آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چیستی مفهوم تجدد امثال (تجدد اعراض) و تأثیر آن در تبیین در نظریۀ خلقت و ارتباط آن با حق- تعالی- از نظرگاه اشاعره و مولانا موضوع‌ این مقاله است. تحقیق حاضر می‌کوشد تا در روند نظم سازمان یافتة خود به‌ این مسئلة اصلی پاسخ دهد که‌ آیا بین‌ این دو دیدگاه در مسئلة تجدد امثال‌، تفاوتی وجود دارد؟ در فرض وجود تفاوت، ریشه‌ای‌‌ترین و اساسی‌‌ترین تفاوت‌ها کدام است؟ فرضیة تحقیق پیش رو بر‌ این است که یین دیدگاه اشاعره و مولانا تفاوت‌هایی وجود دارد، اشاعره گرایشات دینی و اعتقادی خاصی دارند و با‌ اینکه برای ارادة الهی و قدرت عظیم حق تعالی نسبت به همة موجودات، عمومیت قائل شده‌اند در عین حال، تجدد امثال را در اجسام و انواع جواهر جایز نمی‌شمارند و ‌ این قاعده را تنها در بارة اعراض قائل هستند، لیکن مولانا در‌ این مسئلة دیدگاه عرفانی دارد و بر این عقیده است که تجدد امثال، افزون بر اعراض شامل جواهر عالم نیز می‌شود. روش پژوهش به کار گرفته شده در ‌این مقاله، روش کتابخانه‌ای و توصیفی- تحلیلی است که پس از بررسی آثار عمدة اشاعره و مولانا در مسئلة مورد بحث، آنها را به روش توصیفی- تحلیلی تبیین نموده‌ایم.

مسئله حکایت گری معلومات ذهنی از جهان خارجی و کیفیت آن، از موضوعات اساسی در فلسفه اسلامی به شمار می رود. یکی از نظریه هایی که در باب این حکایت گری بیان شده، نظریه شبح نام دارد، که بر اساس آن تنها شبح و تصویری از شیء خارجی به ذهن می آید. این نظریه در میان حکمای طراز اول اسلامی طرفداری نداشته و توسط ملاصدرا و شارحان او مورد نقد قرار گرفته است. مدعای نگارندگان در این نوشتار این است که صرف نظر از مسئله معقولیت و عدم معقولیت نظریه شبح، که خود بحثی مستقل را می طلبد، استدلال های مخالفین در رد این نظریه، آن گونه که خودِ مخالفین پنداشته اند، چندان هم موجه به نظر نمی رسد.

وحدت وجود پر آوازه ترین و در عین حال جنجال برانگیزترین مسئله در عرفان نظری است، بطوریکه محور و اساس آن به شمار میرود. همواره این پرسش میان محققان از فلسفه و عرفان مطرح بوده است که این مسئله از مسائل کدام دانش است؛ عرفان یا فلسفه؟ یا هر دو. برخی براین باورند که نظریّة «وحدت وجود» صرفاً مسئلهیی شهودی و کشفی است که جز برای شخصی عارف که آنرا احساس میکند و با ذوق صوفیانه آنرا مییابد معنا و مفهوم دیگری ندارد و عقل و خِرد آدمی از ادراک آن ناتوان است. گاهی از آن بعنوان: «طَورٌوَرَاءَ طَور عقل» یاد میکنند این اصطلاح کنایه از آنستکه ادراک و فهم آن از قدرت و توان عقل آدمی خارج است. گروهی دیگر میگویند اگر این مسئله، تنها مسئلهیی ذوقی و وجدانی است پس چرا مدافعان آن تلاش زیادی کرده اند تا آنرا از طریق براهین فلسفی و قیاسات منطقی اثبات کنند و در تبیین و تفسیر آن اصطلاحات اهل نظر (فلاسفه، متکلمان و منطقیان) را به عاریت گرفته اند؟ و از سوی دیگر اگر نظریّة «وحدت وجود» صرفاً مسئلهیی شهودی و کشفی باشد، در آنصورت تفاوت عارف «وحدت شهودی» با عارف «وحدت وجودی» چیست؟ چه تفاوتی میان عرفای پیش از ظهور «ابن عربی» و عرفای پس از او خواهد بود؟ در این مقاله نظرات مخالفان و موافقان مطرح گردیده و پاسخ برخی از شبهات پیرامون مسئله داده شده است و نظر مختار (عرفانی ـ فلسفی بودن مسئله) تبیین گردیده است.

وحدت وجود همچنان از شورانگیزترین و در عین حال از حساسترین مسائل جنجال آفرین در حوزه علوم دینی بشمار میرود که بررسی درست آن میتواند تا حدودی این حساسیتها را کاهش دهد. انتخاب افلوطین برای این بررسی بدین جهت است که فلسفه نوافلاطونی که افلوطین مؤسس آنست، کلیت اندیشه متفکران مسلمان را در زمینه های فلسفه و عرفان تحت تأثیر خود قرار داده است و این تأثیر ازطریق کتابهای اثولوجیا 1 و کتاب العلل2 بوده است. برخی از مورخان فلسفه و عرفان درباره تأثیرپذیری فلسفه و بخصوص عرفان اسلامی از فلسفه نوافلاطونی راه افراط پیموده اند، بطوری که ریشه همه اندیشه های متفکران اسلامی را فلسفه نوافلاطونی دانسته اند. در این مقاله تلاش شده تا یکی از مهمترین مسائل عرفان یعنی وحدت وجود از دیدگاه افلوطین و برخی از نوافلاطونیان مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد و پس از آن معلوم نماییم که آیا عرفای بزرگی مانند ابن عربی و قائلان به وحدت وجود متأثر از افلوطین بوده اند یا این مسئله از ابداعات عرفای اسلامی بوده است.

در این پژوهش تلاش شده تا دیدگاه فیلسوفان مشائی در باره ذات ، صفات و افعال خداوند تبیین گردد. در آغاز تاریخچه مختصری از فلسفه مشا و سیر تاریخی آن بیان گردیده است، از لحاظ تاریخی فیلسوفان مشائی در سه دوره متفاوت از هم تلاش نموده اند تا آفریدگار و نظام هستی را تبیین عقلانی نمایند، که عبارت است از : 1-دوره یونان2-دوره یونانی مآبی3-دوره اسلامی. در اینجا تنها در باره دوره اول و سوم تلاش و تحقیق شده است. مهمترین فیلسوفان مشائی که در این پژوهش مورد ارزیابی و تحقیق قرار گرفته اند عبارت اند از : ارسطو ، کندی، فارابی، ابن سینا، خواجه نصیرالدین طوسی و ابن رشد.

استاد شهید مرتضی مطهری با ارائه 22عنوان از مسائل فلسفی مدعی است که عناوین یاد شده نو آوری واز ابتکارات فیلسوفان اسلامی است . ولی از آنجا که ایشان صرفا این مسائل را نام برد ه و جهت وعلت نوآورانه بودن آن ها را توضیح نداده واثبات نکرده است ، در این پایان نامه در صدد بر آمدم تا پنج مسئله از 22مسئله را که شامل مسائل: جعل، تقدم و تأخر، اعتبارات ماهیت، معقول ثانی فلسفی و اضافه اشراقی می شود مورد بررسی قرار دهم . اثبات صحت ادعای ایشان مبتنی بر این است که در این پژوهش اثبات کنیم ، مسائل پنجگانه یاد شده ، هیچ نوع سابقه ای در فلسفه افلاطون وارسطو ندارند ومحصول تفکر واندیشه فیلسوفان مسلما نند. این تحقیق مسئله محور است و روش گرد آوری اطلاعات این تحقیق کتابخانه ای و روش پردازش آن تحلیلی است. یافته ای این تحقیق نشان داد که ادعای استاد مطهری در خصوص نوآورانه بودن این پنج مسئله نزد حکما اسلامی در مقایسه با فلسفه افلاطون و ارسطوصحت دارد و در روند این تحقیق تاریخچه مختصری هر یک از این پنج مسئله در فلسفه اسلامی حاصل شده است و دریافتیم که مسئله جعل از ابتکارات میرداماد است و همچنین همه انواع تقدم از ابتکارات فیلسوفان اسلامی نیست و این مسئله ریشه در فلسفه یونانی دارد و مسئله اعتبارات ماهیت و معقول ثانی فلسفی از مسائلی است که به نحو تدریجی در فلسفه اسلامی شکل گرفته است و در مورد مسئله اضافه اشراقی هر چند افلاطون زمینه ساز این مسئله بوده است ولی شیخ اشراق مبتکر آن بوده است.

بنا به فرموده ی قرآن، سیر و حرکت انسان به سمت خداست. انسان موجودی است که در نهایت به ملاقات پروردگارش می‌رود (یا ایّها الانسان انَّک کادح الی ربِّک کدحاً فملاقیه؛ انشقاق-6/ و الی الله المسیر؛ آل‌عمران-28) لازم است انسان در این حرکت و سیر به سوی پروردگارش، روح و روان خود را از انواع پلیدی ها، پستی ها و رذائل پاک گرداند و در یک جمله به تهذیب نفس و اخلاق خود بپردازد. با توجه به نوعی تقسیم بندی در باب مسائل اخلاقی در جامعه مسلمانان ،بنا به گفته علامه طباطبا ئی در تفسیر المیزان ) می توان گفت ، در نوشتن و تألیف این آثار از دو روش متفاوت استفاده شده است : 1. روش عقلاء و حکما ی یونانی : در این روش اهداف و غایات دنیوی ملاک و معیار تهذیب نفس و کسب فضائل قرار گرفته است در این روش برای تبیین اخلاق و اصول آن، نخست به تعریف : فضائل عقلی و عملی، خیر ، کمال ، ( اموری که به تعبیر ارسطو مطلوب بالعرض اند ) پرداخت می شود و در مرحله بعد به تعریف سعادت ( که مطلوب بالذات است )، می پردازند. این روش ، عام و مورد پسند عامه مردم نیز می باشد ، زیرا که این روش مبتنی بر حسن و قبح عقلی و ذاتی است که مطابق آن هر کسی درکی از حسن و قبح افعال صادر شده از انسان دارد ، به عنوان مثال هر کس با عقل و خرد خود می فهمد که عدالت نیکوست و ستم کردن بر دیگری ناروا و زشت است . اشکال عمده این روش این است که نویسندگان و طراحان آن تحت تأثیر فلسفه و حکمت یونان ، اخلاق اسلامی نوشته اند . نمونه این نوع اخلاق نویسی را می توان در ابن مسکویه ( طهاره الا عراق) ، خواجه نصیر طوسی ( اخلاق ناصری و اخلاق محتشمی ) و در این اواخر نراقی های پدر و پسر ( جامع السعادات و معراج السعاده ) مشاهده کرد. کار مهمی که غزالی انجام داد این بود که وی متوجه سیطره اخلاق یونانی در جامعه اسلامی شد و برای زدودن آثار آن بسیار تلاش کرد و آثار ارزشمند وی در باب اخلاق که حاکی از توجه او به اخلاق اسلامی است را تألیف و تصنیف کرد . 2. اخلاق مبتنی بر کتاب و سنت : این روش متکی بر توحید پروردگار است و نه فقط مبتنی بر وجدان اخلاقی صرف. این روش بر این باور است که هرچه در عالم و قلمرو مالکیت انسان است از آن خدا و متعلق به اوست و مالک حقیقی بر انسان و عالم اوست .بنابر این هر کاری را که انسان انجام می دهد ، لازم است برای رضای پروردگارش باشد ، زیرا هر عملی را که انسان برای غیر خدا انجام دهد ، از انجام آن هدفی را در نظر دارد : یا برای این است که می خواهد دیگران او را تحسین کنند و عزت و قربی نزد آنها کسب کند و یا به خاطر ترس از چیزی، کاری انجام می دهد تا گرفتار شرّ آن نشود. می توان گفت مهم ترین امتیاز این روش نسبت روش اول ، ضمانت اجرائی آن است؛ اسلام می خواهد انسان را به گونه ای تربیت کند که حضور مأمور قانون در محل ارتکاب جرم و عدم حضور او برایش تفاوتی نکند، زیرا که انسان تربیت شده بر اساس معیار های اسلامی ، خدا را در همه جا حاضر و ناظر بر اعمال خود می داند و بر این با ور است که خدا او را می بیند و ناظر بر اعمال و رفتار اوست و تلاش می کند تا د ر محضر او معصیت نکند. ( ألم یعلم بأنّ الله یری . علق/ 14) البته تقیسمات دیگری نیز در باب مسائل اخلاقی وجود دارد ، از جمله : اخلاق شناسی فلسفی ، اخلاق شناسی نقلی ، اخلاق شناسی عرفانی اخلاق شناسی مصلحت اندیش و اخلاق شناسی تلفیقی. به نحو مبسوط تری در بخش کلیات پایان نامه به آنها اشاره خواهیم کرد. از امتیازات مهم عرفای مسلمانان این است که آنها به جای توجه و تکیه بر حکمت یونان به کتاب و سنت رجوع کرده و باور ها و عقاید شان را از کتاب و سنت اتخاذ کرده اند؛ درست همان روشی را که غزالی در اخلاق اسلامی بر گزیده بود ، دیگر عرفا نیز، چه قبل از غزالی و چه پس از وی همین روش را اتخاذ کرده اند . از نخستین عارفانی که در این مسیر گام برداشته است وبا قاطعیت می توان گفت، روش و همچنین نگرش وی در اخلاق و اخلاقیات مبتنی بر کتاب و سنت و الهام گرفته از آن است ، عارف بزرگ ، شیخ‌الاسلام خواجه عبدالله انصاری است. او با نوشتن کتاب "صد میدان" و "منازل السائرین" راه سیر و سلوک الی الله را به ابواب مختلفی تقسیم کرده است. اصل کتاب در اخلاق عملی نوشته شده است و دارای ده بخش است : 1. بدایات ، 2. ابواب ، 3. معاملات ، 4. اخلاق ، 5 اصول ، 6. اودیه، 7. احوال، 8. ولایات ، 9.حقایق، 10. نهایات . و بخش سیر و سلوک الی الله که ناظر به اخلاقیات است را در ده باب : (صبر، رضا، شکر، حیا، صدق، ایثار، خُلق، تواضع، فتوّت و انبساط) تنظیم کرده است. پس از وی عالمان بزرگی به شرح و تفسیر این ابواب پرداخته اند. از جمله علامه حمزه فناری اصفهانی ، مؤلف کتاب نفیس « مصباح الانس» سید حیدر آملی ، بخش توحید کتاب منازل‌السائرین را در « جامع الاسرار » نقل کرده است . شیخ الاسلام انصاری کتاب منازل‌السائرین را در دوران پختگی و کمال خود، در سن 81سالگی نوشته است . منزلت ومقام کتاب منازل السائرین: کتاب منازل السائرین ، نزد عرفای مسلمان از جایگاه برجسته وبا اهمیتی بر خورد ار است .ابن عربی در توصیف آن می نویسد : « و قد ذکر من ذالک ][ الطرق السلوک ] الهروی فی جزء له سمّاه " منازل السائرین" یحتوی علی مئه مقام ، کلّ مقام یحتوی علی عشره مقامات ، و هی المنازل .» و سید حیدر آملی نیز می نویسد : « و أن نقتصر من کلام المشایخ کلّهم علی کلام شیخ واحد منهم ، الذی یکون فی هذاالباب أعظمهم و أعلمهم و أقوی کشفاً و شهوداً منهم ؛ و هذا بالاتفاق لیس إلّا الشیخ الکامل المحقق الواصل أبا اسماعیل عبد الله بن إسماعیل الأنصاری الهروی - قدس الله روحه العزیز - فإنّه قد ذکر فی کتابه الموسوم ب " منازل السائرین " و ما اتّفق لأحد من المتقدمین و المتأخرین بدقّته و لطافته » . ملاصدرا نیز در باب توحید اسفار ج2/338 از نظرات شیخ الاسلام انصاری بهره برده است .