آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشتار در صدد اثبات این مطلب است که فاطمه زهرا علیهاالسلام والاتر و بالاتر از آن بوده است که پس از پدر فقط در پى فدک باشد بلکه او هدف مهمترى را پى مى‏گرفته است. براى نشان دادن رسالت فاطمى بایستى پیام رسول‏خدا هر چند کوتاه در مقایسه با تمدن آن روز، معرفى مى‏شد که در سایه آن، راهگشایى قرآن و اسلام به تمدن معاصر نیز روشن مى‏گردد. پس از آن، نگرانیهاى پیامبر از تداوم معارف اسلامى براى آینده بشر بررسى شده است؛ زیرا بیم آن مى‏رفت که امت اسلامى از حداقل اسلامیّت عدول کند. از این رو، امیرالمؤمنین على علیه‏السلام براى ادامه راه پیامبر و تفسیر صحیح کتاب خدا معرفى مى‏شود. پیامبر از اولین روزهاى بعثت تا آخرین نفسهاى خویش بر جانشینى امیرالمؤمنین تأکید مى‏کند لیکن جاهلیت نهادینه شده در جان اعراب، این انتخاب را برنمى‏تابد.

وصیت در اصطلاح علم اخلاق پند و موعظه و سفارش کردن بر دیگری، جهت فرمان بردن و عمل نمودن است و در اصطلاح فقه این است که انسان تملیک و واگذاری عین مال یا منفعت آن را بعد از وفات خود به شخص دیگر یا عموم مردم سفارش کند، به‌طوری که تصرف در اموال وی بعد از مرگش برای دیگران مباح باشد. در خصوص وصایای معصومین (ع) این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که وصایای آنان صرفا آن نیست که به هنگام مرگ اظهار داشته‌اند، بلکه این بزرگواران در طول حیات خود توصیه‌هایی کرده‌اند که همین توصیه‌ها در حکم وصایای آنان است که هم شامل مباحثی در خصوص حیات دنیوی امت اسلامی است و هم جنبه‌هایی از حیات اخروی آنان را دربر می‌گیرد. کتاب حاضر دربردارنده مجموعه‌ای از وصایای چهارده معصوم (ع) است که با هدف شناخت سیره و روش زندگی و استفاده از وصایا و سخنان آن بزرگواران در زندگی مادی و معنوی تدوین و گردآوری شده است.

نقدی است پیرامون مباحث مطرح شده در مورد شخصیت حضرت محمد(ص) و حضرت زهرا(س) که در دایرةالمعارف اسلام ارایه شده است. در این پژوهش ضمن مطالعه انتقادی مقاله حضرت محمد و حضرت فاطمه مندرج در دایرةالمعارف اسلام، برخی اظهارات نویسندگان این مقالات درباره تاریخ زندگانی این دو شخصیت مهم اسلامی و سیره و اخلاق آنان مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است. ازدواج حضرت فاطمه، اعتراض فاطمه نسبت به اموال پیامبر، مشاجرات علی (ع) و فاطمه، مسأله فدک، ویژگی‎های جسمانی فاطمه، فقر فاطمه، ابعاد تاریخی زندگانی پیامبر در مکه و مدینه و برخی دیگر از تهمت‏هایی که از لحاظ تاریخی به محمد و فاطمه وارد شده است؛ از اصلی‏ترین مباحث این کتاب است.

‫شخصيت رسول گرامي اسلام( از ابعاد و زواياي گوناگون مورد مطالعه قرار گرفته است و اين رساله، شخصيت سياسي، اخلاقي و فردي رسول گرامي را از منظر يگانه فرزندش حضرت فاطمه زهرا(، در قالب سخنان و خطبه‌هاي آن حضرت با استناد به کتب فريقين، مورد بررسي قرار داده است. تبيين شخصيت فردي و اجتماعي پيامبر پيش از بعثت و حتي پيش از خلقت، توسط پيامبران پيشين، و همچنين بيان شخصيت اجتماعي او و توجه به ويژگي‌هايي چون حسن خلق، رحمه للعالمين بودن، سخاوت و بخشش از مباحث اين رساله مي باشد. حضرت فاطمه زهرا( ابتدا به بررسي شخصيت معنوي و قدسي پيامبر پرداخته، و عواطف گرم و پدرانه او را ستوده، و عبوديت او را بالاترين کمال معنوي و زمينه رسالت بر شمرده است؛ سپس با بيان شخصيت اجتماعي پيامبر، او را به جهانيان شناسانده است. ايشان اخلاق شخصي و اجتماعي پيامبر را به خوبي توصيف و تبيين نموده است و به ويژگي‌هايي چون خلق قرآني پيامبر(، حريص بودن در هدايت مردم، سخاوت، صداقت، امانت‌داري، مهرباني نسبت به مؤمنين و خشم نسبت به کفار، اشاره کرده است. فاطمه زهرا( با مقايسه جامعه عصر جاهلي با عصر پس از بعثت پيامبر اسلام، به چهار ويژگي عصر جاهلي چون ضعف معنوي، سياسي ـ اجتماعي، مادي، و روحي اشاره نموده است و مي‌فرمايد که اين ضعف‌ها در دوران بعثت رفع گرديد، و صفات رذيله جاي خود را به صفات حسنه داد. انقلاب سياسي پيامبر( از نظر حضرت زهرا( ويژگي‌هاي خاصي داشت که از آن به‌عنوان ايام الله ياد مي‌کند، زيرا با اين انقلاب، اساس جهل و ستم برچيده شد و وابستگي قبيله‌اي با عقد اخوت به وابستگي مذهبي تبديل گرديد.

اين متن شرحى است بر كلام اميرمؤمنان على عليه السلام در باب اوصاف شيعيان واقعى. شوق ديدار معبود، ازجمله اوصاف شيعيان واقعى است كه از ظاهر آيات و روايات به دست مى آيد كه ظرف تحقق آن عالم آخرت است. هرچند ائمه اطهار عليهم السلام و اولياى خاص الهى كه مرگ اختيارى دارند، مى توانند آن گاه كه مشرف به عالم آخرت مى شوند، به لقاء الهى نايل آيند. يكى از راه هاى كسب لقاى الهى اين است كه افزون بر باور لقاء الهى و نعمت هاى محدود بهشتى، بايد توجهمان را نيز به آنها معطوف كنيم. نبايد دلبستگى به لذايذ دنيوى داشته باشيم، همواره ياد خدا را در دل خود زنده نگه داريم و با انس به خدا، خود به خود، دلبستگى ها كاسته مى شود؛ يعنى باور به ابدى و جاودانه بودن پاداش هاى اخروى، از ديگر راه هاى كسب لقاء است. چشم پوشى از حرام و مناجات راستى با خدا و اوليا، زمينه ساز لقاى الهى است.