آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

آغاز كتاب: الحمدلله الذي فتح ابواب السعادة لمن شاء من عباده و فتح اسباب الشهادة لمن اصطفاه و خصه باسعاده... انجام كتاب: فان لا يستشهد مؤمن حتي عشية عرفه فيمن استشهد .تمت بحمد الله و حسن توفيقه ، والحمدلله وحده و حسبنا الله و نعم الوكيل

اين كتاب مشتمل بر 255 روايت درباره مهدى و ظهور او و حوادث آخر الزمان است كه مؤلف از منابع متعدد پيش از خود جمع‌آورى كرده و با ذكر نام منابع، آنها را نقل كرده است. حتى در غالب موارد از چندين منبع درباره يك روايت ياد كرده و سپس آن را نقل مى‌كند. بخش قابل توجهى از روايات اين كتاب بر گرفته از كتاب الفتن نعيم بن حماد است كه قديم ترين و مفصل ترين اثر درباره ملاحم و فتن آخر الزمان و مهدى است. محدثان و مؤلفان اهل سنت با گرايش‌هاى مختلف درباره مهدى آثار زيادى تدوين كرده يا در بخشى از آثار حديثى خود به اين موضوع پرداخته‌اند كه از آن جمله ابواب فتن در صحاح سته و ديگر مسانيد و كتب روايى آنهاست. سيوطى هم اين روايات را در كتاب خود جمع‌آورى كرده است. اما اين اخبار از اصل عنوان مهدى و ظهور او بحث مى‌كند و گاه درباره اينكه او از نسل پيامبر يا از نسل فاطمه و امام حسين است نيز با شيعه اشتراك دارند ليكن در بقيه موارد، اخبار آنان با شيعه متفاوت است هر چند اين اخبار مؤيد اعتقاد شیعیان اماميه می‌باشد ليكن آنچه در اين كتب آمده، بيشتر مربوط به حوادث آخر الزمان است كه از آن با عنوان فتن ياد مى شود بنابر اين همه آنچه در اين كتاب‌ها آمده مستقيما به مهدى ارتباطى ندارد و گاه پيش گويى حوادث آينده است كه از زبان پيامبر يا صحابه نقل كرده‌اند بخصوص كه مهدى در نظر اهل سنت مهدى نوعى است و اعتقاد آنان با شيعه اماميه متفاوت است كه مهدى خاصى را اعتقاد دارند. در چاپ حاضر کتاب، رساله‌ای تحت عنوان «عقیدة أهل السنة والأثر فی المهدی المنتظر» اثر عبدالمحسن العباد آل بدر آمده است که روایت‌ها و اخبار نقل شده از سوی صحابه، علما و راویان اهل سنت درباره حضرت مهدی(عج) را بیان و برخی مسائل از جمله اختلاف دیدگاه‌های اهل سنت را در این باره تبیین کرده است. این کتاب با تحقیق محمد کاظم موسوی، همراه با «رسالة عقیدة اهل السنة و الاثر فی المهدی المنتظر» اثر شیخ عبدالمحسن العباد آل بدر، توسط مجمع جهانی تقریب بین مذاهب اسلامی، منتشر شده است.

جلال الدین سیوطی (849-911 ه.ق)، فقیه، محدث و مفسر بزرگ اهل سنت در سده دهم هجری، به دلیل جامعیت علمی اش دارای آثار گران بهایی در علوم مختلف اسلامی است. گرچه مهمترین و بیشترین آثار وی درباره قرآن، حدیث تاریخ، فقه و ادبیات عرب است، اما با نوشتن آثاری همچون تایید الحقیقه العلیه و تشیید الحقیقه الشاذلیه گرایش خود را به صوفیان و تصوف نشان داده و در عین انتقاد از صوفی نماها به دفاع از صوفیان برخواسته است. وی در آثار صوفیانه خود در صدد بیان آراء و اندیشه جدیدی برنیامده است و بیشتر مطالب بزرگان صوفیه را نقل کرده است. اگرچه او از کمال الدین محمدبن محمد بن عبدالرحمن شافعی معروف به «ابن امام الکاملیه» و از شمس الدین محمدبن عبدالدائم صوفی خرفه گرفته است و از این طریق به سه سلسله احمدیه، قادریه و سهروردیه می رسد، اما قرائنی نیز دال بر ارتباط او با سلسله شاذلیه وجود دارد.

از مخالفان سرسخت علوم عقلی مانند فلسفه و کلام بخشی از اهل ظاهر بوده‌اند که با استناد به سیره صحابه هر گونه استفاده از علوم عقلی مانند فلسفه و کلام و منطق را حرام دانسته و با آن مقابله می‌نمودند و ردیه‌هایی در نقد آثار فلاسفه و متکلمین می‌نگاشتند. در این نوشتار با آرای سه تن از بزرگان اهل سنت یعنی سیوطی، غزالی و ابنتیمیه در مخالفت با علم کلام و فلسفه و منطق پرداخته شده است که البته می‌تواند نشانگر آرای جمع بیشتری از علمای اهل سنت در این باره باشد.