جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله‌ اصلي اين پژوهش بررسي ادله‌ ايجابي متکلمان در اثبات «اعاده معدوم» به روش توصيفي ـ تحليلي و هدف آن نشان دادنِ ناکارآمدي اين ادّه در اثبات مدعاي مذکور است. متکلمان طرفدارِ اين ديدگاه، آفرينش مجددِ موجودات در برابر آفرينش نخستين‌بار آنها را که «ابتدا» ناميده مي‌شود، «اعاده» مي‌نامند و معتقدند: آفريده نُوين ـ يعني مٌعاد ـ عين آفريده نخستين‌بار، يعني مُبتدي است. جستار نويسندگان اين پژوهش نشان مي‌دهد مدافعان اين ديدگاه در آثار کلامي خود، ده استدلال در اثبات مدعاي خويش اقامه کرده‌اند. اين استدلال‌ها در يک تقسيم‌بندي کلي به دو قِسم «قياسي» و «تمثيلي» تقسيم مي‌شوند که در اين پژوهش صرف‌نظر از ادله ممتنع بودن اعاده معدوم، نقد و بررسي شده‌اند. تحليل منطقي از طريق بررسي مادي و صوري اين استدلال‌ها، نشان مي‌دهد هيچ‌يک از آنها در اثبات مدعا تام‌ نيست.

کشف و شهود یکی از مهمترین ابزار های کسب معرفت در فلسفه اسلامی می باشد. و همواره یکی از عناصر اصلی حکمت در اسلام به لحاظ روش، اتکا به یافته های شهودی بوده است. نگارنده در این مقاله تلاش نموده است تا با ایضاح مفهوم کشف و شهود و دستیابی به معنایی روشن از آن، به بیان ویژگی های اصلی آن پرداخته و این ویژگی ها که به نظر می رسد در سه عنوانِ اصلی خطا ناپذیری، شخصی بودن و مشکک بودن خلاصه می شود را شرح و تحلیل نماید؛ سپس به بیان کاربرد ها و تاثیرات شهود بر دستگاه فلسفی صدرایی پرداخته و در این راستا با رجوع به منابع دست اول نسبت به روشن ساختن تاثیر کشف و شهود در این نحله فلسفی اقدام نموده است. و ضمن بیان برخی از انواع و تقسیمات شهود بر اساس ملاک های مختلف و مرسوم در بین حکما و عرفا، به ذکر نکاتی در خصوص انواع شهود بر اساس سعه وجودی مدرِک های گوناگون و عدم حصر عقلیِ تقسیمات شهود پرداخته و کشف و شهود را به تعداد وجودات دارای شهود صاحب انواع متعدد و مختلف می داند و سپس با توجه به دو ویژگی انتقال ناپذیری و تشکیکی بودن شهود، حجیت آن را مورد بررسی قرار می دهد.

فاقد چکیده