ادبی امین خولی، اندیشه‌های نواعتزالی است. این مقاله با رویکرد تحلیلی-انتقادی مبتنی بر داده-های اسنادی، ضمن معرفی نظریه خولی، مختصات جریان فکری نومعتزله را در نظریه خولی که در رهیافت‌های تفسیری بعد او، موثر بوده، آشکار و نقد کرده است. از امتیازات مبانی نواعتزالی خولی، رویکرد تفسیر اجتماعی نظریه اوست. در مقابل کاستی‌های ناشی از جریان نومعتزله، چالش‌هایی را متوجه آن ساخته ازجمله نگاه نوآورانه در تمام ابعاد دین، گسست پیوند با سنت تفسیری، نسبی‌بودن فهم‌ها از قرآن و غلبه متن‌محوری در تفسیر. همچنین فقدان نگاه وحیانی به عقل از آسیب‌های این نظریه است؛ ضمن اینکه توجه افراطی به فهم مخاطبان اولیه و غفلت از فرهنگ‌سازی قرآن، زمینه‌ساز گرایش به تفسیر فرهنگی خواهد شد. بنیان‌های نواعتزالی نظریه خولی همچون عدم تنقیح مبانی فهم متن و تبیین جهان‌بینی، آن را فردمحور کرده است. در نگاه نومعتزله قرآن به عنوان متنی زنده فارغ از جنبه‌های الهیاتی، موضوع پژوهش قرار گرفته، در نتیجه هویت وحیانی آن سلب می‌شود. نظریه خولی نیز از این آسیب در امان نبوده و این مساله در آثار شاگردان و متاثران از نظریه او مشاهده می‌شود.