جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب که یکی از تأثیرگذارترین آثار عصر روشنگری است گفتاری در مورد منشأ و اساس نابرابری است و تحت عنوان گفتاری درباره ی نابرابری در این به چاپ رسیده است. این کتاب اثری از فیلسوف ژان ژاک روسو است و در سال 1755 نوشته شده است. .این گفتمان که تحقیقی بسیار بدیع در مورد سیاست و طبیعت انسانی است، دیدگاهی نظری از مردم در شرایط پیش از اجتماعی و تأثیرات متعاقب آن تمدن ارائه می‌کند. نویسنده نظریه تکاملی را توسعه می‌دهد که داروینیسم را پیش‌بینی می‌کند و جنبه‌هایی از اخلاق، جامعه‌شناسی و معرفت‌شناسی را در بر می‌گیرد. روسو برای اولین بار در این اثر تصور خود را از وضعیت طبیعت انسانی آشکار می‌کند. او سپس روشی را توضیح می دهد که از نظر او، مردم ممکن است جامعه مدنی را ایجاد کرده باشند، و این او را به این نتیجه می رساند که مالکیت خصوصی منبع اصلی و اساس همه نابرابری ها است. متن در سال 1754 در پاسخ به یک مسابقه ی جایزه دار نوشته شده است. آکادمی دیژون در پاسخ به این درخواست: "منشأ نابرابری در بین مردم چیست و آیا قانون طبیعی مجاز است؟" روسو با رساله خود برنده نشد (همانطور که برای گفتار در مورد هنر و علوم هم نتوانست برنده شود). ژان-ژاک روسو فیلسوف، نویسنده، آهنگ‌ساز اهل جمهوری ژنو، در سدهٔ هجدهم و اوج دورهٔ روشنگری اروپا می‌زیست. اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت. نقش فکری او که سال‌های زیادی از عمرش را در پاریس سپری کرد، به عنوان یکی از راه‌گشایان آرمان‌های انقلاب کبیر فرانسه قابل انکار نیست.

این کتاب که یکی از تأثیرگذارترین آثار عصر روشنگری است گفتاری در مورد منشأ و اساس نابرابری است و تحت عنوان گفتاری درباره ی نابرابری در این به چاپ رسیده است. این کتاب اثری از فیلسوف ژان ژاک روسو است و در سال 1755 نوشته شده است. .این گفتمان که تحقیقی بسیار بدیع در مورد سیاست و طبیعت انسانی است، دیدگاهی نظری از مردم در شرایط پیش از اجتماعی و تأثیرات متعاقب آن تمدن ارائه می‌کند. نویسنده نظریه تکاملی را توسعه می‌دهد که داروینیسم را پیش‌بینی می‌کند و جنبه‌هایی از اخلاق، جامعه‌شناسی و معرفت‌شناسی را در بر می‌گیرد. روسو برای اولین بار در این اثر تصور خود را از وضعیت طبیعت انسانی آشکار می‌کند. او سپس روشی را توضیح می دهد که از نظر او، مردم ممکن است جامعه مدنی را ایجاد کرده باشند، و این او را به این نتیجه می رساند که مالکیت خصوصی منبع اصلی و اساس همه نابرابری ها است. متن در سال 1754 در پاسخ به یک مسابقه ی جایزه دار نوشته شده است. آکادمی دیژون در پاسخ به این درخواست: "منشأ نابرابری در بین مردم چیست و آیا قانون طبیعی مجاز است؟" روسو با رساله خود برنده نشد (همانطور که برای گفتار در مورد هنر و علوم هم نتوانست برنده شود). ژان-ژاک روسو فیلسوف، نویسنده، آهنگ‌ساز اهل جمهوری ژنو، در سدهٔ هجدهم و اوج دورهٔ روشنگری اروپا می‌زیست. اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت. نقش فکری او که سال‌های زیادی از عمرش را در پاریس سپری کرد، به عنوان یکی از راه‌گشایان آرمان‌های انقلاب کبیر فرانسه قابل انکار نیست.

امیل رساله‌ای است درباره سرشت آموزش و طبیعت انسان که روسو آن را مهمترین نوشته‌های خود می‌داند. به سبب نوشتی بخشی با عنوان اعتراف ایمان ساویارد ویکار در پاریس و ژنو ممنوع شد. این بخش حاوی اعتقادات و آراء دینی روسو بود. این کتاب به طور عمده پرسش‌هایی فلسفی و سیاسی را درباره رابطه فرد و اجتماع مورد بحث قرار می‌دهد، به ویژه این‌که چگونه انسان با وجود زندگی در جامعه فسادآور انسانی می‌تواند خیر ذاتی درونی انسانی را حفظ کند. کتاب در پنج بخش تنظیم شده است که اختصار چنین‌اند: در کتاب اول او از اولین مراحل رشد فیزیکی و عاطفی کودک بحث می‌کند و این‌که چگونه می‌توان یک کودک را بنا به اصول فلسفی بنیادین بار آورد. کتاب دوم برهم‌کنش درونی کودک و جهان را مورد بررسی قرار می‌دهد . روسو عقیده دارد که این مرحله از تربیت کودک نه به واسطه کتاب‌ها بلکه باید به واسطه رابطه او با طبیعت شکل گیرد. کتاب سوم به انتخاب یک پیشه می‌پردازد چرا که روسو معتقد است که باید به کودک مهارت‌هایی را نیز آموزش داد که متناسب با سن او باشد. کتاب چهارم به آخرین مرحله می‌پردازد که قرار است بعد از ساخت یک موجود عاقل و اندیشمند، یک موجود احساس‌مند و عاشق بسازد. به تعبیری می‌بایست که عقل را به واسطه احساسات محافظت کنیم. در این‌جا دیگر با یک نوجوان مواجهیم که می‌تواند عواطف انسانی به خصوص همدلی را درک کند . در کتاب پنجم روسو به بحث از آموزش سوفی، همسر امیل می‌پردازد. این بخش کوتاه راجع به آموزش زنان بحث‌های بسیاری در میان متقدان را بر انگیخته است.