جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اساسا آیا انسان قادر به شناخت واقعیات می باشد؟ آیا شناخت و معرفت عقلانی که برای بشر ایجاد می شود اساسا دارای ارزش خواهد بود یا خیر؟ معیار بازشناسی حقایق از غیرحقایق چیست؟ بخش شناخت شناسی در فلسفه رسالت پاسخ به این سوال را بعهده دارد. شناخت و علم عبارت است از:حضور خود شی یا صورت جزئی یا مفهوم کلی آن نزد موجودی مجرد بنابراین شناخت شناسی علمی است که درباره شناختهای انسانی و ارزشیابی انواع و تعیین ملاک صحت و خطای آن بحث میکند. از منظر فلسفه اسلامی امکان و تحقق شناخت امری بدیهی است و ادعای عدم امکان شناخت متضمن علم به این مطلب و بنابراین ناقض خودش می باشد. و همچنین ادعای عدم امکان تحقق شناخت مستلزم علم به خطابودن برخی از ادراکات حسی و عقلی ; علم به واقعیت خارجی که ادراک خطایی با آن مطابق نیست ; علم به خطاکننده ; علم به اعتبار این استدلال که از شناختهای عقلانی تشکیل یافته است ; علم به وجود خود ادراک خطایی و همچنین علم به محال بودن تناقض می باشد. حقیقت بودن شناخت عبارت است مطابق بودن آن با واقعیتی که از آن حکایت می کند. عقل گرایان معیار بازشناسی حقایق را فطرت عقل معرفی می کنندولی این معیار نمی تواند مطابقت قضایا با واقعیات را اثبات نماید. تجربه گرایان معیار حقیقت را تجربه حسی می دانند که نمی تواند صحیح باشد زیرا کاربرد این معیار مختص محسوسات است و همچنین حاصل تجربه را باید با حس درک کرد که مجددا نیاز به ارزشیابی دارد.