جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این نوشتار، چگونگی تاثیر فلسفه اسپینوزا در حقوق جزائی و کیفر جرائم مورد بحث قرار خواهد گرفت. بنابراین در ابتدا باید نظریه فلسفی اسپینوزا و نیز تاثیر آن را در اخلاق و تکلیف مورد بحث قرار گیرد. آنگاه بر اساس فلسفه و فلسفه اخلاق اسپینوزا به فلسفه حقوق کیفری از دیدگاه او بپردازیم.

یکی از وظایف شش گانه علم کلام، ایضاح مفاهیم اعتقادی طرح شده در متون مقدس دینی است. واژه حکمت از جمله مفاهیم اسلامی است. زیرا حکمت و حکم در قرآن، 50 بار به کار رفته است و حکیم از صفات خداوند است. در این نوشتار، طبق روال معمول، ابتدا معنای لغوی حکمت بررسی می شود آنگاه معنا و خصوصیات حکمت در قرآن و احادیث مورد بحث قرار میگیرند و در پایان به اقوال مفسرین و معنای اصطلاحی حکمت می پردازد.

این نوشتار بعد از طرح و بررسی شناخت های عقلی آفریدگار از طریق سیر آفاقی و انفسی، به معرفت قلبی خدا از نگاه معصومان پرداخته است. در این مقاله، درباره موضوعاتی مثل شناخت عقلی و قلبی خدا، ویژگی های معرفتی قلبی خدا، راه های متذکر شدن به معرفت قلبی خدا و از این دسته مباحث سخن به میان آمده است.

متکلمان اسلامى در تعریف علم کلام به دو جنبه «استنباط عقاید دینى‏»، و «اثبات این عقاید و دفاع از آنها» اشاره کرده‏ اند و در عمل نیز همین دو کار عمده را، که هر یک داراى مراحلى است، انجام داده‏ اند; هرچند، به دلیل ضرورت پاسخگویى به مخالفان، معمولا جنبه دوم بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. آنان با قطع ‏نظر از اختلافى که در چگونگى اثبات خدا و راه وصول به «معرفة‏الله‏» دارند، پس از اثبات وجود خدا و نبوت خاصه پیامبر اکرم(ص) در استنباط عقاید دینى به دو منبع عقل و وحى توسل مى ‏جویند; البته در میزان استفاده از این دو منبع، در میان ایشان گرایش هاى مختلفى وجود دارد. برخى متکلمان، همچون معتزله، تا آنجا پیش رفته‏ اند که همه معارف اعتقادى را عقلى دانسته و نقش وحى را تایید و ارشاد حکم عقل پنداشته‏ اند. برخى دیگر، چون اشاعره، همه واجبات حتى وجوب معرفت‏ خدا و هرگونه حسن و قبح را نقلى دانسته و نقش اصلى عقل را دفاع از معارف دینى دیدند. بگذریم از اهل الحدیث و حنبلیان که تنها مصدر اعتقاد را کتاب و سنت دانسته، از هر گونه تکلم در مسائل اعتقادى احتراز مى جستند. در میان متکلمان امامیه اگرچه در اصل حجیت عقل و وحى اختلافى نبوده، اما همواره گرایشهاى مختلفى در این باره وجود داشته است. در نوشتارى دیگر که در همین نشریه به چاپ رسید، به نقش عقل در دین و اعتقاد پرداختیم و در اینجا قصد آن داریم که بحثى در نقش وحى و سنت در استنباط عقاید دینى داشته باشیم. با نگاهى هرچند کوتاه به نصوص اسلامى درمى‏یابیم که وحى در هدایت انسان نقشى بى‏ بدیل دارد. قرآن مجید در معرفى خویش، به صراحت‏ خود را هدایت‏ کننده مردم، رهنماى مسلمانان، راهبر مؤمنان، و هدایتگر پارسایان و نیکوکاران، رهایى‏ بخش انسان از تاریکى به نور،10 و برطرف‏کننده اختلاف ها مى‏داند. کتابى که از اوصافش «نور»، «حکمت‏» و «ذکر» بوده و «تبیان هر چیز» است.

در شماره پیشین مجله وزین نقدونظر به بررسى حدیث (اقوام متعمّقون) پرداختیم و براساس خانواده حدیث مذکور, یعنى احادیثى که واژه (تعمّق) و مشتقات آن را به کار برده اند, و نیز قرائن داخلى حدیث, اثبات کردیم که تعمّق در احادیث مفهومى منفى دارد و به معناى از حدّ گذشتن است. آن گاه ضمن تفسیر سوره توحید و بخشى از سوره حدید براساس احادیث معصومان(ع) , نشان دادیم که آراى افلاطون, ارسطو و فلوطین در باب خداشناسى مصادیقى برجسته از تعمّق است. این نوشته مورد توجه و عنایت اهل فکر و اندیشه, از جمله دوست و همکار ما, حجة الاسلام والمسلمین عسکرى سلیمانى, قرار گرفت و ایشان در مقاله اى به نقد نوشته نگارنده پرداخت. در این جا بر خود فرض مى دانم از همه کسانى که نوشته حقیر را خوانده و به تأیید یا نقد و بررسى آن پرداخته اند, از جمله برادر ناقدم, تشکر و قدردانى کنم.