جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بحث از انسان به‌عنوان یکی از سه محور مهم فلسفه در کنار خدا و جهان، همواره مورد توجه مکاتب فلسفی جهان قرار گرفته است. همچنین یکی از مهم‌ترین سؤالاتی که حول محور انسان از قدیم‌الایام مورد توجه بوده است، سؤال از ماهیت و چیستی انسان می‏باشد. آیت‌الله مصباح معتقد است که انسان علاوه بر عنصر مادی، دارای بعد روحانی می‏باشد، که البته همین بعد روحانی، اصل و حقیقت انسان می‏باشد. وی معتقد است که انسان‏ها دارای سرشت و طبیعت مشترک هستند که هم در حوزة میل و گرایش و هم در آگاهی و شناخت انسان مطرح می‏باشد؛ اما ژان پل سارتر فیلسوف فرانسوی، معتقد است که انسان‏ها هیچ‌گونه سرشت مشترکی ندارند. چیستی او از‌پیش‌تعیین‌شده نیست. انسان، ازآنجا که فاقد هرگونه ماهیت و تعریف پیشینی است، آزاد است؛ بلکه برابر با آزادی است. در این مقاله دو دیدگاه متفاوت دربارة ماهیت انسان از این دو فیلسوف به‌صورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته است.

«آزادي» و محدودة آن از ديرباز مطمح‌نظر انسان‌ها بوده است. همچنين «مسئوليت» به عنوان يک محدودکننده براي آزادي انسان، از جانب فيلسوفان اخلاق مطرح بوده است. آيت‌الله مصباح و ژان پل سارتر از جمله فيلسوفاني هستند كه به اين دو موضوع توجه كرده‌‌اند. ازآنجاكه يکي از اين دو فيلسوف، مسلمان و موحد و ديگري از شاخة الحادي مکتب اگزيستانسياليسم به‌شمار مي‌آيند، به طور طبيعي در خصوص «آزادي» و «مسئوليت» انسان اختلاف‌نظرهاي فراواني دارند. سارتر انسان را برابر با آزادي مي‌داند، و تنها حالتي را که در آن انسان آزاد نيست وقتي مي‌داند كه نمي‌تواند آزاد باشد. همچنين براي انسان قايل به مسئوليت جهاني است. از سوي ديگر، آيت‌الله مصباح بر آزادي انسان تأکيد مي‌كند. همچنين براي انسان انواعي از مسئوليت‌ها قايل است. در اين مقاله، با توجه به تفاوت فراوان نظرات اين دو فيلسوف، ديدگاه‌هاي آنها به صورت تطبيقي بررسي گرديده است.