جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تبیین و بررسی آراء جان هیک (1922-) فیلسوف معاصر بریتانیایی، درباب دین، تجربه‌ دینی، کثرت‌گرایی دینی موضوع رساله حاضر است. این مطالعه بر اساس ترجمه و تعلیق فصولی از ویرایش دوم اثر مشهور وی موسوم به «تفسیری از دین: پاسخ‌های بشر به امر متعالی» سامان یافته است. این اثر، صورت مکتوب و ویراسته مباحثی است که جان هیک در سال های 87-1986در مجموعه سخنرانی‌های بنیاد گیفورد ارائه کرده است. اصلی‌ترین و مفصل‌ترین تبیین هیک از فرضیه کثرت‌گرایانه‌اش در همین اثر ارائه شده و بر همین اساس، این کتاب را مهمترین اثر وی دانسته‌اند. در مقدمه رساله حاضر، پس از شرح زندگی، تحصیلات و اشاره به آراء و آثار عمده وی، مرور و تحلیلی انتقادی بر رأی و رویکرد هیک درباب دین و کثرت‌گرایی دینی با تأکید بر مباحث کتاب تفسیری از دین و با بهره از سایر آثار وی ارائه شده است.

‫چکیده الکترونیکی در پیوستها موجود می باشد

بحث امامت از بحث های مهم عقیدتی است که در وجوب آن بین شیعه و اهل سنت اختلافی نیست. ولی در حقیقت امامت، نوع وجوب، شیوه¬ی تعیین و صفات امام اختلاف نظر وجود دارد. علامه¬طباطبایی از مفسرین شیعه، نصب امام را به حکم عقل بر خداوند واجب دانسته و تنها راه شناخت امام را منحصر در نص شرعی(کتاب وسنت) می¬داند. و چون امامت از منظر ایشان امری انتصابی از سوی خداست، پس خداوند به هر که بخواهد(خرد¬سال-بزرگ¬سال) اعطا می¬نماید. همچنین امامت از منظر ایشان، دارای جایگاه رفیعی بوده، بنابراین، وجود صفاتی چون عصمت را در امام شرط کرده است. ولی شنقیطی، از مفسرین اهل سنت، نصب امام را به حکم شرع بر مردم واجب دانسته و وجود صفاتی چون عصمت را در امام لازم نمی داند و تنها بر عدالت ظاهری، علم در حد یک مجتهد و بلوغ اکتفا می¬کند. در این پژوهش که به شیوه ی توصیفی-تحلیلی سامان یافته است، سعی شده به بررسی تطبیقی بحث امامت از منظر شنقیطی و علامه¬طباطبایی بپردازد و با ارائه¬ی دلایل عقلی و نقلی متقن اثبات شده است که مقام امامت همانند نبوت، عهدی الاهی است که خداوند به افراد در سنین مختلف(خرد¬سالی یا بزرگ¬سالی) اعطا می¬نماید. همچنین ثابت شده که امام، همچون نبی باید معصوم باشد و چون عصمت از امور باطنی بوده و تشخیص آن از حیطه¬ی فهم بشر بیرون است، وخداوند با احاطه¬ی علمی¬اش می¬داند که چه کسی معصوم است؛ پس نصب امام با این صفت، تنها در اختیار اوست و از آن¬جایی که نصب امام بدون آگاه ساختن مردم لغو خواهد بود، قطعاً خداوند او را معرفی کرده است.

دین مبین اسلام همواره به عنوان تفکر زنده و پویا شناخته شده و به علت دارا بودن پایه‌های استوار و منطق متقنش، از مصاف و تعامل با افکار و عقاید متفاوت و یا حتی متضاد، ابایی ندارد. مناظره و احتجاج یکی از بهترین راههای تعامل بین ادیان و مکاتب است که اگر درست و اصولی انجام گیرد، می‌توان امیدوار بود که از رهگذر آن، به سرمنزل هدایت و سعادت رهنمون شد. معصومان(ع) به علت عصمت ذاتی‌ از هرگونه خطا و اشتباه مبری بوده و مناظرات ایشان نیز به عنوان بهترین نمونه در این زمینه مطرح است. از آنجا که درونمایه شبهات در طول تاریخ ثابت و حداقل دارای کمترین تغییر است، بررسی شبهات و سئوالات از صدر اسلام و مناظرات معصومان(ع) در این زمینه، از نظر قالب و محتوا بسیار کارگشا و مفید می‌باشد. در این پایان‌نامه سعی شده است، به روش توصیفی-تحلیلی، آداب مناظره از برخورد و نحوه‌ی رفتار اولیای دین(ع) با مخاطبان و از قواعد مناظره، به بررسی عدم مغالطه در مناظره پرداخته شده است. مناظره علاوه براینکه باید دارای محتوای عقلانی و منطقی باشد، باید در قالب زیبا و مناسب نیز ارائه گردد. رعایت اخلاق و سلوک معصومان(ع) باعث نرمی قلوب و افزایش تدثیرگذاری بر مخاطب می‌گردد و از عداوت و لجاجت وی می‌کاهد. همچنین نباید در مناظره مغالطه و سفسطه وجود داشته باشد و استفاده از این دو در اثبات حق و حقیقت نیز مورد تأیید معصومان(ع) نبوده است. ایشان(ع) در مواجهه با مغالطه، ابتدا وقوع آن را هشدار داده و با استفاده از روش‌های متفاوت به تبیین مسئله و هدایت مخاطب می‌پرداختند.

چکیده:برجسته کردن یاران و صحابه بزرگوار پیامبر اسلام (ص) یکی از راه های ترویج دین و نشر اسلام است، یکی از این یاران سلمان فارسی است که در علم و تقوی بی نظیر و در عبادت و شجاعت بی بدیل بود. این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی سازمان یافته است، این هدف را پی می گیرد که این صحابه برجسته را از دیدگاه قرآن و روایات معرفی و جایگاه او را در میان علمای فریقین بیان کند، و احادیث مرتبط با او را ارزیابی نماید. احادیث منقول از سلمان فارسی در موضوعات مختلفی از جمله: توحید و امامت، فقهی، تفسیری، اخلاقی، تاریخی و نوادر طبقه بندی می شوند. بیشترین احادیث وارده از وی در زمینه توحید و امامت و پیرامون جانشینی امام علی (ع) می باشند، با کم بودن روایات فقهی و تفسیری وی معلوم می شود که وی دارای چهره فقهی نبوده و به عنوان مفسر به وی نیز نگریسته نمی شده است.

زیارت قبور از جمله مسائل فقهی است که همواره بین مسلماناندر طول تاریخ به عنوان یک سنت حسنه، رایج بوده است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم)بارهابه قبرستانبقیعرفته و به اهل قبور سلام و درود می فرستادند و برای آنان طلب آمرزش می نمودند.و مسلماناننیز بر سر قبور مردگان خود حضور یافته و آنها را زیارت می کردند و قرآن تلاوت نموده و ثواب آن را بر مردگان خود هدیه می کردند. این سنت حسنه، همچنان بین مسلمانان ادامه دارد.اولین شخصی که با این سنت حسنه، به مخالفت پرداخت، ابن تیمیه بود. ایشان تنها با استناد به حدیث « شد رحال» ( بار سفر بستن) «بار سفر بسته نمی شود جز مساجد سه گانه، مسجد الحرام ، مسجد الاقصی و مسجدالنبی». رفتن برای زیارت قبور را نیزیک سفر معصیت انگاشته و مسلمان را از رفتن به زیارت قبور باز داشته است. سپس فرقه وهابیت، با پیروی از افکار ابن تیمیه، مسلمان را از رفتن به زیارت قبور مردگان خویش، منع می کنند. چه بسا زائران قبور را، به عمل شرک نسبت می دهند و آنان را مشرک می دانند. آنانهمواره در تلاش هستند تا با ایجاد فتنه بین مسلمانان، تفرقه بیندازند. یکی از فتنه های وهابیت، تحریم زیارت قبور است. وهابی ها حتی با زیارت قبر پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله)مخالفت می کنند. در این پایان نامه مشروعیت زیارت قبور از دیدگاه اهل سنت با نظر به شبهات وهابیت،مورد بررسی قرار گرفته است و به روش توصیفی_ تحلیلی تدوین شده است. با توجه به اهمیت این موضوع، آداب زیارت قبور، آرا و نظرات علما و دانشمندان اهل سنت، زیارت قبر پیامبر(ص) وو استناد فرقه وهابیت به حدیث «شد رحال» مورد کنکاش قرار گرفته است .

«وجوه» و «نظائر» یکی از شاخه های علوم قرآن است که نخست به گونۀ پراکنده در میان تفاسیر می آمد و پس از چندی نگاشته هایی ویژۀ این رشته سامان گرفت. نویسندگان در این نگاشته ها که کمابیش آن را وجوه و نظائر می نامیدند، الفاظ دارای چند معنا و معانی آن ها، و الفاظ هم معنا را گرد می آوردند؛ اما هیچ یک مراد خود را از وجوه و نظائر روشن نکردند یا اگر چنین کردند، آیندگان بدان راه نبردند. بدین روی آیندگان دربارۀ مراد این نگارندگان از وجوه و نظائر، دچار دودستگی شدند و باز از آنجا که تعریف دستۀ دوم که سیوطی نامورترین چهرۀ آن هاست، درست برداشت نشد، این دودستگی به چنددستگی تبدیل شد. اینک خوانندۀ امروزین با شماری از تعریف ها و برداشت های گونه گون و ناساز روبه روست و برایش روشن نیست که کدام درست است و کدام نادرست. این جستار به روش توصیفی، تحلیلی و انتقادی به روشنگری در این باره پرداخته و تعریف درست وجوه و نظائر را روشن ساخته است و آن، این است که وجوه، معانیِ قرآنیِ لفظ دارای بیش از یک معناست و نظائر، الفاظ هم معنا در قرآن.