آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

تجزیه و تحلیل ارتباط زبانی به لحاظ طبیعی و فیزیکی کار چندان دشوار و پیچیده ای نیست؛اما به لحاظ فلسفی و معنا شناختی امری بسیار پیچیده و دشوار است. ما به وسیله اصوات،علایم و نشانه ها کارهای عجیب و خارق العاده ای انجام می دهیم،مثلا امر می کنیم ،نهی می کنیم ،بامعنا و بی معنا سخت می گوئیم : صادق یا کاذب اخبار می کنیم و مانند اینها.تجزیه و تحلیل چنین امور معنا شناختی ای که در این مقاله از آنها به افعال گفتاری تعبیر می شود نیازمند نظرورزی و تاسیس اصولی است که بوسیله آنها بتوان به طور منسجم و معقول چنین پدیده های معرفت شناختی و معنا شناختی مهمی را توضیخ داد.اصل بیان پذیری که در این مقاله مفاد آن شرح و به بعضی از نتایج و لوازم آن اشاره می شود،نخستین بار توسط جان سرل فیلسوف زبان و ذهن معاصر،تنسیق و تشریح شد.این اصل یکی از مبادی تصدیقیه نظریه افعال گفتاری است.توجه به این اصل و تحلیل مفاد آن می تواند به داوری در باب دو نظر گاهی که به لحاظ تاریخی به صورت معارض ظهور کرده اند،یعنی نظر گاه پیروان اصالت سیاق(ویتگشنتاین دوم،آستین و استراسن و ...)و نظرگاه قائلین به تعیین شرایط صدق جمله به وسیله معنای جمله(ویتگنشتاین اول ،اعضای حلقه وین،کواین،دیویدسن)کمک کند.

معضل استقرا از مهم ترین و دشوارترین مسائل فلسفی است که با حل آن بسیاری از معضلات فلسفی حل می شوند و استنتاج های علمی توجیه پذیر می شوند. برتراند راسل، یکی از فیلسوفان بزرگ تحلیلی قرن بیستم، تلاش کرده است معضل استقرا را حل کند.از نظر راسل معضل استقرا پرسش از چگونگی توجیه احکام کلی، قوانین علّی، و معرفت غیر مستقیم است. او توسل به اصل یک نواختی طبیعت را برای حل این معضل کافی نمی داند؛ از نظر او چارۀ کار پذیرش اصل استقراست. بنابر اصل استقرا، هرچه تعداد موارد اقتران الف با ب بیش تر باشد احتمال اقتران همیشگی الف با ب بیش تر خواهد بود و هرگاه تعداد موارد اقتران به اندازۀ کافی باشد احتمال اقتران همیشگی الف با ب قریب به یقین می شود.به اعتقاد راسل، اصل استقرا نه قابل اثبات تجربی است و نه قابل اثبات عقلی، بلکه این اصل را باید به استناد بداهت ذاتی اش و درنهایت به دلیل نتایج آن پذیرفت. بنابه نظر راسل اصول فرامنطقی یا اصول موضوعۀ پنج گانه باعث می شوند احتمالِ تعمیم به یقین نزدیک شود. سرانجام راسل خاطرنشان می کند هرچند استقرا به ما یقین نظری (منطقی و ریاضی) نمی دهد، اما احتمال قریب به یقین ناشی از آن بیش تر از یقین ناشی از جزم مابعدالطبیعی است.

دستهای از واقعیتها وجود دارند که وجودشان کاملاً وابسته به توافق میان انسانها است. یعنی وجودشان صرفاً به سبب آن است که انسانها بر این باورند که آنها وجود دارند؛ واقعیتهائی نظیر پول، مالکیت و زوجیت. این دسته از واقعیتها را "واقعیتهای نهادی" نامیده اند. این نامگذاری از آن روست که وجود آنها مستلزم وجود نهادهای بشری است (مثلاً پول بودنِ یک اسکناس منوط به وجود نهاد بشری "پول" است). وجود چنین واقعیتهائی پرسشهائی را پدید می آورد: چگونه ممکن است واقعیتی صرفاً به واسطه اعتبار انسانها عینیت یابد؟ ماهیت چنین واقعیتهائی چیست؟ ساختار آنها چگونه است؟ آیا ابجکتیوند؟ اگر آری، به چه اعتباری؟ پرداختن به این موضوعات در فلسفه تحلیلی معاصر عمدتاً ناشی از آثار و نوع نگاه جان سرل است. این رساله مبتنی بر آثار و نظریات او در صدد شرح و تبیین واقعیتهای نهادی و پاسخ به سئوالات یاد شده است. تمرکز اصلی مباحث این رساله بیشتر بر روی هستی شناسی واقعیتهای نهادی است. به نظر سرل واقعیتهای نهادی عموماً از صورتبندی قواعد قوام بخش یعنی «X در بافت C، به عنوان Y محسوب می شود» تبعیت می کنند. در این فرمول Y نماد کارکردی وضعی است که توسط افراد جامعه برای X تعیین شده است. ایجاد هر واقعیت نهادی عبارت است از اعتبار جمعی یک کارکرد وضعی؛ کارکرد وضعی به کارکردی گفته می شود که بر یک شیء، شخص و یا وضعی از امور بار می شود و تحقق آن را نمی توان به ساختار فیزیکی شیء منتسب کرد، بلکه آن کارکرد تنها به واسطه پذیرش و توافق جمعی تحقق می یابد. کارکرد وضعی به یک وضع اعتبار شده منتسب است که "نهاد" نام دارد. نهادها مجموعه ای از توان های بایائی را به همراه دارند. یعنی هر کارکرد وضعی مستلزم حقوق و تکالیفی است و الزام هائی را عینیت می بخشد که از زاویه سوم شخص قابل تشخیص است. واقعیتهای نهادی به لحاظ هستی شناختی سابجکتیوند ولی از آنجا که با یک وضع اعتباری فرافردی تطابق دارند که توسط عقلا ابراز شده است لذا به لحاظ معرفت شناختی ابجکتیوند. ابجکتیویتی واقعیتهای نهادی امری کاملاً وابسته به نهادِ بنیادین زبان است.

مشخصات کتاب: سرشناسه : عبداللهی علی محمد عنوان و نام پدیدآور : عاقبت بخیران عالم نویسنده علی محمد عبداللهی مشخصات نشر : قم نشر روح 1373. مشخصات ظاهری : ص 368 شابک یادداشت : کتابنامه به صورت زیرنویس موضوع : توبه کاران رده بندی کنگره : ‌‮‌BP225/7 ‌‮‌/ع2ع2 1373 رده بندی دیویی : ‌‮‌297/464 شماره کتابشناسی ملی : ‌م 73- 2616مقدّمه توبه نصوح جريان اسلام آوردن فخرالاسلام توبه بشر حافى توبه شعوانه اگر تو مرا نمى شناسى من تو را مى شناسم ناراحتى مادر موجب بسته شدن زبان پسر شد گناه نكردن از توبه كردن آسانتر است فضيل بن عياض در حال احتضار هم شعر مى خواند! چه هم غذاى خوبى چرا ابن سيرين بوى خوش مى داد؟ فاسقى كه از راهب پيشى گرفت جايى كه غير از من و تو كسى نباشد چرا وليعهدى پدر را نپذيرفت ؟ تبعيد گناهكار از شهر معاويه پسر يزيد چرا به خلافت پشت پا زد؟ همسايه ابوبصير در محضر قاضى پس تو كيستى ؟ پدر و مادر و فاميلم همه نصرانى هستند دو راهى بهشت و دوزخ استادى كه شاگرد شد نمك شناس يا نمك به حرام ؟! اگر آن زن شما را بخشيد من هم شما را بيامرزم توطئه قتل پيامبر نمك خوردن و نمكدان شكستن آيا زيبا را از زشت و زشت را از زيبا تشخيص ‍ داد؟ هنوز از شراب سير نشده ام حنظله غسيل الملائكه حكم نادرشاه دوستى على - عليه السلام - در هر سرزمينى قبرى خواهد بود رضايت مادر علقمه خدايا مرا ديگر به اين خانه بر مگردان اسلام آوردن عميربن وهب يا بگو نه تا به خانه ام بروم يا بگو آرى تا به خانه ات بيايم تغيير داديم قضا را پس تو همشهرى برادرم هستى ؟! سلام عليكم بهترين تحيت سفير پيامبر - ص - در مدينه مى خواهم مسلمان شوم تو هم قدرى به حرفهاى مصعب گوش ‍ بده شهادت مصعب اصحاب رقيم ! كار كدام بهتر بود؟ اين دو نفر دزدند! خانه بهشتى كفن دزدى كه سوزانده شد و خاكسترش را باد برد سر بريده دعاى مستجاب مقام سادات آيا عمل خوبى هم داشت حكايت زن عبدالله بن سلام قرض دادن به على (ع ) من مريضم ، نه شما هدايت شدم توبه بهلول (برو معرفت آموز) زيارت مقبول كار نيك گم نمى شود ادعاى پيامبرى يا ابراز حقيقت ؟ محبت على (ع ) خير دنيا و آخرت مسلمان شدن ، نه از روى ترس ! من تنهايت نمى گذارم دلقك فرعون از يهودى كه كمتر نيستم آيا اوصاف او مطابق تورات بود يا نه ؟ فرق مؤمن و منافق بچه است يا جادوگر؟ توبه ابراهيم ادهم عاقبت دروغگو حلم امام حسين (ع ) وفاى به عهد يا...؟ دستى كه به صورت پيامبر - ص - سيلى زد! چرا شيعه شدى ؟ خون يا شير؟ مقام توبه كننده نزد خدا چرا انتقام مرا نمى گيرى ؟ آن چه عددى است كه ...؟ پنجاه سال در جستجوى تو بوده ام چرا رنگت پريد چهل سال گناه تمام اعضاى بدنم عاشق تو است توبه ابولبابه آتش حسد مگر خداى تو سخاوت را دوست مى دارد؟ مرا از خدايى تو ننگ و عار آيد توبه دوست على بن حمزه عبدالله ذوالبجادين حق همسفر چگونه شتر رميده اش را رام كرد؟ من دين خود را فروختم شر و بدى شخص شرور به خودش بازگشت به خدا قسم نزديك است كاخهاى سفيد در اختيار مسلمانان قرار گيرد نرجس - س - كنيز يا شاهزاده ؟ خدايا از رسول تو گذشت تو هم ... پيامبرانى كه نامشان روى سنگ بود! صوت خوش قرآن هيچ چيز از خدا پنهان نيست صبر بر همين زندگانى بهتر است او توبه كرد و خدا او را آمرزيد چرا سگ را بر خود مقدم داشتى ؟ كدام حال را براى سعد مى پسندى ؟ خدا بهتر مى داند رسالتش را كجا قرار دهد ما امام زمان داريم غير من پروردگارى ندارد آيا دوست دارى ؟ مرغ بريان من صد سال او را روزى دادم تو تحمل يك ساعت او را نداشتى ؟ من خودم به گفته هايم سزاوارترم تنها خدا گناهان را مى بخشد آنجا كه كنيز رقاصه ، عابد ساجد مى شود حق با كيست ؟ كار عالم بهتر بود يا عابد؟ او اهل بهشت است باقر يعنى چه ؟ مبارزه منفى دانه دادن به پرندگان يزدگرد سوم نجاشى پادشاه حبشه راه رفتن روى آب يك نفر ما را مى بيند عبرت از سر گوسفند سم الاغ حضرت عيسى (ع ) نفرين پدر آيا قرآن خوانده اى اين گونه براى تفريح بيرون رويد؟ به مادرم قول داده ام كه دروغ نگويم از همه جا رانده ! از هوادارى عثمان تا شهادت در كربلا!

مدافعان نظریه‌ی خطا بر این باورند که هیچ‌گونه معرفت اخلاقی ای نمی‌توان یافت. آن‌ها اخلاق را تنها افسانه ای دلنشین می‌دانند که از نیاکان ما به ارث رسیده است. راس شیفر لندو، فیلسوف اخلاقِ نامدار معاصر معتقد است مدافعان نظریه‌ی خطا به مسئله ای ناچیز و یا تنها یک دیدگاه اخلاقی حمله نمی کنند، آن‌ها با ایده خود تمامی دیدگاه های اخلاقی را به یک اندازه شکست خورده می دانند. به باور شیفرلندو، پیروان نظریه‌ی خطا برای دفاع از مدعای خود باید باید نشان دهند که نخست، پذیرش اخلاق در گروِ التزام به عینیت اخلاقی و مطلق بودن دلایل اخلاقی است و دوم آنکه حتی در فرضی که اخلاق بر این دو پیش فرض بنا شده باشد، دست کم یکی از این دو پیش فرض کاذب است. در این مقاله با بررسی قوی‌ترین استدلال ها علیه عینیتِ معیار های اخلاقی از منظر شیفرلندو و آشکار ساختن نا کارآمدی آن ها، نشان می دهیم که استدلال های مدافعان نظریه‌ی خطا علیه اخلاق عینی، در بهترین و قوی‌ترین حالت، عقیم اند و بنابراین شکاکیت و عدم امکان معرفت اخلاقی نباید موضع اولیه‌ی افراد در باب اخلاق باشد.

بنا بر نظر برخی از فیلسوفان، بی‌اعتنایی به مسائل تاریخی یکی از ویژگیهای فلسفة تحلیلی در مقایسه با دیگر مکاتب فلسفی است. بهمين دليل همواره اتهامِ بیتوجهی به موضوعات تاریخی (تاريخ‌هراسي) را به فیلسوفان تحلیلی نسبت میدهند و آنها را سرزنش میکنند. در طرح و بیان این ادعا، فیلسوفان قاره‌يی و سنتگرا با یکدیگر همداستانند. اما آیا منتقدان فلسفة تحلیلی براهین کافی و قانع‌کننده‌يي برای اين اتهام دارند؟ یا اینکه بیتوجهی به تاریخ، ادعایی بیپایه است که برخاسته از تلقی نادرست و شناخت ناکافی از این نهضت فلسفی است؟ در این مقاله درصدديم از سویی ادعا، استدلالها و شواهد منتقدان را برای عدم آگاهیِ تاریخی در فلسفة تحلیلی روشن کنیم و از سوي ديگر، توجه و دقت در نحوة نگرش فیلسوفان تحلیلی به تاریخ فلسفه و دلایل آنها را بیان نماييم. تأکید ما بر اینست که اولاً، باید میان تاریخ‌انگاری ذاتی، تاریخ‌انگاری ابزاری و تاریخ‌انگاری ضعیف تمایز قائل شد. فیلسوفان تحلیلی شاید با تاریخ‌انگاری ذاتی مخالف باشند ولی نوعی تاریخ‌انگاری ضعیف را میپذیرند. ثانیاً، تأکید بر تمایز تاریخ مسائل فلسفی از تاریخ فلسفه نباید بمعنای تاريخ‌هراسي یا همسانسازی گذشته و حال تلقی شود.