آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مجلد مصاحبه‌های مختلفی از جمله آخرین مصاحبه‌های فیلسوف آلمانی هربرت مارکوزه قبل از مرگش در سال 1979 را گرد هم می‌آورد. گفت‌وگو با نویسندگان و روشنفکران اروپایی، با اعماق و ریشه‌های بسیار متفاوت، راه را برای شفاف‌سازی تاریخی، نظری و سیاسی باز می‌کند. آنها در مورد خط سیر فکری مارکوزه و سؤالات سوزان برای تمام افکار رهایی بخش صحبت می کنند: جستجو برای یک ذهنیت سیاسی جدید، تکامل چپ، معنای فمینیسم، آینده جامعه فراصنعتی، طبقات اجتماعی جدید، بحران انرژی. ، مشکل اکولوژیکی یا نقش خشونت در فرآیندهای دگرگونی اجتماعی. امروز، همانطور که پروفسور جوردی مایسو در مقدمه جدیدی که برای این نسخه نوشته است اشاره می کند، این کتاب به ما این توانایی را می دهد که خودمان را به چالش بکشیم.

در ارتباط با مفهوم “خود”، آثار و نوشته های فراوان وجود دارد. با وجود این، یکی از تعاریف آن، بخصوص در تلقی مدرنیستی و پسامدرنیستی آن، به فضایی از استقلال و کنشگری خودمختار فاعل شناسا اشاره دارد؛ چنانکه در پیشبرد خویش، “خودرانشی” و در عبارتی مانند “خودش کرد”، می توان این امر را مشاهده کرد. اساساً این تلقی از مفهوم خود در میان اندیشمندان سیاسی نیز به کرات مشاهده می شود. دو تن از این متفکران قرن بیستم که با این تلقی مطالبی را به رشته تحریر درآورده اند، “هانا آرنت” و “هربرت مارکوزه” هستند. از یکسو آرنت با مطرح کردنِ مفهومِ “تکثر انسانی”، به دنبال این ایده است که انسان ها را به عنوان “فاعل شناسا” و به عنوان موجودی متمایز و آزاد آشکار سازد. او نهایتاً این طریقه را با مفهوم “عمل” پیوند می دهد تا از این طریق، خودِ انسانی را به عنوان نقش دهندگان به نظام سیاسی معرفی کند. از طرف دیگر، هربرت مارکوزه قرار دارد که خصوصاً در کتاب “انسان تک ساحتی” به دنبال فعال ساختن انسان ها به عنوان خودهای کنشگر و مستقل از چنگال یک نوع پیوستگی است که جامعه ی سرمایه داری ایجاد کرده است. از این رو تا وقتی این پیوستگی وجود دارد، عمل سیاسی نیز محدود است. اساساً وجه متمایز مفهوم بندی خود در اندیشه ی آرنت و مارکوزه، با فلسفه سیاسی غالب پیش از خود در این است که فلسفه سیاسی پیشین، خود را به شدت وابسته به “قدرت”، “سلطه ی فناوری”، “تکنولوژی” و “رسانه” و از اصالت خویش دور ساخته است و این دو با پیوند مجدد سوژه با عمل سیاسی متکی به خویشتن، در صدد بازیابی مجدد کنشگری سوژه همت می گذارند.

دو مفهوم سوژه و انقلاب از کلیدی ترین مفاهیم موجود در فلسف? سیاسی معاصر می باشند که بخش اعظمی از مجادلات مابین مکاتب فکری قرن بیستم حول محوریت این مفاهیم شکل گرفته اند. تفاوت در تلقی از رابط? سوژه با ابژه و ارتباط آن با عمل سیاسی رادیکال )انقلاب( از جمل? مهمترین این اختلافات است. از سوی دیگر، سه جریان بارز و پراهمیت گفتمان انتقادی فلسف? سیاسی معاصر عبارتند از مکتب فرانکفورت، پست مدرنیسم و چپ متأخر، که به واکاوی و مقایس? دیدگاه این جریانات با تکیه بر آراء سه اندیشمند برجسته آنها یعنی هربرت مارکوزه، میشل فوکو و اسلاوی ژیژک پرداخته ایم. بنابراین، مفاهیم سوژه و انقلاب در فلسفه سیاسی هربرت « سوالی که در این رساله درصدد پاسخ گویی به آن هستیم این است که مارکوزه، میشل فوکو و اسلاوی ژیژک چگونه مورد تحلیل قرار می گیرد و چه اشتراکات و تمایزاتی میان برداشت آن ها از در این راستا، پس از بررسی سیر تحول مفاهیم سوژه و انقلاب در تاریخ فلسف? سیاسی از آغاز »؟ این دو مفهوم وجود دارد مطرح شدن آنها تاکنون و سپس شرح دیدگاه سه فیلسوف از این دو مفهوم، در پاسخ به سوال مطرح شده بر آنیم که: هربرت مارکوزه با حفظ اصالت سوژه، نقش رادیکالی را برای سوژه در جهت ستیز با ارزش های غالب جامعه سرمایه داری « متأخر از طریق ایجاد یک دگرگونی بنیادین به منظور نیل به رهایی ترسیم می کند. اما فوکو با اعتبارزدایی از حقیقت مستقل از متن، جایگاه انسان را در مقام سوژه مدرن مورد انکار قرار داده و انسان ها را به انقلابی دائمی فرا می خواند که در بطن خود هیچ روایت کلانی را ارائه ننماید. نهایتاً اسلاوی ژیژک معتقد است که سوژه صرفاً در لحظ? انکار واقعیات عرص? نمادین که در نتیج? توجه به ساحت واقعی میل )ژوئیسانس( خواهد بود، ظهور می یابد. بنابراین وی با تعریف از رهایی در لحظ? عمل، انسان ها را به انقلاب علیه جهان نمادین سرمایه داری فرا می خواند و به عنوان نتیجه گیری می توان اذعان کرد که مابین سه »اندیشمند در دو مولف? 1. امکان سوژگی و 2. نیل به رهایی، اختلافات بنیادین وجود دارد و در دو مولف? 1. تحول طلبی رادیکال و2. سلبی نگری و استعفاء از تجویز، اشتراک مساعی دیده می شود.

ترجمه ماشینی : این اولین کتاب هربرت مارکوزه در مورد هگل بود که در اوایل دهه 1930 زمانی که او تحت تأثیر شدید مارتین هایدگر بود نوشته شد. این خوانشی هنوز هایدگری بی‌نظیر از اندیشه هگل ارائه می‌کند که به دنبال ویژگی‌های تعیین‌کننده «تاریخ‌گرایی» است - یعنی اینکه بگوییم یک رویداد تاریخی اتفاق می‌افتد. این ایده ها برای مارکوزه اساسی بود. آنها سنتی معروف به "مارکسیسم پدیدارشناسانه" را بیان می کنند که متعاقباً توسط ژان پل سارتر و موریس مرلوپونتی و برخی از اعضای گروه پراکسیس در یوگسلاوی ارائه شد. این کتاب در دو بخش است. اولی منطق هگل را به منظور شناسایی مسئله یا نظریه هستی شناختی آن تحلیل می کند. با تمرکز بر نوشته‌های الهیات اولیه هگل و «پدیدارشناسی روح»، بخش دوم استدلال می‌کند که مفهوم زندگی در تاریخی بودنش در واقع پایه اولیه هستی‌شناسی هگلی بوده است. واضح است که این شکل «خالص‌تر» از فلسفه‌ورزی است که مارکوزه پس از پیوستن به مؤسسه اجتماعی فورشانگ، کشف فروید و فاصله گرفتن از فلسفه هایدگر، دنبال می‌کرد. اما ارتباط مشخصی بین تحلیل او از تاریخ‌گرایی در این اثر مهم اولیه و تلاش‌های بعدی او برای درک پویایی زیربنایی تاریخ و جامعه معاصر در کتاب‌هایی مانند «انسان تک‌بعدی» و «اروس و تمدن»، هستی‌شناسی هگل وجود دارد. and theory of Historicity" در مجموعه مطالعاتی در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان، ویرایش توماس مک کارتی، گنجانده شده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب کلاسیک تفسیر استادانه مارکوزه از فلسفه هگل و تأثیری است که بر اندیشه سیاسی اروپا از انقلاب فرانسه تا امروز داشته است. مارکوزه مفاهیم ایده‌های هگل را با تحولات بعدی در تفکر اروپایی، به‌ویژه با نظریه مارکسیستی به‌طور درخشان روشن می‌کند. عقل و انقلاب: هگل و ظهور نظریه اجتماعی. کپی رایت؛ پیشگفتار؛ فهرست؛ بخش اول مبانی فلسفه هگل. معرفی؛ 1. محیط اجتماعی-تاریخی. 2. محیط فلسفی. من نوشته های الهیات اولیه هگل (1790-1800)؛ دوم به سوی نظام فلسفه (1800-1802); 1. اولین نوشته های فلسفی; 2. اولین نوشته های سیاسی; 3. سیستم اخلاق; III سیستم اول هگل (1802-1806); 1. منطق; 2. فلسفه ذهن; IV پدیدارشناسی ذهن (1807); V علم منطق (1812-16).

هربرت مارکوزه از چهره‎های اصلی مکتب فرانکفورت است که در شورش‎های سیاسی دهه 1960 میلادی به عنوان پیشوای سیاسی چپ نو شناخته شد. او از جمله نومارکسیستهایی است که بر ازبین رفتن تفکر رادیکال و استقلال رأی تاکید داشت. نظریه جامعه‎شناختی وی به این موضوع می‎پردازد که چرا و چگونه ایدئولوژی‎های محافظه‎کار در جوامع پیشرفته غلبه پیدا کرده و زوال کنش انقلابی و اندیشه انتقادی، به سلطه جامعه بر فرد منجر شده است؟ مارکوزه که در برگزیدن منظر انتقادی در مسیر اندیشه مارکس قدم برمی‎دارد سعی می‎کند آن محتواهایی را از اندیشه مارکس خارج کند که به فردیت و خودآگاهی پرداخته است. او در بازخوانی فلسفه هگل نیز به دنبال آشکار ساختن جوهر تفکر هگلی است تا نشان دهد که دستگاه فکری وی از گرایشات محافظه‎کارانه مبراست. مارکوزه زوال تفکر رادیکال و گرایش به محافظه‎کاری را در عصر حاضر به یک امر انسان‎شناختی و فلسفی راجع می‎داند. پرسش او این است که چه عواملی باعث شده فرد از استقلال‎رأی و خودآگاهی و نقد عقلی ناتوان گردد؟ نظریه مارکوزه متضمن حکمی درمورد انسان معاصر است مبنی بر اینکه انسان ظرفیتهای حقیقی وجود خود را از دست داده و تبدیل به انسانی ازخودبیگانه و تک‎ساحتی شده است. مارکوزه با این حکم نظریه جامعه‎شناختی خود را به نظریه‎ای فلسفی پیوند می‎زند. از دید وی تک‎ساحتی‎شدن فرد و جامعه در عصر حاضر به موجب پدیده‎ای عمیقتر و زیرین به وجود آمده است؛ ساختار جامعه که در دیالکتیک با ساختار ذهن قرار دارد طی فرایندی تاریخی از یک انحراف در مسیر اندیشه و عقل پدید آمده است. به عبارتی ازخودبیگانگی در یک امر تاریخی و معرفت شناختی ریشه دارد و آن نظرگاه سنتی فلسفه و دانش غربی است. او با کاوش در ظرفیتهای بیولوژیکی آدمی به دنبال کشف مبنایی برای تجدید ساختار ذهن و تغییر ساختار جامعه می‎گردد. در این راستا مارکوزه گفتگویی انتقادی با فروید برقرار می‎کند تا از امکانات تئوری تمدن وی بهره لازم را برای بازسازی نظریه خود برگیرد. او دلایلی را در نظریه فروید شناسایی می‎کند که برخلاف نظر فروید آشکار می‎کند پیشرفت در تمدن مستلزم سرکوب و کار اجباری نیست. مارکوزه استدلال می‎کند که با یک خوانش جدید از تئوری فروید و با توجه به پتانسیل تکنیکی اقتصادی موجود در جوامع صنعتی می‎توان به تمدنی ناسرکوبگر دست پیدا کرد.

ترجمه ماشینی: از نویسنده: «هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی انتقادی نظریه پراکسیس ارتباطی جی. هابرماس به عنوان پیشرفته‌ترین مرحله در بسط نظریه انتقادی موضوع، جامعه، تاریخ و دین است که آغاز و برای اولین بار تبیین و ترویج شده است. توسط M. Horkheimer، Th. W. Adorno، W. Benjamin، H. Marcuse، E. Fromm، A. Sohn-Rethel و دیگران در موسسه تحقیقات اجتماعی در دانشگاه فرانکفورت آلمان، به اصطلاح مکتب فرانکفورت."