آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در دو آیه از آیات قرآن کریم تعبیر «تسع آیات» به حضرت موسی× نسبت داده شده است. برخی از مفسران، مصادیق آنها را احکام و قوانین اما اکثر مفسران مصادیق آنها را معجزات آن حضرت دانسته اند ولی در معرفی مصادیق آنها اختلاف کرده اند. برخی دیدگاه تفصیل میان سوره نمل و سوره اسراء را اختیار کرده اند. آنان که مصادیق آنها را معجزات می دانند دو دسته هستند یکی مطالب غیر قرآنی را در شمارش دخیل کرده اند، مانند: اینکه برخی در این امر، مبنا را دیدگاه تورات قرار داده اند. گروه دیگر فقط از آیات قرآن استفاده کرده اند. برخی از این گروه با توجه به پنج معجزه مذکور در آیه 133 سوره اعراف در چهار معجزه باقی مانده اختلاف کردند ولی غالب مفسران با افزودن دو معجزه عصا و ید بیضاء به این پنج معجزه، اختلاف را بر سر دو مصداق باقی مانده برده اند. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی و با بررسی دیدگاه های مختلف با تقریری نو در ارائه ملاک جامع این مصادیق، بر این باور است که این دو مصداق، قحطی و شکافته شدن دریا است

انسان پس از گذراندن شکل ابتدایی اجتماع، به‌تدریج جامعه‌ی بشرى را تشکیل داد. تشکیل امت و ظهور زندگی اجتماعی بشر، وی را آماده‌ی بهره‌گیری از تعالیم انبیاء و شکوفایی استعدادها نمود. پیامبران در پی رشد حیات مادی و معنوی انسان‌ها بودند و مفاهیم وحیانی به‌عنوان باورهایی ریشه‌دار، مسیری را فراهم کرد که در آن تمدن‌هایی متعالی شکل گیرد و منشأ پیشرفت بشر گردد. گرچه در میان تمدن‌های شناخته‌شده و نامدار بشری، کمتر به تمدن‌های دین‌پایه توجه شده، اما برخی پژوهش‌گران با در نظر گرفتن این واقعیت تاریخی، اندیشه‌ی دینی را عاملی اساسی در تشکیل و برپایی تمدن می‌دانند و معتقدند ادیان آسمانی، به شکل مستقیم یا غیر مستقیم نقش اساسی در ترکیب تمدن‌ها بر عهده دارند. حضرت موسی? با تبیین قانون‌های الهی در قالب کتاب آسمانی، زمینه را برای شکل‌گیری جامعه‌ای متمدن فراهم کرد. با توجه به نیاز همیشگی بشر به آموزه‌های پیامبران، بازشناخت مؤلفه‌هایی از شخصیت موسی? که در تمدن‌سازی تأثیر داشته، اهمیت ویژه‌ای می‌یابد. پرسش اصلی این تحقیق آن است که در شخصیت حضرت موسی? چه مؤلفه‌هایی برای تمدن‌سازی وجود دارد؟ برای پاسخ به این پرسش، آیات نورانی قرآن کریم مبنا قرار گرفته و این آیات، اصلی‌ترین منبع پژوهش حاضر است.

پژوهش حاضر رفتار موسی (ع) نسبت به رفتارهای ناسازگار بنی‌اسرائیل و فرعون را تحلیل می‌کند. اینکه «راهکارهای موسی (ع) برای مدیریت روانی جامعه‌، نسبت به ناسازگاری‌هایی که با مفهوم دفاع روانی قابل تحلیل‌اند، چیست؟» بر این اساس، دفاعهای ناسازگارانهی این افراد با استفاده از «روش کیفی تحلیل متون» در مباحث مربوط به مکانیزم‌های دفاع روانی، استخراج، مقوله‌بندی و تحلیل شد. همچنین، برای اصطیاد شیوه‌های مدیریت روانی در مواجهه با رفتارهای ناسالم، از «روش‌های متعارف در علوم اسلامی» و با رعایت «ضوابط و قواعد تفسیر» در فهم قرآن کریم استفاده شد. از نتایج این مطالعه، تبیین دو سازوکار «دلیل‌تراشی و فرافکنی» در بنی‌اسرائیل، سه سازوکار «فرافکنی، بی‌ارزش‌سازی و همه‌کارتوانی» در فرعون و هفت روش مدیریت توسط موسی (ع) است. راهکار «اطمینان بخشی» بین روان‌شناسی و آموزه‌های قرآنی مشترک و شش روش جدید شامل «مدارا برای حساسیت‌زدایی، آگاه سازی، داستانسازی، شرکت دادن توجیه‌گران در کار، محرومیت از امتیازات و تغییر محیط» است.

قرآن کریم مفاهیم معنوی و انتزاعی را به کمک نماد به شکل ساخت‌های مادی مجسم‌سازی نموده و تصویرهای پویا و مؤثر در ذهن مخاطب می‌آفریند و بر اندیشه‌های انسانی تأثیر می‌گذارد. یکی از تفاوت‌های قصه قرآنی با دیگر داستان‌های بشری، قابلیت انطباق‌پذیری و الگوبرداری فرازمانی است و کارکرد نماد، یکی از عوامل پدیدآورنده فرازمانی بودن قصه قرآنی است. داستان حضرت موسی (علیه‌السلام) به عنوان گسترده‌ترین قصه قرآنی، بالاترین حجم استفاده از نماد را دارد. کارکرد نماد از عوامل پدیدآورنده پویایی و قابلیت انطباق‌پذیری و الگوبرداری فرازمانی این داستان است؛ به گونه‌ای که احساسات و اندیشه درونی مخاطب را در طول تاریخ به خود واداشته و او را شیفته و دلباخته خود نموده است. این پژوهش ضمن بررسی چیستی نماد، به این پرسش پاسخ می‌دهد که کارکرد نماد در قصه حضرت موسی (علیه‌السلام) چگونه سبب فرازمانی شدن این قصه شده است و عصا نماد قدرت‌نمایی، گوسالۀ سامری نماد کجروی، بهانه‌های بنی‌اسرائیلی نماد بهانه‌جویی و لجبازی، آسیه نماد خویشتن‌داری را بررسی می‌کند و فرعون، هامان و قارون را به عنوان سه نماد باطل جبهه سیاسی، اعتقادی و اقتصادی معرفی می‌کند.

پربسامدترین قصه قرآن، قصص حضرت موسی (ع)مى ‏باشد که علاوه بر رهیافت های ادبی و زیبایی شناسی، ارتباط بسیاری با مسئله خلافت نبوی، مهدویت و مباحث آخر الزمانی دارد چنان که در میراث روایی امامیه نیز با الفاظ و عبارات گوناگون به آن اشاره شده است، که این نوع از نگرش مى‏تواند همخوانی بیشتری با مقوله جامعیت و جاودانگی قصص قرآن داشته باشد. از طرفی در آیات قرآن صحبت از عبرت، گردش روزگار، تکرار وقایع در میان امتها شده است که با توجه به اینکه یکی از اهداف قرآن تذکر به پیامبر (ص) و امت با بصیرت ایشان است، بارها خداوند نبی مکرم(ص) را در مورد بیان این قصص که خود اخبار غیبی بوده به امتشان و اینکه اعمال و رفتاری مشابه آن در این امت تکرار می شود، مورد خطاب قرار می دهد که همگی ناظر به جریان امامت است. لذا در این نوشتار تلاشی صورت مى‏گیرد تا به روش توصیفی-تحلیلی تعدد قصص حضرت موسی(ع)در قرآن با رویکردی به مسأله خلافت نبوی و آخر الزمان مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد که در کنار ظواهر قصص، طبعا میراث ارزشمند روایی امامیه ظرفیت بسیاری در ارتباط گیری این موضوع با مقوله خلافت، امامت، مهدویت و مباحث آخر الزمانی دارد. یکی از مباحث اصلی مطرح در طول متن، جریان شناسی فکری و عملی گروه های پیش روی حضرت موسی(ع) اعم از فرعون، هامان، ملأ دربار، قارون، سامری، عمالقه و عموم بنی اسرائیل می باشد که هر یک از آنها در طول تاریخ مى‏تواند نمادی از یک جریان، اندیشه و طرز فکر قلمداد گردد که نه تنها در دروان رسالت پیامبر اکرم(ص) بلکه در دوران پر فراز و نشیب تاریخ امامت از عصر حضور گرفته تا دوران غیبت به ویژه دوران معاصر مى‏تواند جریان داشته و مصادیق نوین با همان چارچوب فکری و عملی را داشته باشد. رفتار شناسی مخالفان حضرت موسی(ع) در برخورد با حضرت موسی(ع)و تحلیل نوع مواجهه موسی(ع)با آنها، بهره گیری از ظرفیت بالای روایات اهل بیت: در استناد به قصص حضرت موسی(ع)در عرصه خلافت نبوی، مهدویت، و نیز رویکرد آخر الزمانی به قصص حضرت موسی(ع)و بررسی میزان بهره گیری و الگوگیری از نوع مواجهه حضرت موسی(ع) با طواغیت و مخالفان خود در عرصه های فکری، سیاسی و فرهنگی دوران معاصر از دیگر مباحث این نوشتار به شمار میرود.

در این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی داستان های حضرت موسی (ع)در قرآن با تأکید بر جنبه های تربیتی آن برای انسان معاصر(مطالعه موردی فرازهای ناظر به عصر پس از فرعون) پرداختیم. و بیان شده که قصص به معنی سر گذشت و تعقیب و نقل قصه بوده و در اصطلاح، قصص خبری است که بعضی پشت سر بعضی از اخبار گذشتگان نقل می کنند.ابتدا به اهداف قصص و شیوه های تربیتی آن در قرآن پرداخته و بیان شده که بهترین اهداف از بازگو کردن قصص قرآن عبارتند از : دادن آرامش روحی به مؤمنین و ترغیب آنها به صبر و تحمل، تربیت انسان بر تأثیر پذیری و اخذ صفات و اسماء الهی، دلالت بر جریان سنن الهی در امتهای پیشین، عبرت گیری، تاریخ نگاری، بیان واقعیتها و تربیت انسانها، دلالت بر این نکته که قرآن وحی است و برای هدایت بشر نازل شده است. نیز شیوه های تربیتی در قرآن عبارتند از: روش الگوئی، روش موعظه، روش مهرورزی و عطوفت، روش عبرت آموزی و روش تشویق و تنبیه.سپس تربیت اعتقادی در داستان حضرت موسی (ع) بررسی شده و بیان گردیده که اعتقاد به خدا، اعتقاد به پرهیز از شرک، اعتقاد به مقام نبوت و معجزات انبیاء، اعتقاد به معاد و جهان آخرت و مبارزه با شرک از اهداف تربیت اعتقادی در این داستان می باشد.سپس تربیت اخلاقی و رفتاری در داستان حضرت موسی (ع) بررسی شده و بیان گردیده این اهداف اعم از اخلاقی و رفتاری عبارتند از: مقابله با ظلم و ستم و دفاع از مظلوم، تواضع و فروتنی، احترام و استغفار و همچنین تبیین شده که این امور از اهداف اخلاقی و رفتاری در داستان مذکور می باشند. در ادامه، تربیت اجتماعی و سیاسی در داستان حضرت موسی (ع) بررسی شده و بیان گردیده که آوارگی در راه خدا و هجرت و دعوت و تبلیغ همگانی از اهداف مذکور در این داستان می باشد. در پایان به نتایج تحقیق و پیشنهادات آن پرداخته شده است.

ترجمه ماشینی : هدف از این پایان نامه بررسی جایگاه معافیت در مورد میثاق و شریعت سینا و ارزیابی آن بود. طرح پژوهش شامل سه بخش عمده تاریخی (فصل 2-3)، توصیفی (فصل 4) و انتقادی (فصل 5-6) است. فصل 2 معنای دیسپنساسیونالیسم را ارائه می کند و به طور خلاصه منشأ و توسعه مدرن آن در آمریکای شمالی را بیان می کند. فصل 3 هرمنوتیک متکلمان عهد را در رابطه با عهد سینا و تعارضات آنها با دیسپنساسیونالیست ها با تحلیل تفاوت های اصلی بین مواضع قدیم و جدید الهیات انفصال در مورد میثاق و شریعت سینا مرور می کند. اغلب متکلمان عهد، عهد سینا را ادامه میثاق های پیشین می دانند و عقیده انصرافی عهد آثار را رد می کنند. فصل 4 مفهوم معاصر معاصر از ویژگی های اساسی عهد و شریعت سینا را ارائه می دهد. بر اساس آن، عهد سینا مشروط، زمانی و قانونی است و به دلیل یک واحد غیر قابل تقسیم، شریعت موزاییک، از جمله دکالوگ، در صلیب لغو شده و به کلیسا بی ربط شده است. عبارت "قانون مسیح" به معنای قانون عشق است نه مجموعه ای مشخص از هنجارهای مسیحی. فصل های 5 و 6 دیدگاه انفصال عهد و شریعت سینا را ارزیابی می کنند. مشکل اساسی نه از خود عهد بلکه از اسرائیل ناشی می شود که آن را یک رابطه حقوقی بدون ایمان و عشق می دانست. بی قید و شرط - ابراز محبت خدا - و مشروط بودن - پاسخ شرکت کنندگان - دو جنبه از یک عهد است. وعده ها و فیض همیشه مقدم بر الزامات شرکت کنندگان است، که راهی برای حفظ رابطه عشقی با خدایی است که قوم خود را نجات داد. برای نویسندگان کتاب مقدس، جدا کردن قانون ناب از Decalogue، دیدن موعظه روی کوه در درجه اول برای پادشاهی هزار ساله، یا فرض رابطه متضاد بین قانون و فیض، غریب است.