آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تعلق مذهبی دوگانه پدیده افرادی است که خود را پیرو بیش از یک سنت دینی می دانند. افراد مذهبی ممکن است به دلیل بزرگ شدن در ازدواج های بین مذهبی والدین خود، قرار گرفتن در معرض سنت های چند مذهبی یا برخوردهای بین مذهبی در درجات مختلفی از شرایط دوگانه یا چند مذهبی قرار بگیرند. پایان‌نامه این پژوهش، استدلال برای مشروعیت «تعلقات مذهبی دوگانه» برای مسیحیان با پیشینه‌های مذهبی آسیایی از طریق ارزیابی الهیات سه‌گانه ادیان است. نتیجه گیری می شود که «انحصارگرایی دسترسی جهانی» می تواند بهترین مدل برای حفظ تعلقات مذهبی دوگانه از دیدگاه انجیلی باشد. این مطالعه به دنبال پاسخ به سؤالات تحقیق اولیه زیر است: 1) آیا از نظر الهیات، مسیحیان انجیلی می توانند به بیش از یک سنت مذهبی تعلق داشته باشند؟ چه استدلال هایی برای تعلق مذهبی دوگانه ارائه می شود و چگونه مسیحیان ارزیابی الهیاتی از چنین پدیده هایی را توسعه می دهند، به ویژه برای مسیحیان که برای نجات عیسی مسیح نهایی شده اند؟ 2) در مدل سه گانه الهیات ادیان، کدام الاهیات می تواند به بهترین وجه تعلق دینی دوگانه را برای مسیحیان انجیلی حفظ کند؟ این مطالعه بررسی تطبیقی ​​الاهیات کثرت گرای پل کنیتر، الهیات شمول گرای ریمون پانیککار و الاهیات انحصارگرایانه هارولد نتلند را ارائه می دهد. سؤال ثانویه تحقیق این است که الاهیات تعلق دینی دوگانه چه کمکی به رسالت شناسی زمینه ای انجیلی دارد؟ به طور خاص، برخی از مشارکت‌ها در بحث‌های «جنبش‌های درونی» و شاگردی مسیحی برای کسانی که از سنت‌های مذهبی متفاوت می‌آیند در نظر گرفته خواهد شد. این مطالعه در پی آن است که اولاً نقدی بر الهیات کثرت‌گرا و شمول‌گرا برای تعلقات مذهبی چندگانه و مضاعف ارائه کند، و ثانیاً، پیشنهادی را برای الهیات تعلق دینی دوگانه برای پیروان عیسی مسیح که از پس‌زمینه‌های مذهبی مختلط از دیدگاه انجیلی ارائه می‌شود، ارائه کند.

نظريه جان هيك در باب تعدد اديان، نظرية كثر تگرايانه وجودشناختی است كه بر اساس آن همه اديان، را ه هايی معتبر برای رسيدن انسان به حقيقت فی نفسه هستند. خدايان اديان، حقيقت های عند المدرِك و توهم هاي واقع نمايند؛ در حالی كه حقيقت فی نفسه دارای ويژگی هاي جوهری غير قابل بيان و فرامقوله است. ديدگاه هيك، گرفتار مشكلات متعددی است. نظريه هيك به صورت تحليلی درجه دو از اديان، تحليلی درست شمرده نمی شود؛ در ابطال طبيعت گروی، گرفتار دور معرفت شناختی است و تمايز ميان ويژگی های صوری و جوهری در آن از ميان می رود. به نظر می رسد هيك در ارائه نظريه خود در معتبر بودن تمام اديان برای اتصال با حقيقت فی نفسه، گرفتار اشتباه مقولی است.