جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «نقش خیال» ترجمه «الخیال، عالم البرزخ و المثال» است که مجموعۀ آرا و اندیشه‌های ابن عربی در حوزه خیال، عالم مثال و برزخ است که به وسیله «محمود محمود الغراب» گردآوری شده است. این کتاب توسط انتشارات جامی در 272 صفحه روانه بازار کتاب شده است.

یکی از کلیدی ترین واژه های عرفانی در اندیشه مولوی «عدم» می باشد. مولوی در آثارش این واژه را با «نیستی» به صورت مترادف به کار می برد. این گزاره عرفانی که در واقع یکی از هسته های اولیه و مرکزی اندیشه عرفانی مولوی را تشکیل می دهد، در منظومه فکری وی در معانی متفاوت و گاهی مختلف از هم به کار می رود که برای ناآشنای با زبان و اندیشه مولانا، شاید امری مغلق بنماید. لیکن جریان سیال ذهن مولوی از این گزاره، معانی متفاوت خلق کرده است که از آن نمونه می توان به کاربرد آن در مفهوم اعیان ثابته، عالم ماوراء طبیعت و ماده، دنیای علم خداوند، کارگاه صنع حق، مقام فقر و فنا، انکسار صفات بشری، حقیقت کلیه، عالم غیب و مجردات، عالم خیال و هوی و هوس اشاره کرد.

نگاه عمیق به متون عرفانی مسبب حرکت فکری انسان است. شناخت عرفانی عارف، کل هستی از جمله فیزیک عالم و ماورای فیزیک آن را دربر می گیرد. لذا تفکر اندیشمندانه در آن ضروری می نماید. بررسی این حوزه از جنبه های مختلف مخصوصا جنبه علمی و هم سویی آن با یافته های علمی بشری آن چنان که باید مورد توجه اندیشمندان و دانشمندان ادیان مختلف قرار نگرفته است. مساله این است که اگر حوزه معرفتی عرفان مشتمل بر شناخت بالاتری از هستی است، حتما زمینه شناخت علمی نیز در آن موجود است. لذا این مساله را باید از مسائل مهم در عرصه پیشرفت علمی بشر محسوب کرد و ورود عرفان را به حوزه علم جایز دانست. عده ای با ابراز رابطه خصمانه بین «علم» و «عرفان» سعی بر آن داشته اند تا این دو را ناسازگار جلوه دهند و عده ای به سازگاری علم بشری با گفتار عرفانی عارفان باور داشته اند. مقاله حاضر، ابیاتی از گلشن راز شیخ محمود شبستری را با توجه به داده های علمی منطبق با کشفیات علمی عصر جدید، مورد بررسی قرار داده است.

«شطح» به عنوان یکی از گزاره های اساسی در درک مفاهیم بلند عرفانی است که در گذر زمان در بستر فرهنگ عرفانی، محل بحث بوده است. درک این گزاره در گرو شناخت فضایی است که عارف در آن فضای معرفتی بر اساس چرخش های خود، حرکاتی را به جای می گذارد و هندسه زبانی و بیانی وی، به فراخور آن مقام عرفانی، شکل و ساختاری خاص به خود می گیرد. به عبارتی دیگر «شطح» حرکت و چرخشی خاص در فضایی خاص می باشد. بی گمان شناختن این فضای معرفتی، بسیاری از گره هایی را که در طول تاریخ حیات عرفانی بر مباحث معرفتی سایه انداخته است، باز خواهد کرد. بنیاد این گزاره عرفانی، بر حرکت های عارف در فضای ربوبیت پروردگار متعال استوار است. عارف در اندام برهان ربوبیت خداوند، در سایه تربیت ربوبی خداوند و استعداد و ظرفیت روحی خود، تحت تاثیر حرکات چرخشی آن فضای معرفتی، گفتاری نه چندان خوشایند طبع افراد ظاهربین بر زبان جاری می کند که در آموزه های عرفانی از آن با عنوان «شطحیات عرفانی» یاد کرده اند. مقاله حاضر، به تبیین ماهیت شطح و نیز بستر و فضایی که شطح در آن معنا پیدا می کند می پردازد.

سماع يكی از اركان و اصول پذيرفته شده در تصوف و طريقت مـی باشـد. در آمـوزه هـای صوفيه پذيرش تصوف بدون عاملِ بودن يا در حد باور اين نكته بنيادی امری است دشوار كـه جای تأمل را در اعتقادات سالك وادی طريقت به دنبال خواهد داشت. در ايـن مقالـه چيـستی «سماع»، تاريخچه آن، سماع در نزد مولوی، ارتباط آن با حركت و سكون، محرك هـای سـماع، قاعده حركت سماع در نزد مولانا و پيروان طريقه او و ارتباط حركت با روح و روان سـماعگر مورد بررسی و دقت قرار گرفته است.

زبان و کلام، گوهر اساسی خلقت و خلاقیت به شمارمی آید. زبان در این عرصه نه به عنوان نهاد اجتماعی مورد نظر زبان شناسان، بلکه به عنوان نهادی که شالودۀ جهان بر آن بنا شده، ساحتی فراتر از واژگان و قواعد صرف و نحو را در بر می گیرد. در این شیوۀ اندیشیدن، زبان در حکم بستری برای خلقت و خلاقیت به شمار آمده و هستی همچون «کنش کلامی» حضرت حق تعالی قابلیت ظهور و بروز یافته است. در این تعریف از زبان، گوهر زبان با وجود نسبت می یابد و از راه زبان، انکشاف و گشودگی وجود پدید می آید. تخیل که گوهر خلاقیت به شمار می آید، تا زمانی که جنبۀ مادی نگیرد، رؤیاگونه است که به اسم «الباطن» تعلق دارد و با تعین خارجی آن به تصاویر هنری تبدیل می شود. درحقیقت، تخیل از گونۀ هستی است که با میانجی گری زبان در بارگاه خیال شیئیت می یابد. تخیل دارای مرتبه و سلوک خاص خود است و مراتب این سلوک خیالی، تضمین کنندۀ پیدایش انواع هنرهاست. نوشتار پیش رو، رهیافتی معرفت شناختی به موضوع کلام الهی، آفرینش در بستر زبان، عنصر تخیل و انواع آن و جایگاه آن در خلقت هستی و ارتباط آن با خلاقیت های ادبی- هنری دارد.