آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این تحقیق، مجموعه ای است از شبهاتی که درباره اصل وحی الهی مطرح گردیده و علاوه بر ریشه یابی، سعی شده پاسخی مناسبی به آنها داده شود. این نگارش در چهار بخش با عنوان آشنایی، افسانه وحی، سرچشمه، شبه آفرینی تقدیم می گردد. در بخش آشنایی به نوع و شیوه نگرش شبهه آفرینان و دیدگاه آنان درباره شخصیت رسول اکرم پرداخته شده و شبهاتی نیز، به جهت آشنایی به همراه پاسخ، ضمیمه گردیده است. انواع شبهات وحی نفسی در بخش دوم به گنجایش هشت فصل تنظیم گردیده که با استفاده از شواهد تاریخی و آیات و روایات به آنها پاسخ داده شده و تا حد ممکن علاوه بر نگاه درونی دینی، با شیوه و روش بیرون دینی نیز مورد کاوش قرار گرفته است. بخش سوم به بررسی و تحلیل تاریخی و ریشه ای پیدایش وحی نفسی اشاره می کند و ظهور اندیشه وحی نفسی را مورد کند و کاش قرار می دهد. و در این راستا تحولات تاریخی دنیای غرب و جامعه مسیحیت را مطالعه می نماید و نیز سرود وحی از منظر و نگاه انسان غربی با دنیای شرق و جهان بینی آن مقایسه نموده و تحلیل آنان از وحی مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. انواعی از شبهات که توسط شک آفرینان و شبهه سازان آرایش یافته و با سوء نیت در لوای اندیشه دین ستیزی در درون جامعه اسلامی انتشار یافته موضوع بخش چهارم این تحقیق می باشد هر چند ممکن است در میان مستشرقین انسانهایی پیدا شوند که بدون سوء نیت، تنها به خاطر برداشتهای شخصی به نظریه وحی نفسی اعتقاد پیدا کنند. اما عمده آنها در راستای تعلیمات اسلامی از خود صداقت نشان ندادند. در مجموع، حاصل این تحقیق پس از نفی و رد شبهات، این باور را تشریح می نماید که اساسا جایی برای بحث وحی نفسی در درون جامعه اسلامی وجود ندارد و بستر پهن آن تنها در دنیای غرب گسترده است.

مراحل سلوک معنوی همواره در نگرش‌های عرفانی مختلف مورد توجه بوده است. در نگاه برخی صاحب‌نظران معاصر نیز به این مراحل با تعبیرهای مختلف اشاره شده است. در این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به دیدگاه علی صفایی حائری درباره مراحل سلوک معنوی پرداخته شده است و ضمن استخراج سلسله‌ای منسجم از مراحل سلوک معنوی بر اساس آثار وی، عناصر متناظر با اجزای آن در آموزه‌های عرفانی مورد توجه قرار گرفته است. این بررسی نشان می‌دهد مراحل سلوک در نگاه صفایی، با شناختی که از تذکر، تفکر و تعقل بیرون می‌آید شروع می‌شود و زمینه آزادی درونی فرد را از عادت‌ها و تعصب‌ها فراهم می‌کند تا بر اساس آن، عشق و ایمان در قلب فرد شکوفا شود. این عشق و ایمان به عمل می‌انجامد و در سه بُعد ذکر، اطاعت و شکر خود را نشان می‌دهد. سرانجام سالک باید اخبات را با عبور از مسیر ابتلا، اضطرار و اعتصام در خویش محقق کند. هر کدام از مراحل این سیر با آموزه‌های عرفان عملی هماهنگ است و نشان می‌دهد که نگرش صفایی به سلوک معنوی، همراهی‌های متعدد و ظرفیت‌های تبیینی زیادی را در نسبت با آموزه‌های عرفان عملی دارد.

این مقاله پس از توصیف ماهیت اخلاقِ مراقبت و تحلیل کارایی ممتازش در مقایسه با نظریه‌های پیشین در حوزه اخلاق، بحث انتقادی خود را درباره دشواری‌های پیش‌ روی این نوع از اخلاق مطرح می‌کند. نتیجه حاصل از این بحث و ملاحظه انتقادی این است که اخلاق مراقبت ابتدائاً بر اساس دیدگاه موقعیت‌محور و در برابر نظریه‌های مبتنی بر عدالت طرح‌ریزی شده است، بدین معنا که در نظریه مراقبت نوعی خصوصی‌سازی اخلاق در مقایسه با عدالت عمومی وجود دارد. البته نقطه بحث‌انگیز اخلاق مراقبت در توسعه بی‌رویه حوزه رفتار (از اخلاق‌مداری شخصی، ارفاقی، و شفقت‌محور) به حوزه عدالت اجتماعی، مبادلاتی و محاسبه‌محور است. بنابراین، با بهره‌گیری از تلاش‌های رالز در نظریه عدالت، و نیز امتداد آن در لیبرالیسم سیاسی، به نظر می‌رسد می‌توان نظریه مراقبت را متمّم نظریه‌های عدالت‌محور، متأخر از این نظریات و در واقع برای تفکیک و تمایز حداکثری میان‌ حقوق و اخلاق دانست.