آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن به عنوان مجموعه ای و حیانی و آخرین کتاب آسمانی خدای علیم، دربردارنده اصول اساسی مورد نیاز همه انسانها در تمامی دوران می باشد. تمسک به قرآن و پذیرفتن دین اسلام آنگاه میسور است و عقلانی می نماید که نقصان یا بطلان سایر مذاهب و ادیان روشن گردد. نزول آخرین کتاب و ارسال آخرین پیامبر به این معنا است که هر آنچه مورد نیاز بشر است بیان شده است. و این تکلفی خود بشر است که باید با استفاده از عقل فطری و خدادادی خویش به استنباط و کندوکاو در امور اساسی خویش بپردازد و خویشتن را به سرچشمه وحی متصل نماید.در طول تاریخ بشر، خداوند متعال پیامبران را همراه با دلایل آشکار برای هدایت انسانها فرستاد. در میان پیامبران زیادی که خداوند ارسال نمودند فقط چند نفر بوده اند که شایستگی لقب اولوالعزم را داشته اند. البته معارف، احکام و قوانین دینی که توسط آن رسولان گرامی الهی برای بشر آورده شده در طول تاریخ به تدریح با آموزه های ناقص بشری آمیخته گشت و این اختلاط گاه چنان قوی بوده که آن قسمتی را که خود بشر با توانایی علمی خود نگاشته بود، الهامی و مقدس دانستند. قرآن کریم به عنوان آخرین صحیفه و مکتوب نازل شده از ساحت ربوبی، در آیات نورانی اش به انحرافات و کجرویهای پیروان ادیان آسمانی در حوزه های فکری، رفتاری و اجتماعی اشارات و تصریحات ظریف و قاطعی دارند. تبویب و تنظیم آیات قرآنی در این زمینه دارای نتایج سودمندی در همه ابعاد می باشد. اولین نتیجه پژوهش در این وادی اثبات حقانیت و وحیانی بودن قرآن کریم می باشد. یعنی انسان با قرائت و کندوکاوی درباره عقاید اهل کتاب به حقانیت قرآن و الهامی بودن آن اعتراف می نماید.،

در این پایان نامه زندگینامه حضرت نوح (ع) و خصوصیات رسالت و روش آن حضرت از دیدگاه قرآن مورد بررسی قرار گرفته است. نام حضرت نوح (ع) نسبت آن حضرت، عمر و محل زندگی و فرزندان حضرت و همسر ایشان، رسالت و نبوت ایشان، شریعت قبل از آن حضرت و شریعت ایشان، کتاب و معجزه حضرت نوح (ع)، بتهای زمان آن حضرت و روش تبلیغ ایشان، ضامن اجرای شریعت، طوفان و کشتی حضرت نوح (ع)، نجات یافتگان از طوفان، و صفات حضرت نوح(ع). از مباحث مطروحه در این رساله هستند.

رساله حاضر تحقیقی است ناچیز پیرامون یکی از عقاید شیعه بنام رجعت که در گذر ایام گرد غفلت و نسیان برآن نشسته، و به سبب بعضی عوامل که بخشی از آن در این رساله ذکر شده، آنچنانکه لازم بود مورد توجه و عنایت قرار نگرفته است .، هدف از این رساله حل بسیاری از آیات و روایاتی است که در این باب وارد شده و یا لااقل ممکن است مربوط به این بحث باشد و نیز توجه به بعضی ادیان دیگر در این که آیا آنان نیز به چنین سرانجامی معتقدند یا خیر؟ رجعت در شیعه عبارت از اعتقاد به این است که ائمه (ع) و خوبان خوب و بدان بد از مردم پس از مرگ دوباره بر می گردند و خوبان شاهد برپایی عدل و داد، و بدان گرفتار بخشی از عذاب الهی می شوند و کتاب و سنت و اجماع و عقل به عنوان ادله ‎4 گانه بر اثبات این امر اقامه شده است . و نیز شبهاتی در این باب مطرح کرده اند که در این رساله قسمتی از آن مطرح شده و بدان جواب داده شده است . در قسمت آخر به آخرالزمان در دین مسیح و یهود پرداخته شده و قسمتی از نقاط اشتراک و افتراق آن با رجعت در شیعه مطرح شده است . و در پایان نتیجه می گیریم که با اندکی اختلاف در اکثر ادیان الهی، نوید به پایانی خوش برای جهان و صالحان از مردم آمده است که در آن هنگام خوبان پس از زنده شدن بخشی از وعده های حقه الهی را درک خواهند کرد . و در این میان اهل تسنن با این عقیده مخالفند./

عرفان در دو دیانت اسلام و مسیحیت اهمیّت زیادی دارد.عرفان، به خصوص عرفان عملی، که همان طریقت است، مورد توجه خاص مذهب شیعه و مسیحیت ارتدکس است. این نوشتار، دیدگاه شیعه و مسیحیت ارتدکس درباره عرفان عملی را، در سه گستره تبیین کرده است:1- گستره اسلام 1-1- طریق درختی؛1-2- طریق پلکانی. 2- گستره مسیحیت ارتدکس. 3- گستره سکوت.در مسیحیت ارتدکس برای تبیین سکوت و خاموشی از آموزه «Hesychasm» استفاده می‌‌شود؛ که می‌تواند با سکینه در عرفان شیعی همسان باشد. در این گستره تمام مقامات و حالات برای سالک قابل دسترسی است. به عبارت دیگر، جغرافیای سیر و سلوک در مقامات و حالات، سکینه و سکوت، و به تعبیر ارتدکسی «Hesychasm» است.

نجات، غایت اساسی ادیان است که بسته به زمینه های فرهنگی مختلف از دینی تا دین دیگر معانی متفاوتی به خود می گیرد. در چارچوب هر یک از سنت های دینی نیز مفهوم نجات دچار تحول وتغییر می گردد. در تاریخ سه دین ابراهیمی و به خصوص در تاریخ سنت اسرائیلی، شاهد مراحل مختلف تحول مفاهیم دینی و از جمله مفهوم نجات می باشیم. یکی از مؤلفه های اصلی این مفهوم در سنت های مذکور، منجی محور بودن آن است، یعنی در قیاس با برخی ادیان شرقی، نه خودانسان بلکه خداوند عهده دار عمل نجات انسان و یا انسان و جهان، هر دو است. در اینجا نجات همچون پرستش توحیدی است. بار به حضور یک عامل انسانی در نجات جمعی این جهانی،باوری است که در مراحل سپس تر تاریخ این ادیان، بروز بیشتری دارد. به موازات آخرالزمانی،فرجامین، کیهانی و معنوی تر شدن مفهوم نجات، چهرة منجی مورد انتظار نیز آسمانی وفرجامین تر می شود. باور به نجات و منجی فرجامین در ادیان کهن تر خاورمیانه از جمله و به خصوص در دین زرتشتی دارای سابقه است. اعتقاد به یک نجات بخش انسانی در دین زرتشتی،بر خلاف ادیان ابراهیمی، با مفهوم خدا و نجات در آن دین، دارای سازگاری بیشتری است، و لذاظهور این باور نیز در سنت مزبور از پیشنة بیشتری برخوردار است. با توجه به تماس تاریخی فرهنگ های زرتشتی و اسرائیلی، تأثیر اولی بر دومی در مقوله فرجامشناسی و منجی باوری بسیارمحتمل است. اسامی، عناوین، ویژگیها کارکردهای چهره های نجات بخش در سنت های ابراهیمی، متناسب با مفاهیم مختلف نجات در این سنت ها، با یکدیگر تفاوت دارند. مسیحا،پادشاهی است که قوم اسرائیل را به سرزمینش باز می گرداند و پادشاهی داوودی را احیا می نماید؛مسیح، پسر خداوند است که بر گناه و مرگ غلبه می یابد، و در عین حال پادشاهی خداوند را برقرارمی سازد؛ مهدی، امامی است که به مثابه جانشین پیامبر اسلام(ص)، رهبری سیاسی جامعه اسلامی را از حاکمان غاصب سلب می نماید و آن را همراه با رهبری دینی توأمان بر عهده می گیرد. درمحافل مختلف دینی - سیاسی مراحل مختلف تاریخی، تصویر و تصور ناظر به این نجات بخشان دچار جرح و تعدیل می شود. انتظار ظهور نجات بخش نیز در طول تاریخ هر یک ازسنت های مزبور همواره یکسان نبوده است. معمولا در دورة نخست شکل گیری انتظارات منجی باورانه، توقع بر آن است که چهره نجات بخش در آیندة نزدیک ظهور خواهد نمود. تأخیردر ظهور، از طرفی موجب یأس در باورمندان می گردد، و از طرف دیگر سنت پیشگویی زمان وعلائم ظهور شکل می گیرد. با فرا رسیدن زمان پیشگویی شده و عدم تحقق آن، موعد ظهور به آیندة دورتر و یا به آخرالزمان به تعویق می افتد. وجود سنت مزبور باعث می شود که به خصوص در دوره های رنج و سختی، برخی چهره ها و گروهها به عملگرایی روی آورند، و خود رانجات بحش یا پیشاهنگ و زمینه ساز او معرفی نمایند. نهادهای رسمی در تاریخ سنت های ابراهیمی، پیروان را از عملگرایی و تعجیل در امری که خداوند برای آن زمان معینی را مقررداشته، برحذر داشته اند که این کار دخالت در امر خداوند محسوب می شود.

اسلام در چگونگی برخورد با ادیان دارای شیوه‌های گوناگونی است و این تعداد در شیوه به جهت تنوع مسائل و وجود مقاطع و موقعیتهای مختلف است که در برخورد با ادیان وجود دارد، گاهی مسائل از قبیل مسائل عقیدتی است، شیوه‌ای که اسلام در برخورد با این مسائل دارد، شیوه گفتگو و جدال نیکوست، گاهی نیز مسائل از قبیل مسائل اخلاقی و اجتماعی است که در این مورد نیز شیوه خاص خود را دارد. موقعیتها نیز در برخورد با ادیان و شیوه‌های اتخاذی موثرند، گاهی اسلام دارای نظام سیاسی است و اکثریت مردم مسلمان هستند در چنین موقعیتی شیوه برخورد با غیر آن متفاوت است. گاهی نیز برخورد با حکومتهای دینی ادیان دیگر است که شیوه برخورد متفاوت با بقیه موارد می‌باشد. اختصاراٌ اسلام برای هر زمان و مکان شیوه خاص آن را لحاظ کرده است.

نوشتار حاضر که بر اساس مدارک معتبر فریقبین تهیه شده است، جایگاه، اهل ( ع ) را به اعم و امام صادق ( ع ) را به طور احص در سرنوشت دینی و فرهنگی مسلمین و نقش انها را در جلو گیری از ا نحراف و مبارزه با منحرفین مورد بررسی قرار داده است . این رساله در هشت فصل تنظیم شده است . مقام منزلت اهل بیت ) حساسیت اهل بیت در برابر انحرافات، عصر امام صادق ( ع ) بر خورد امام صادق با معتزله و اسرائیلات، انحراف کلامی از دیدگاه امام صادق (ع) غلات، صوفیه و برخوردامام صادق ( ع) با انها، مواجه اهل بیت باالحاد، از مابحث مطروحه در این رساله می باشد.

این رساله در ‎6 فصل تنظیم شده است. در فصل اول معنای لغوی و اصطلاحی اجتهاد از نظر علمای شیعه (سید مرتضی، محقق حلی، علامه حلی، صاحب معالم، شیخ بهایی)و از دیدگاه علمای اهل سنت ( غزالی، شاطی، شوکانی و خلاف ) آورده شده است.در فصل دوم به منشاء لزوم اجتهاد، پدید آمدن زمینه های اجتهاد و نمونه ها از اجتهاد صحابه پیامبر آورده شده است. در فصل سوم ادله آسان بودن اجتهاد در زمان پیامبر، اجتهاد در دوران صحابه و تنوع گرایش ها بین صحابه و ... آورده شده است در فصل چهارم به منابع اجتهاد و استباط در اسلام می پردازد (قرآن، سنت، اجماع ) فصل پنجم به علم اصول و تاریخ آن در میان شیعه و اهل سنت پرداخته است فصل ششم به اجتهاد در دوران تابعین و مطرح شدن اجتهاد یا محتوا و مفهوم جدید می پردازد.

در این پایان نامه خلقت آدم، خلافت انسان، لزوم زندگی اجتماعی بشر و نحوه آفرینش حوا و ازدواج فرزندان آدم، بهشت آدم،لغزش وتوبه آدم،نخست در آیات قرآن و سپس در تورات و انجیل بررسی شده اند.