آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : لاو تریس با در نظر گرفتن خوانش دریدا از هگل به عنوان نقطه عزیمت، اهمیت سیاسی ساختارشکنی را استدلال می کند. در حالی که به خوبی ثابت شده است که مقولات و بازنمایی‌های حقوقی و سیاسی به ظاهر بی‌طرف و فراگیر همیشه، در واقع، جزئی و انحصاری هستند، یکی از قوی‌ترین استدلال‌های دریدا این بود که حذف‌های موجود در هر نمایندگی تصادفی نیستند، بلکه سازنده هستند. در واقع، یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به نظر می‌رسد فلسفه مدرن وظیفه‌اش را برای حسابرسی همه چیز تکمیل کرده است، این است که ادعا می‌کند مفاهیم بنیادی آن - نمایندگی، دموکراسی، عدالت و غیره - همان چیزی است که همیشه بوده است. آن‌ها چیزی را به نمایش می‌گذارند که دریدا آن را «عملی به گذشته شگفت‌انگیز» نامیده است. این بدان معناست که اشکالی از زندگی سیاسی مانند لیبرال دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، سرمایه داری، حاکمیت قانون، یا حتی خانواده هسته ای خصوصی، پیامد اجتناب ناپذیر توسعه انسانی به نظر می رسد. اندیشه هگل در بحث این کتاب به این دلیل محوری است: منطق این عطف به ماسبق افسانه‌ای در دوران مدرن با ایده قدرتمند Aufhebung - ساختار زمانی همیشه از قبل - با قاطعیت‌ترین شکل بیان شد. ساختارشکنی طردهای موجود در مفاهیم بنیادین سیاسی مدرنیته را با «تعیین مجدد» مسیر خلقت آنها آشکار می کند، و «همیشه از قبل» را در آن مسیر آشکار می کند. هر بازنمایی، دانش یا قانونی بیش از آن چیزی که به نظر می رسد نامطمئن است، و استدلال اصلی ردیابی قانون این است که آنها، بنابراین، همیشه مکان های بالقوه ای برای مبارزه سیاسی هستند.

ترجمه ماشینی : هگل پس از دریدا بینشی بسیار مورد نیاز را نه تنها در مورد اهمیت هگل و اهمیت کار دریدا در مورد هگل، بلکه همچنین مبانی تفکر پست مدرن و ساختارشکنی ارائه می دهد. خواندن این کتاب برای همه کسانی که امروزه با کار دریدا و هگل درگیر هستند و هر کسی که به دنبال بینشی در مورد برخی از موضوعات اساسی اما نادیده گرفته شده ساختارشکنی است، ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی: از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

چه دیدگاه هبر برای هنر در نظر هنرمند غالب باشد و چه دیدگاه هنر برای زندگی، می‌توان از آگاهی بخشی به عنوان جان‌مایه‌ی هنر نمایش یاد کرد. آگاهی بخشی، هویتی‌ست که در میان سطور متن‌های نمایشی و در قاب‌بندی‌های کارگردانی یک اثر نهفته است و هر لحظه، در پی مجال کشف شدن است تا قوی‌ترین ارتباط خود را بتواند با مخاطب اثر هنری، چه از منظر منطقی و چه از منظر حسی برقرار کند. اما این آگاهی، خود به چه معناست؟ در علوم مختلفی از قبیل علوم طبیعی، ریاضیات و منطق، فلسفه، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و… می‌توان به دنبال معنای آگاهی گشت، اما به واسطه‌ی حساسیتی که پیرامون این موضوع وجود دارد، در این تحقیق از میراث فکری دو فیلسوف بزرگ تاریخ فلسفه که هرکدام نماینده‌ی دستگاه فکری متفاوتی هستند، یعنی ویلهم هگل و ژاک دریدا است استفاده گشته‌است تا بنیان معنای آگاهی را متوجه گردیم و سپس، توانایی تعمیم آن را در هنر نمایش پیدا کنیم. بدین صورت این دو رویکرد از دو منظر متفاوت و عمیق‌تر، می‌تواند ما را در شناخت معنای واقعی آگاهی‌بخشی در/ توسط تئاتر یاری رساند.

ترجمه ماشینی : «تفاوت» و «فضا» از مهم‌ترین کلیدواژه‌های بحث‌های جاری در فلسفه و مطالعات فرهنگی هستند. این مطالعه «تفاوت» را به عنوان پارامتر مرجع مرکزی یک نظریه زبانی در نظر می گیرد که دیگر سعی نمی کند معنای یک اصطلاح را با ارجاع به واقعیت برون زبانی یا ایده های ذهنی توضیح دهد. موضوع تحقیق، رویکردهای زبانی- فلسفی هگل، ویتگنشتاین و دریدا است که قبلاً به سنت‌های فکری جداگانه اختصاص یافته و برای اولین بار در اینجا وارد تبادلی پربار و برابر می‌شوند. همانطور که مشاهده می شود، سه نویسنده مورد بررسی، هر کدام به روش های مختلفی سعی می کنند قضیه تفاوت را که برای نظریه زبان آنها بنیادی است، از نظر فضا - به عنوان فاصله، فضا یا گسترش درک کنند. این پایان نامه در سال 2007 برنده جایزه مطالعاتی برمن در بخش "بهترین پایان نامه در علوم اجتماعی و انسانی" شد.