آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع پژوهش حاضر، بررسی وجوه بلاغی برخی ادعیۀ حضرت زکریا و حضرت نوح است که به طور خاص در آغاز یا میانه آن، لفظ "ربّ" و مشتقات آن به کار رفته است. هدف کلی پژوهش، نشان دادن نقش اسلوب دعا، در شناخت بلاغت قرآن و دامنۀ تأثیر آن بر مخاطبان و افکندن طرحی نو در تحلیل وجوه بلاغی متون مقدس ادبی طرحی نو است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و از مهمترین دستاوردهای آن عبارت است از: الف) ادعیه مشتمل بر لفظ «رب» و مشتقات آن در قرآن، اغلب از نوع طلب و درخواست است. ب) دعای دو پیامبر به طور خاص، به ویژگی‏های برجسته‏ای متّصف است همچون گزینش دقیق واژگان، تغییر سبک بیانی یا عدول از مألوف که مهم‏ترین مؤلفه های آن تقدیم و تأخیر، ایجاز حذف، اطناب غیر مخل به معنا، التفات و تصویرپردازی های زیبا است و بیشتر از خلال آرایه های بیانی: استعاره، مجاز و کنایه تجسم یافته است. ج) زبان و لحن سخن نوح به مقتضای شرایط مصمّم تر، بی پرده‏تر و تهدیدآمیز است و کارکردی تنذیری دارد. اما زبان زکریا (ع)، زبان مناجات و لطافت و رحمت است. امید است که این مختصر بتواند برگ سبزی بر شاخسار درخت سایه گستر و پربار پژوهش‏های نوین قرآنی قلمداد گردد .

پژوهش حاضر در زمینة نقد و بررسی اسرائیلیات در قصص انبیاء(حضرت زکریا(ع)، یحیی(ع)، مریم(س)، عیسی(ع» با توجه به تفاسیر «الدرالمنثور» و «نور الثقلین» است که در پنج فصل تنظیم شده است. در فصل اول کلیاتی درباره اسرائیلیات مطرح شده است. در فصل دوم بررسی تطبیقی شخصیت حضرت زکریا(ع) از دیدگاه منابع اهل کتاب(عهد عتیق و عهد جدید) و قرآن و سنجش آنها با روایات تفسیری شیعه و سنی صورت پذیرفته است، و در فصلهای سوم و چهارم و پنجم نظیر چنین پژوهشی صورت پذیرفته است. در این پژوهش منابعی از قبیل تفاسیر اثری و تحلیلی اهل سنت و شیعه و کتب عهدین و کتب قصص الانبیاء و کتب تحلیلی دیگر که توسط علمای اسلامی به رشته تحریر در آمده است مورد استفاده قرار گرفته است. روش گردآوری اطلاعات به تناسب موضوع کتابخانه ای است و روش تحلیل اطلاعات در این پژوهش استنباطی اجتهادی(روش قرآن و قرآن) مصطلح در حوزه های علمیه است. هدف کلی از این پژوهش، پاسداری از حریم کتاب الهی و سنت و سیرة معصومین(علیهم السلام) و زدودن اندیشه ها و آثار فرهنگ بیگانه از متون اصلی اسلامی به ویژه تفاسیر قرآن کریم و همچنین دفاع از پاسداران واقعی حریم قرآن کریم و عترت است.

چکیده ندارد.