جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در دیدگاه عرفانی بحث نبوت از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است زیرا از نظر عرفاء کافه موجودات از آن جهت که کلمات الهی هستند و از مظاهر اسماء و صفات حضرت حق خبر می دهند نبی می باشند ، از این رو نبوت در تمام مراتب عالم وجود و همه مخلوقات اعم از انسان وملک و جن و حیوان و نبات و جماد سریان دارد اما نام نبی فقط بر انسان و ملک اطلاق می گردد. نبوت انبیاء الهی در عالم ملک نیز مظهر و مجلای این نبوت مطلق می باشد. انبیاء به عنوان مصادیق انسان کامل و مظاهر تام اسماء و صفات الهی این اسماء را در عالم ملک به ظهور رسانده و از حقیقت آن خبر می دهند. آنان علی رغم آنکه برای هدف واحدی از جانب خداوند مبعوث شده اند برحسب ظرفیت و استعدادشان صاحب مراتب وجودی متعددی بوده و برخی از آنها بر بعض دیگر فضیلت و برتری دارند. از نظر ابن عربی هریک از انبیاء مظهر اسمی از اسماء الهی است و نبوت و رسالتش از حیث آن اسم به حضرت حق مستند می شود و این امر سبب تفاوت درجات انبیاء و مراتبشان در رسالت و نبوت ومعجزه می گردد. براساس دیدگاه ملاصدرا انبیاء درجات علمی و شدت وجودی مختلفی دارند و هرچه علم آنها بیشتر باشد شدت وجودی آنان نیز افزایش یافته و در رتبه بالاتری از عالم هستی قرار می گیرند و همین مسأله موجب تفاوت مراتب انبیاء و معجزاتشان می شود. در نهایت پس از بررسی سخنان ابن عربی و ملاصدرا در باب مراتب معنوی انبیاء می توان به این نتیجه رسید که دین اسلام و قرآن کریم بر سایر ادیان و کتب آسمانی برتری دارد و قرآن معجزه جاوید است.