جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در باب زیبایی شناسی طبیعت، در طی سه دهه اخیر دو نظریه مهم رویاروی یکدیگر قرار گرفته اند. پیروان هر یک از این دو نظریه کوشیده اند تا به لحاظ تاریخی مقتضیات پیدایش نگاه زیبا شناختی به طبیعت را تحلیل کنند. در این مقاله به بررسی اجمالی این دو نظریه می پردازیم. نخستین نظریه در این باب از آن یوآخیم ریتر، فیلسوف نام دار معاصر و بنیان گذار و ویراستار فرهنگ نامه تاریخی فلسفه، است. این اثر بی تردید از مهم ترین آثار نیمه دوم سده پیشین در تحقیقات تاریخی – فلسفی اروپاست. او به سال 1963 در کتاب منظره به تحلیل نظام مند و همچنین تاریخی شرایط پیشینی «منظره» دیدن طبیعت پرداخته است. مطابق نظر ریتر، پدید آمدن نگرش زیبایی شناختی به طبیعت صرفا با انحلال تصویر دیرینه ما بعد الطبیعی از عالم، آن هم برای جبران زوال الگوهای تفسیری فراگیر و نیز فقدان پیوند مستقیم با طبیعت در زیست جهان بشری، ممکن بود. این پیوند با برقراری نوعی رابطه مالکیت و تملک صنعتی طبیعت از طریق «کار» آنگونه که هگل و مارکس بعدا تعریف کردند، حاصل شده بود. به همین سبب، این نگرش زیبایی شناختی، یعنی طبیعت را «منظره » دیدن، تازه از ثلث سوم سده هجدهم میلادی ممکن شد و در تحلیل امانوئل کانت از «زیبای طبیعی» و «والای طبیعی» نمود یافت.

نقد کتاب «هگل و فیلسوفان اسلامی» نوشته دکتر سید حمید طالب زاده

وقایعی که هم­زمان رخ می‎دهند، می‎توانند از منشأ و عاملی واحد برخوردار باشند. انقلاب عینی فرانسه و انقلاب ذهنی فلسفة کلاسیک آلمان, که دو رویداد مهم سیاسی و فلسفی غرب محسوب می‎شوند، با یکدیگر تداخل زمانی داشته‎اند. این مقاله, اصل قانون­گذاری را که محصول جنبش روشنگری در فرانسه و آلمان بوده است، منشأ ظهور دو رویداد فوق می‎داند. سپس به تأثیرات آن­دو بر یکدیگر می‎پردازد و در نهایت, سبب رخ ندادن انقلاب واقعی و عینی در آلمان را بررسی می­کند.