آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مباحث چالش‌برانگیز مطرح در فقه که با علوم حدیث نیز مرتبط می‌باشد، تفرد فتوایی و مخالفت با شهرت فتوایی و روایی است؛ هرچند این تفرد مستند به دلیل شرعی از جمله روایات باشد؛ چرا که خلاف شهرت فتوایی یا شهرت روایی در مسئله‌ای فقهی اظهار نظر صورت می‌گیرد و جامعه فقهی و چه بسا عرف مردم را به واکنش وامی‌دارد. یکی از فقهایی که چنین بحثی پیرامون او در کتاب‌های فقهی مطرح شده، فیض کاشانی است. واکاوی این امر در آثار ایشان و فقهای دیگر می‌تواند علت تفرد فتوایی او را مشخص سازد و چه بسا این امر به سبب پیروی از مبانی و دلیل معتبر از جمله آیات و روایات صحیح باشد. در نوشتار حاضر، پس از بیان مطالبی پیرامون تفرد فتوایی و رابطه آن با شهرت فتوایی، برخی از فتاوای متفرد فیض کاشانی در مفاتیح الشرایع و الوافی به اختصار مورد بررسی قرار گرفته و مستندات آنها مشخص شده است. در نهایت، روشن شده که وی در بسیاری از تفردات فقهی به دلیل شرعی ازجمله روایات استدلال کرده و در طول تاریخ فقه معتقدانی داشته است.

آیه‎24 سوره‎ مبارکه‎ نساء، که از آن به آیه «مُتعه» یاد می‌ شود، به بیان مسأله‎ نکاح موقّت می‌ پردازد. نگرش متفاوت اعتقادی و فقهی شیعه و اهل سنّت، موجب اختلاف در تفسیر این آیه شده است. مشهور علما و فقهای امامیه، مشروعیّت متعه را پذیرفته و حکم به جواز و إباحه آن داده‌‌اند درحالی‎که این مشروعیّت، در نگاه اهل سنّت مورد اختلاف است. چگونگی برداشت و فهم حکم فقهی از یک آیه، نقش بسیار مهمی در پذیرش و یا عدم پذیرش آن حکم دارد. آیه مورد نظر، یکی از آیات فقهی است که مورد توجّه مفسّران از جمله مرحوم علّامه طباطبایی بوده که احکامی پیرامون متعه را از آن، استنباط نموده‌‌اند. نوشتار حاضر، ضمن بررسی تفسیر آیه‎ متعه براساس مبانی تفسیری علّامه، چگونگی بهره‎ برداری ایشان از مباحثی همچون «واژه‎شناسی، شأن نزول، روایت، اصول فقه، قرائت و نسخ» را در زمینه اثبات جواز و اباحه‎ متعه، مورد تحلیل قرار می‎دهد.