آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

حضور امام معصوم و حجت خدا تا سرانجام جهان و این که زمین لحظه ای از آن خالی نمی شود در مکتب تشیع مسئله جدید نیست، روایات متعدد معصومین(ع) در کتب معروف حدیثی مانند اصول کافی و الوافی، بحارالانوار وغیره بر آن تاکید کرده است و محققین در این مورد آثار گران سنگی به یادگار گذاشته اند. اما نوشته حاضر این مسئله کلامی را نه از طریق روایات بلکه بر اساس آیه 124 بقره با تاکید بر آراء علامه طباطبائی در تفسیر المیزان تحلیل نموده است. علامه حضورامام معصوم(ع) درروی زمین تا اخر جهان را لازمه حقیقت امامت از دید قران دانسته است، براساس بررسی این نوشته، علامه با واکاوی مفهوم کلمه امامت در قران و بهره گیری از احادیث، این مسئله را از منظر قران به اثبات می رساند ، ایشان وقوع کامل وعده قران برحاکمیت صالحان در عاقبت جهان را در این راستا با حضور حضرت مهدی (عج) و با حاکمیت سراسری آئین توحیدی می داند.

شفاعت همان بهره گرفتن از رحمت گسترده و مغفرت خداونددر پرتو وساطت اولیای الهی می‌باشد، و کسانی که خداوند متعال از آنان راضی بوده و با دین مرضیّ او از دنیا رفته، و لیاقت دریافت شفاعت را داشته باشند از آن بهره مند شده و نجات می‌یابند، و آیاتی از قرآن مجید و روایات متواتر و فراوان و اجماع علمای اسلام و سیره مسلمین از صدر اسلام تا به امروز آن را ثابت و محرز و مسلّم نموده است.هدف از ارائه این پایان نامه عبارتست از: 1- درک صحیح مفهوم شفاعت، و برقراری یک رابطه معنوی با اولیای مقرب و شافعان 2- ایجاد امید در کسانی که به خاطر گناه به یأس و ناامیدی از رحمت الهی گرفتار شده‌اند و آنها را به سوی اصلاح گذشته و پیروی از اولیای گرامی الهی سوق می‌دهد تا آنان با بهره گیری از فیض عظمی به سعادت ابدی نائل و در رضوان الهی جای گیرند.در این پایان نامه آیاتی که در مورد شفاعت بوده از دیدگاه علامه و سید قطب مورد بررسی قرار گرفته به وضوح ثابت می‌شود که شفاعت، از دیدگاه علامه و سید قطب یکی از اصول پذیرفته شده در اسلام است؛ و هیچ مسلمانی منکر اصل مسأله شفاعت در روزقیامت نیست. و هردو مفسر بزرگ قرآن ، قائل به شفاعت تکوینی و تشریعی می باشند. از نظر علامه شفاعت، هم برای زیادت منفعت بوده و هم در مورد اسقاط عذاب گناهکاران بکار می رود، برخلاف سید قطب که قائلند شفاعت فقط برای زیادت منفعت می باشد.