جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مسائل مطرح در این روزگار، معرفت شناسی گزاره های ارزشی است. از دیدگاه برخی، مفاهیم ارزشی، از مفاهیم فلسفی اند. و در نتیجه گزاره های برآمده از این مفاهیم معرفت زا و استدلال پذیرند و از نگاه برخی مفاهیم تصوری این گزاره ها، از اعتبارات ذهن هستند و از آنجایی که قوام ماده قیاس به اعتبار ذهن است، پس گزاره های برآمده از این مفاهیم نامعرفت زا و استدلال ناپذیرند و بحث دیگری که به دنبال این دیدگاه، مطرح می گردد، نسبی بودن این گزاره ها است. این تحقیق بر آن است تا با نگاهی مسئله محور، با توصیف و مقایسه آثار علامه طباطبایی و استاد مطهری و تجزیه و تحلیل عقلانی آنها، حقیقت این امر، روشن گردد. از دقت در بیاناتشان، این مطلب حاصل می گردد که آنها، بر دیدگاه دوم هستند اما نمی توان نسبیت گزاره های ارزشی را به آنها نسبت داد. اشکالهای زیادی، بر دیدگاه علامه و شهید مطهری، وارد گشت اما اکثر آنها صحیح نیستند. به نظر می رسد دیدگاه اعتباری بودن مفاهیم تصوری، در جملات انشائی، درست باشد ولی در گزاره های خبری، نادرست است.

يکي از مسائل مطرح در فلسفة اخلاق، شناخت واقع‌نمايي گزاره‌هاي ارزشي است. از ديدگاه برخي، مفاهيم ارزشي، از مفاهيم فلسفي‌اند. در نتيجه،‌گزاره‌هاي برآمده از اين مفاهيم، معرفت‌زا و استدلال‌پذيرند. از نگاه برخي ديگر، مفاهيم تصوري اين گزاره‌ها، از اعتبارات ذهن به‌شمار مي‌آيند. اين تحقيق بر آن است تا با نگاهي مسئله‌محور، با توصيف و مقايسه آثار استاد شهيد مطهري و تجزيه‌و‌تحليل عقلاني آنها، حقيقت اين موضوع را از ديدگاه شهيد مطهري روشن کند. با دقت در بيانات استاد، اين مطلب به دست مي‌آيد که استاد مطهري، بر ديدگاه دوم است. اما نمي‌توان نسبيت گزاره‌هاي ارزشي را به وي نسبت داد. به نظر مي‌رسد، سخن استاد در جملات انشائي، درست باشد ولي در گزاره‌هاي خبري، نادرست است.

يکي از مسائل مطرح در فلسفه اخلاق اين است که آيا گزاره‌هاي اخلاقي واقع‌نما هستند و مي‌توان آنها را اثبات‌پذير دانست، يا اينکه قوام اين گزاره‌ها، به اعتبار ذهن بوده و برهان‌ناپذير به شمار مي‌آيند. با توجه به اهميت ديدگاه بديع علامه طباطبائي، در اين نوشتار سعي شده تا ديدگاه ايشان در زمينة واقع‌نما بودن يا نبودن گزاره‌هاي اخلاقي و نيز نسبيت يا اطلاق اخلاقي استخراج شود و ديدگاه ايشان مورد بررسي قرار گيرد. توصيف و تحليل انديشه‌هاي ايشان، حاکي از اين است که گرچه ايشان به نظريه اعتباري بودن گزاره‌هاي اخلاقي معتقد است، اما اولاً، سخن وي تنها در مورد انشائيات (الزام اخلاقي) درست است و نه در گزاره‌هاي اخباري. ثانياً، اثبات‌ناپذيري اعتباريات در قلمرو اخلاق، دليلي بر نسبيت اخلاقي محسوب نمي‌شود.

---