آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : جی.ال. شلنبرگ اخیراً یک مسئله منطقی جدید از شر را فرموله کرده است که ادعا می شود از دفاع از اراده آزاد آلوین پلانتینگا جلوگیری می کند. من استدلال خود را علیه این صورت بندی جدید با تجزیه و تحلیل زمینه برخی از کمالات حداکثری خداوند آغاز می کنم. برای مثال، حداکثر کمال اخلاقی خداوند مبتنی بر استعدادهای با فضیلت است که در جهت فعلیت بخشیدن به افعال با فضیلت است. از این روایت، من استدلال می‌کنم که مشکل منطقی شلنبرگ در مورد شر به یکی از دو دلیل زیر شکست می‌خورد. اول، برخی از بالفعل سازی های خوب از پتانسیل های خوب نیازمند شر هستند اما بهترین جهان ها را می سازند. دوم، هر دو (1) فعلیت خوب که مستلزم شر است. و (2) عشقی که معطوف به شکوفایی افراد است، که مستلزم آن است که استعدادهای بالقوه آنها به فعلیت برسد، که برخی از آنها مستلزم شر است. از نظر اخلاقی دلایل کافی برای اجازه دادن حداقل مقدار کمی از شر هستند.

یکی از براهین جدید و معروف در انکار خداوند برهان اختفای الهی است. بر مبنای این برهان، که نخستین بار جان شلنبرگ، فیلسوف معاصر کانادایی، آن را طرح کرده است، اختفاء و پنهان بودن خداوند با عاشقِ مطلق بودن او در تضاد است. در پرتو توجه به این تضاد، مدافعان برهان اختفای الهی وجود خداوند را انکار کرده‌اند. شیخ شهاب‌الدین سهروردی با اتخاذ رویکردی نو به مسائل هستی و معرفت، دیدگاهی متفاوت از نظریۀ فوق ارائه کرده است. سهروردی خداوند را نورالانوار می‌نامد. در نظر او، ذات خداوند چیزی جز نوریتش نیست و نور نیز امری ظاهر و آشکار است. بنابراین لازم می‌آید که ذات خداوند نیز ظاهر و آشکار باشد. البته سهروردی نیز به بحث اختفای الهی و نسبت آن با نفس انسانی توجه کرده است. در نگاه سهروردی، اختفای الهی به دلیل عدم توجه انسان به مبدأ عالم (نورالانوار) و غفلت او از وجه وجودی (نورانی) خودش است. اما در نظر شلنبرگ، عامل پنهان بودن و خفای الهی خودِ خداوند است و مسئولیت کمتری متوجه انسان است. این نوشتار با روشی توصیفی-تحلیلی، ضمن مقایسۀ آرای سهروردی و شلنبرگ در باب اختفای الهی، درصدد است این امر را تبیین کند که چگونه ذات خداوند در عین ظهور و آشکارگی می‌تواند مخفی باشد، اما این اختفاء به ذات او برنگردد.

شلنبرگ در خوانش استقرایی خود از برهان اختفای الهی معتقد است فقدان شواهد کافی برای اثبات حضور خدا در عالَم دلیلی بر پدیدآمدن نوعی ناباوری به وجـود خـدا می‌باشـد کـه آن را «ناباوری معـقول» می‌نامد. وی در عین حال معتقد است برخورداری انسان‌ها از تجارب دینی به‌خوبی می‌تواند این نوع ناباوری را از بین ببرد؛ لکن انسان‌ها یا واجد چنین تجاربی نیستند یا تجاربی که برای بعضی رخ داده است، فاقد وجاهت معرفت‌شناختی لازم برای اثبات حضور خدا می‌باشد. این نوشتار در صدد است با روش تحلیلی – اسنادی و رویکردی معرفت‌شناختی به بررسـی تجـربه عـرفانی به عنوان یکی از مهـم‌ترین اقسام تجربۀ دینی پرداخته، برهان اختفای الهی را از این منظر نقد کند. از این رو مسئلۀ اصلی این نوشتار آن است که چگونه می‌توان قرائت استقراییِ برهان اختفای الهی شلنبرگ را از منظر تجربه عرفانی نقد کرد؟ با قبول امکان معرفت توسط تجارب عرفانی و ارزشمندبودن آنان، همچون بحث تواتری‌بودنِ این دست تجارب و حضوری‌بودن علم حاصل از آنها، فقدان شواهد کافی برای اثبات وجود خدا در عالَم، مرتفع گشته و درنتیجه مدعای قرائت استقرایی برهان اختفای الهی شلنبرگ مردود می‌گردد.

ترجمه ماشینی : پنهان بودن الهی این ایده است که خداوند به نوعی پنهان یا مبهم است. این پایان نامه به استدلال J.L. Schellenberg بر اساس غیبت الهی و عقل انسانی علیه وجود خدا پاسخ می دهد. شلنبرگ استدلال می کند که اگر خدای کاملاً دوست داشتنی وجود داشته باشد، ما انتظار نداریم که چنین بی اعتقادی گسترده ای به وجود خدا پیدا کنیم. با توجه به میزان بی اعتقادی معقول در جهان، شلنبرگ استدلال می کند که یک اگنوستیک باید به این نتیجه برسد که خدا وجود ندارد نه اینکه نتیجه بگیرد که خدا پنهان است. استدلال شلنبرگ سه مقدمه عمده دارد: (1) اگر خدایی وجود داشته باشد، او کاملاً محبت می کند. (2) اگر خدای کاملاً محبت آمیز وجود داشته باشد، بی ایمانی منطقی رخ نمی دهد. (3) بی اعتقادی معقول رخ می دهد. من پاسخی خداباورانه به استدلال از غیبت الهی ارائه می‌دهم تا پاسخی معقول به اگنوستیک ارائه کنم که مانع از نتیجه‌گیری الحادی شود. برای غلبه بر شواهد اولیه برای استدلال شلنبرگ، در تلاش برای کاهش نیروی شواهد فرض سوم شلنبرگ، ابتدا میزان عدم اعتقاد منطقی را زیر سوال می برم. این با بررسی دفاع‌های احتمالی برای به چالش کشیدن فرض دوم دنبال می‌شود که اگر خدای کاملاً دوست‌داشتنی وجود داشته باشد، بی‌ایمان معقول رخ نمی‌دهد. دفاع‌های اختیاری در نظر گرفته می‌شوند، اما نتیجه می‌گیرم که به عنوان پاسخی به چالشی که شلنبرگ ایجاد کرده کافی نیست. در عوض، من استدلال می‌کنم که خداباوری شک‌گرا دفاعی است که می‌تواند در ممانعت از اینکه یک اگنوستیک لزوماً از نظر معرفتی به این نتیجه برسد که خدا وجود ندارد، موفق باشد. در نهایت، من دفاع دومی را با انگیزه مفاهیمی از پل ک. موزر توسعه می‌دهم که به نظر من امیدوارکننده‌ترین پاسخ به استدلال شلنبرگ از غیبت الهی است. با ارائه شواهد برای خدا در زمینه ای جدید، به این نتیجه رسیدم که چالشی که شلنبرگ ایجاد کرده است را می توان با ارائه دفاعی که نشان می دهد خدا، با انگیزه عشق الهی، ممکن است به نوعی پنهان شود تا به بی ایمانی معقول اجازه دهد. حداقل برای مدتی رخ دهد.

ترجمه ماشینی: در بسیاری از مکان‌ها و زمان‌ها و برای بسیاری از مردم، وجود خدا کمتر از یک واقعیت روشن بوده است. با توجه به برهان پنهان بودن، این در واقع دلیلی است برای این که فرض کنیم اصلاً یک واقعیت نیست. برهان پنهانی استدلال جدیدی برای الحاد است که در دو دهه گذشته در فلسفه مطرح شده است. J.L.Schellenberg برای اولین بار این استدلال را در سال 1993 توسعه داد و این کتاب بیانی کوتاه و قوی از ادعاها و ایده های اصلی آن ارائه می دهد. این کتاب که منطقاً واضح است، اما آنقدر واضح است که همه می توانند آن را درک کنند، به موضوعاتی می پردازد که کمتر مورد بحث قرار گرفته اند، از جمله اینکه چرا اینقدر طول کشید تا استدلال پنهانی در فلسفه پدیدار شود، و اینکه چگونه مسئله پنهان بودن از مسئله شر متمایز است. با این فکر شگفت‌انگیز به پایان می‌رسد که بازنشستگی آخرین خدایان شخصی ممکن است ما را به آغاز دین نزدیک‌تر کند تا پایان. اگرچه شلنبرگ ملحد است، اما با حساسیت و درک درونی کمی از زندگی مذهبی می نویسد. جنبه های مربوط به تجربه او به عنوان یک مؤمن و به عنوان یک کافر، و درگیری خودش با مسائل پنهانی را شامل می شود. استدلال دقیق اما تحریک‌آمیز The Hiddenness Argument که در این زمینه شخصی، و در برابر پس‌زمینه‌ای معتبر در زمینه‌های منطقی، مفهومی و تاریخی مرتبط است، به وضوح نشان می‌دهد که این استدلال جدید چیست و چرا اهمیت دارد.

ترجمه ماشینی: بحث پنهان بودن J. L. Schellenberg یکی از توجیهات کلیدی معاصر برای الحاد است و پاسخ های متعددی را از جانب کسانی که از معقول بودن اعتقاد به خدا دفاع می کنند، برانگیخته است. من یک بحث متقابل اخیر از مایکل سی. ریا را شرح خواهم داد، که ادعا می کند روابط با خدا بسیار بیشتر از آنچه شلنبرگ فرض می کند در دسترس است. با این حال، پیشنهاد می‌کنم که از طرفداران برهان پنهانی پاسخی بخواهد، زیرا برخی از کافران را بی‌خبر می‌گذارد. من این را با پیشنهاد این که مدلی از پانانتئیسم که در آن خدا در کیهان تجسم یافته است، به همه، از جمله همه بی ایمانان، اجازه می دهد که با خدا رابطه داشته باشند، اصلاح خواهم کرد. سپس ادعا خواهم کرد که برون گرایی معنایی و برون گرایی در مورد باورها می تواند غیر ایمانداران را قادر سازد که این خدا را بشناسند. سپس با پیشنهاد این که این روابط می‌توانند انگیزه‌های کلیدی پشت پافشاری شلنبرگ بر روابط شخصی را بدون نیاز به آزمودنی‌ها تشخیص دهند که در رابطه با خدا هستند، بحث پنهانی بودن را به چالش می‌کشم.

ترجمه ماشینی: اراده برای تصور، سه گانه جی.ال.شلنبرگ در فلسفه دین را تکمیل می کند، به دنبال کتاب تحسین شده او Prolegomena to a Philosophy of Religion و The Wisdom to Doubt. این کتاب نشان دهنده یک معکوس قابل توجه در درک ما از امکان ایمان دینی است. در جایی که آثار دیگر شک دینی را بن‌بست می‌دانند، اراده برای تصور استدلال می‌کند که شک‌گرایی تنها نقطه‌ای است که می‌توان از آن شروعی مناسب در تحقیق دینی - و در خود دین - داشت. از نظر شلنبرگ، ناپختگی ما به عنوان یک گونه نه تنها باور دینی موجه را غیرممکن می کند، بلکه زمینه مناسبی را برای نوعی پاسخ ایمانی مبتنی بر تخیل و نه باور، نه به خداباوری، بلکه به سمت غایت گرایی، یعنی قلب دین، فراهم می کند. او نشان می‌دهد که این شکل جدید و غیرباورانه ایمان، کاملاً می‌تواند یک زندگی دینی معتبر را تغذیه کند و در عین حال امکان تحقیق در مورد راه‌های پالایش ایده عمومی را که تعهدات آن را شکل می‌دهد، می‌دهد. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد کتاب شلنبرگ، ادعای او است که به تفصیل توسعه یافته است، مبنی بر اینکه استدلال‌های مؤمنان ناموفق می‌توانند با موفقیت به عنوان استدلال‌هایی برای ایمان تخیلی بازنویسی شوند. شلنبرگ استدلال می کند که از شکست عقلانی اشکال سنتی باور دینی، اراده برای تصور، شکل غیرمتعارف دین را به گونه ای که امروزه وجود دارد و ما امیدواریم که تکامل پیدا کند، به گونه ای بهتر سازگار می کند.

ترجمه ماشینی: در اینجا هیچ تلاشی برای تخطی ناپذیر دانستن یا تشریع روش‌های خاصی برای نگریستن به چیزها یا روش‌های کار برای فیلسوفان دین وجود ندارد، فقط پیشنهادهایی برای چگونگی برخورد با طیفی از مسائل اساسی وجود دارد - پیشنهادهایی که امیدوارم بحث‌های پرباری را برانگیزد. و در هر صورت، آن را مبنایی برای کار مستمر خود در این زمینه قرار خواهم داد. - از مقدمه کتاب جدید J.L.Schellenberg با ارائه یک پرداخت اصیل و سیستماتیک به مسائل اساسی در فلسفه دین، به ساختار باورهای دینی و غیر مذهبی، انواع شکاکیت مذهبی و ماهیت خود دین می پردازد. از تحلیل جست‌وجوی نویسنده از ایمان، درک جدیدی از ایمان گزاره‌ای به‌عنوان مستلزم فقدان باور به دست می‌آید. شلنبرگ با ارائه یک سری اصول برای انجام برخی از مهمترین این اهداف می پرسد که اهداف این رشته باید چه باشد. روایت او از توجیه نه تنها اعتقاد، بلکه سایر پاسخ‌ها به دعاوی دینی را نیز مورد توجه قرار می‌دهد و توجیه پاسخ‌ها، گزاره‌ها و اشخاص را متمایز می‌کند. شلنبرگ در سرتاسر کتاب Prolegomena to a Philosophy of Religion، در حال ایجاد زمینه برای توضیح دیدگاه خود است و در عین حال پیشنهاد می کند که چگونه فیلسوفان ممکن است در مفروضاتی تجدید نظر کنند که بیشتر کارهای امروزی در فلسفه تحلیلی دین را هدایت می کند.

ترجمه ماشینی: J.L.Schellenberg یک ایده ساده اما انقلابی را بیان می کند و از آن دفاع می کند: ما هنوز در مراحل اولیه تاریخ احتمالی حیات هوشمند در سیاره خود هستیم و باید نگرش های مذهبی خود را بر اساس آن چارچوب بندی کنیم. انسان ها شروع به انطباق با گذشته ای عمیق کرده اند - گذشته ای که در میلیاردها سال اندازه گیری می شود نه هزاران. اما ما واقعاً متوجه نشده ایم که ذره ای از زمان گذشته که تمام زندگی مذهبی ما در آن گنجانده شده است چقدر نازک است. و ادواری که ممکن است هنوز حیات هوشمند را ببینند، به سختی شروع به تمرکز کرده اند. وقتی این چیزها درونی شوند، ممکن است کل تصویر ما از دین تغییر کند. زیرا در آن صورت ما برای اولین بار در موقعیتی خواهیم بود که بپرسیم: آیا ممکن است شکلی از دین متناسب با چنین مرحله اولیه توسعه مانند دوران ما وجود داشته باشد؟ آیا ممکن است چنین «دین تکاملی» با اشکال دینی که امروزه در اطراف خود می بینیم متفاوت باشد؟ و آیا برای پاسخگویی به خواسته های عقل بهتر است؟ دین تکاملی معتقد است که پاسخ در هر مورد «بله» است، اگرچه بیشتر به دنبال راه اندازی یک بحث جدید است. هنگامی که نور زمان عمیق به طور کامل روشن شود، شکل جدیدی از شک و تردید، اما در عین حال، امکانات جدیدی از زندگی دینی نمایان می شود. ما متوجه نگرش‌های دینی خواهیم شد که اگرچه از ایده غایت متعالی غافل نیستیم، اما بدون اعتقاد و بدون جزئیات انجام می‌دهند. همانطور که شلنبرگ آشکار می کند، دنبال کردن دین تکاملی به جای پذیرش یک طبیعت گرایی علمی، کاری است که می توان آن را به صورت عقلانی انجام داد، حتی اگر باور مذهبی سنتی خارج از محدوده استدلال قرار گیرد. و از قضا این علم است که باید به ما کمک کند تا این را ببینیم. در واقع، در یک دوره جدید فرهنگی، دین تکاملی ممکن است در میان کسانی که بیشتر نگران غنای فکری ما و بقای ما در آینده عمیق هستند، گزینه مطلوبی باشد.

ترجمه ماشینی: آتئیسم پیشرو: چگونه تکامل اخلاقی بحث خدا را تغییر می‌دهد شیوه جدیدی از تفکر در مورد وجود خدا را معرفی می‌کند و چنان تصویر مثبتی ارائه می‌دهد که ممکن است گاهی از خود بپرسید که آیا افکار یک مؤمن را می‌خوانید یا خیر. با شروع با این ایده ساده که آنچه برای یک فرد خوب نیاز است همیشه تغییر می کند، جان شلنبرگ به ویژگی هایی که اکنون به آنها افتخار می کنیم نگاه می کند و آنها را با نگرش های گذشته مقایسه می کند. او معتقد است که حساسیت، مهربانی و عدم خشونت اکنون بیش از هر مقطع دیگری در تاریخ ارزش دارد. همانطور که شلنبرگ توضیح می دهد که چگونه معیارهای خوبی ما تغییر می کند، او نشان می دهد که چگونه ایده ما از خوبی خدا نیز تغییر می کند: تصاویر مردانه از خدا به عنوان پادشاه متکبر یا پدر دور توسط خدا به عنوان نمونه ای از خشونت پرهیز از خشونت و خوبی اخلاقی جایگزین شده است. اما شلنبرگ با اجازه دادن به ما برای دیدن اینکه خدا در حال حاضر چقدر تحسین برانگیز شده است، می تواند دلایل قانع کننده جدیدی به ما ارائه دهد که چرا خدا وجود ندارد.