آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در این کتاب آیین‌ها و آموزه‌های مذهبی کنفوسیوسی، دائو و بودا .با اشاره به مکاتب، فرقه‌ها و شاخه‌های منطقه‌ای آن طی سه فصل عرضه شده است .در این کتاب تلاش شده، زمینه‌های فرهنگی، توسعه تاریخی، انجمن‌ها، مراسم‌های مذهبی و اسطوره‌شناسی آنها نیز بیان شده، زمینه‌های فرهنگی، توسعه تاریخی، انجمن‌ها، مراسم‌های مذهبی و اسطوره‌شناسی آنها نیز بیان شود .در بخشی از کتاب می‌خوانیم :((آیین کنفوسیوس یک جهان‌بینی، یک اخلاق اجتماعی، یک نظریه سیاسی، یک سنت حکیمانه و یک شیوه زندگی است. این آیین که گاه به صورت فلسفه و گاه به صورت دین تلقی می‌شود ;نه خدا را انکار می‌کند و نه سبک می‌شمارد)) .((آیین دائو، نیز، یکی از دو سنت مذهبی فلسفی عمده بومی است که بیش از دو هزار سال به زندگی مردم چین شکل داده است .و سنت دیگر آیین کنفوسیوس است .شیوه برخورد دائویی را با زندگی می‌توان در جنبه‌های تسلیم و پذیرش، شادمانی و بی‌خیالی چینیان مشاهده کرد .این برخورد، به ویژگی‌های اخلاقی و وظیفه‌شناسی، پرهیزکاری و هدفمندی آیین کنفوسیوس، توزان می‌بخشد و آن را کامل می‌کند)) .((آیین بودا، دین و فلسفه تمام آسیایی‌هاست که در حیات معنوی، فرهنگی و اجتماعی دنیای شرق نقش مهمی ایفا کرده و در سده بیستم به غرب گسترش یافته است)) . در این کتاب، آیین بودا از سرچشمه‌های آن در آموزش‌های بودا گتمه تا بسط آن به مکتب‌ها مختلف بررسی می‌شود .ذیل هر یک از سه آیین، زندگی‌نامه، پیام‌ها، کشورهای دارای آیین مذکور، تغییر و تحولات آیین‌ها و مشخصه‌های عمومی آنها درج شده است .

چکیده جامعه دوران کنفوسیوس مشحون از درگیریها وجنگهای ایالات چین باستان با یکدیگر، آشفتگی و نابسامانی روابط خانوادگی، ناامنی، رقابت، ستمکاری، ضعف حکومت و فساد اخلاقی بود. کنفوسیوس برای اصلاح این وضع، جامعة سر مشقی را مطرح کرد که خاقانهای باستانی (واسطوره‌ای) «یائو»، «شون» و «یو» درهزاره سوم قبل از میلاد ایجاد کرده بودند و یکبار دیگر در اوایل سلسله «چو» توسط شاه «ون» و فرزندش «وو» در تاریخ چین باستان محقق شده بود. جامعة مورد نظر او در واقع خانواده‌ای بزرگ است که بر ساختاری سلسله مراتبی، مشتمل بر روابط پنجگانة پدر با فرزند، شوهر با زن، برادر بزرگتر با برادر کوچکتر، دوست با دوست و شاه با وزیر مبتنی است. در این جامعه انسانها به یکدیگر احترام می‌گذارند و نسبت به همدیگر عشق می ورزند. ریشة چنین جامعه‌ای از خانوادة آسمانی و کیهانی- آسمان به منزلة پدر، زمین مادر و حاکم فرزند - شروع می‌شود و سپس در سایة «تقوای فرزندیِ» حاکم، به مراتب پایین‌تر جامعه و حتی به حوزة ارواح نیاکان در آسمان نیز گسترش می‌یابد. از دیدگاه کنفوسیوس، جامعه از آن حیث که بستر و مرکز ظهور ارادة آسمان (tien ) و به تعبیر دقیق‌تر خانوادة آسمان است، مقدس و رمز حیات می‌باشد؛ به طوری که درجامعه با انجام آداب و مناسک اجتماعی (li )، انسانیت (jen) به وجود می‌آید و آن نیز به نوبة خود باعث هماهنگی و رشد آسمان، زمین و انسان می‌گردد و از نزول هر گونه بلایای آسمانی بر جامعه جلوگیری می‌کند و درنتیجه، آرامش، سعادت و خوشبختی را نصیب انسانها می‌سازد.