آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تصور فرد از خدا و روان پریشی در دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی تهران و علوم پزشکی ایران می باشد. بدین منظور تعداد 237 نفر از دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی تهران و علوم پزشکی ایران با استفاده از روش نمونه گیری سهمی انتخاب شدند. سیاهه تصور فرد از خدا (لارنس، 1997) و مقیاس روان پریشی در چک لیست نشانگان رفتاری (دراگوتیس و همکاران، 1973) بر روی آنان اجرا گردید. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که روان پریشی دانشجویان را به طور کلی می توان از روی نوع تصورشان از خدا پیش بینی کرد. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد، دانشجویانی که تصور پذیرنده و مثبتی از خدا داشتند از روان پریشی کمتری برخوردار بودند، ولی دانشجویانی که تصور منفی از خدا داشتند از روان پریشی بیشتری برخوردار بودند. تلویحات نظری و کاربردهای عملی یافته ها در اصل مقاله گزارش شده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه قناعت و حرمت خود انجام شد و سؤال اساسی پژوهش این بود که آیا بین قناعت و حرمت خود رابطه وجود دارد. برای این منظور تست حرمت خود کوپر اسمیت و تست قناعت ساخته شده پژوهشگر در نمونه ای از 249 نفر از معلمان مشغول به تدریس در سال 82-1381 در شهر قم که به صورت خوشه ای انتخاب شده بودند، با ابزار پرسشنامه و با استفاده از ضریب همبستگی اجرا شد. یافته های پژوهش نشان داد که: الف: بین عوامل باور و نگرش از عوامل چهارگانه قناعت و حرمت خود حرفه ای رابطه معناداری در سطح خطای کمتر از 1 درصد مشاهده شد ولی بین عوامل دیگر قناعت و حرمت خود رابطه معناداری یافت نشد. ب: برای بررسی تفاوت میزان قناعت مردان و زنان یافته های پژوهش نشان داد که میزان قناعت مردان در عامل «تجمل گرایی» بیشتر از زنان که در سطح خطای کمتر از 1 درصد معنادار است و در عامل «گستره قناعت» میزان قناعت زنان بالاتر از مردان است. اما در سطح خطای کمتر از 05/0 درصد معنادار است. ج: برای بررسی تفاوت میزان حرمت خود مردان و زنان تفاوت معناداری پیدا نشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی به خدا و میزان توکل در دانشجویان دانشگاه تهران بود. در این پژوهش چهارصد و نود و چهار دانشجو (299 زن، 195 مرد) از میان 8 دانشکده دانشگاه تهران شرکت کردند، برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از پرسشنامه ارتباط با خدا (ATG؛ رووات و کرکپاتریک، 2002) و پرسشنامه راهیابی در حوادث و رخدادهای زندگی (QADHS؛ غباری و همکاران، 1382) استفاده شد. بررسی نتیجه همبستگی چندگانه نشان داد که بین ابعاد توکل به خدا و دلبستگی، ایمن همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. درحالی که بین ابعاد توکل به خدا و سبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی، همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. همین نتیجه در مورد تفویض امور به خدا و ابعاد آن با سبک های دلبستگی به خدا نیز تکرار شد. هم چنین، تحلیل داده ها نشان داد که دختران دانشجو در نمره توکل و تفویض امور به خدا بالاتر از پسران بودند. مقایسه دختران و پسران در سبک های دلبستگی اجتنابی بیش تری برخوردار بودند. از لحاظ وضعیت تاهل میان دانشجویان مجرد و متاهل، تفاوت معناداری از جهت توکل، تفویض و یا سبک های دلبستگی مشاهده نشد.

هدف این پژوهش ارائة مدل معنای زندگی در ارتباط با تصور از خدا با توجه به اکتشاف و تعهد مذهبی می باشد. 581 دانشجو به صورت خوشه ای چند مرحله ای از بین دانشجویان دانشگاه های آزاد و دولتی بیرجند، پرسش نامه های هویت مذهبی ، تصور از خدا و معنای زندگی را تکمیل نمودند. برای تحلیل نتایج از روش مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد هویت مذهبی زودرس و کسب شده ارتباط بین تصور تعلق پذیری و حضور معنا در زندگی را میانجی گری می کند، همچنین هویت مذهبی آشفته، میانجی گر بین بُعد کنترل و حضور معنا در زندگی می باشد، مدل نیز نشان داد بُعد کنترل اثر مستقیم منفی و تصور تعلق پذیری اثر مستقیم مثبتی بر جست وجوی معنا دارد و بعد مهربانی تنها اثر مستقیم مثبت بر حضور معنای زندگی دارد. نتایج همچنین نشان داد پایگاه های هویت مذهبی تنها پیش بینی کننده حضور معنا در زندگی می باشند، و مهربانی نقشی در پیش بینی پایگاه های هویت افراد ندارند.

هدف این پژوهش ارائه مدل معنای زندگی در ارتباط با تصور از خدا با توجه به اکتشاف و تعهد مذهبی می باشد. 581 دانشجو به صورت خوشه ای چند مرحله ای از بین دانشجویان دانشگاه های آزاد و دولتی بیرجند، پرسش نامه های هویت مذهبی، تصور از خدا و معنای زندگی را تکمیل نمودند. برای تحلیل نتایج از روش مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد هویت مذهبی زودرس و کسب شده ارتباط بین تصور تعلق پذیری و حضور معنا در زندگی را میانجی گری می کند، همچنین هویت مذهبی آشفته، میانجی گر بین بعد کنترل و حضور معنا در زندگی می باشد، مدل نیز نشان داد بعد کنترل اثر مستقیم منفی و تصور تعلق پذیری اثر مستقیم مثبتی بر جست وجوی معنا دارد و بعد مهربانی تنها اثر مستقیم مثبت بر حضور معنای زندگی دارد. نتایج همچنین نشان داد پایگاه های هویت مذهبی تنها پیش بینی کننده حضور معنا در زندگی می باشند، و مهربانی نقشی در پیش بینی پایگاه های هویت افراد ندارند.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تربیتی صله رحم و تاثیر آن در سلامت روانی افراد است. روش پژوهش در این تحقیق بررسی پیشینه های موجود در متون اسلامی و روان شناسی با استفاده از استقصای کلمات و تحلیل آنها با استفاده از روش تحلیل محتوا بوده است. برای بررسی تحقیقات روان شناسی در این زمینه از روش بررسی تحلیلی پیشینه های موجود استفاده شده است.در این تحقیق مفهوم صله رحم و آثار و پیامدهای آن در متون دینی و در تحقیقات روان شناختی بررسی شده است. بررسی متون حدیث اسلامی نیز نشان می دهد نوع خاصی از این ارتباطات تحت عنوان صله رحم مورد تایید خاصی قرار گرفته است و به نقش آن در سلامت روانی افراد پرداخته شده است. در احادیث اسلامی فواید بسیاری برای صله رحم ذکر شده است که از آن جمله یادگیری رفتارهای شایسته، رشد روحیه حمایت اجتماعی و تعاون، افزایش عواطف انسانی، کمک به سلامت روانی ارحام و ارتقای سطح امید به زندگی، و طولانی شدن عمر، زیاد شدن روزی، دفع شدن بلا و پاکیزه شدن اعمال و رشد معنوی است. تحقیقات روان شناسی علمی نشان داده است که ارتباط رضایت بخش و یادآوری دوستان و خویشاوندان علاوه بر فواید معنوی و روحانی،‌ فواید روانی بسیاری دارد که از آن جمله می توان دستیابی به منبع حمایت اجتماعی، یادگیری مهارت های اجتماعی از طریق یادگیری مشاهده ای و پرداختن به ارتباطات مناسب، خود نظم دهی رفتارها در خلال ارتباط صحیح با دیگران را بر شمرد. صله رحم موجب بالا رفتن مقاومت افراد در مقابل فشارهای روانی گشته و باعث کاهش بیماری های قلبی - عروقی و روانی می شود. این یافته ها با یافته هایی که در این پژوهش از مصاحبه با افراد به دست آمده، مطابقت دارد.

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه میزان اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری فردی و گروهی در کاهش نشانگان روان شناختی زندانیان است.روش: تعداد 48 نفر زندانی مرد به طور تصادفی نظام دار از بین زندانیان مرد انتخاب و سپس به طور تصادفی در سه گروه با حجم مساوی قرار گرفتند. 16 نفر از این افراد، در جلسات روان درمانگری «شناختی- رفتاری» فردی و گروهی (درمان هم زمان) و 16 نفر فقط در جلسات روان درمانگری «شناختی- رفتاری» فردی (درمان فردی) شرکت داده شدند. 16 نفر دیگر نیز در فهرست انتظار قرار گرفتند (گروه کنترل). جهت بررسی وضعیت روان شنـاختی آزمودنی ها قبل و بعد از اعمال مداخله از GHQ و SCL-90-R و مصاحبه تشخیصی توسط روان پزشک بر اساس ملاک های DSM-IV-TR استفاده شد. داده ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بعد از مداخله، زندانیان هر دو گروه «درمان هم زمان» و «درمان فردی»، نسبت به زندانیان گروه کنترل، در شاخص های آزمون های GHQ و SCL-90-R کاهش نشان دادند (P<0.001).نتیجه گیری: اگرچه هر دو رویکرد «درمان همزمان» و «درمان فردی» بر کاهش نشانگان روان شناختی زندانیان مرد تاثیر دارد، اما میزان اثربخشی درمان هم زمان بیش تر از درمان فردی است. نتایج پیگیری 8.5 ماه پس از خاتمه درمان حاکی از پایداری اثر مداخلات صورت گرفته روی زندانیان هر دو گروه بوده به طوری که طی این مدت هیچ یک از آنها به خاطر انجام مجدد جرم به زندان بازنگشتند.