آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کانت نتوانست آموزه های خود را درباره فضا در نقد یکپارچه کند. فضا یا مقدم بر چندگانه حس است: در این صورت، با هیچ نوع سنتز تعیین نمی شود. یا فضا با سنتزی تعیین می شود که با مفهوم چندگانه قبلی موجود شروع می شود. اولین مورد آموزش دیس است. 15. A. و Aes.1. دوم تعلیم Aₙₐ است. یا بعد از انتزاع اشیاء حسی فضا باقی می ماند یا بعد از انتزاع آنها چیزی باقی نمی ماند. اولین مورد دیدگاه دیس است. 15. A.، و Aes. 11; دومی نمای Aₙₐ است. یا کل فضا اجزا را تعیین می کند: - در این صورت هیچ سنتزی وجود ندارد. یا اجزاء مقدم بر کل هستند و با ترکیبی از آن زمان مشخص می شود. اگر کل (مجموعه) با سنتز به دست آمده باشد، نمی تواند مقدم بر اجزا باشد، بلکه به وسیله آنها مقدم و تعیین می شود. اگر سنتز بیشتر انجام شود، یک کل جدید به دست می‌آید، و آنچه قبلاً به عنوان کل در نظر گرفته می‌شد، صرفاً یک مجموع بوده است که بر اساس میزان سنتز قبلی قطعات تعیین می‌شود. فضا نمی‌تواند فعالیتی از فهم (حتی در هندسه محض) را پیش‌فرض قرار دهد مگر اینکه اجزا کل را تعیین کنند. این با دیس در تضاد است. 15. C. n. و 15. کور. (پراگراف اول). فضا نمی‌تواند فعالیتی از فهم را پیش‌فرض قرار دهد، مگر اینکه بازنمایی‌های خاص cf فضا در زیر «فضا» باشد و نه در آن. این با Aes در تضاد است. B. IV. کانت سعی می کرد با سگ های شکاری شکار کند و با خرگوش بدود. او در تلاش بود تا نشان دهد که فضا بر منیفولد حسی مقدم است، و با این حال آن فضا یک سنتز را پیش‌فرض می‌گیرد. او می‌کوشید نشان دهد که اجزای فضا به کل وابسته هستند و با این حال بگوید که کل فضا با ترکیبی از اجزاء تعیین می‌شود. نمی توان آن را انجام داد. تلاش او برای ترکیب این دیدگاه ها شکست خورد. تنها جایگزین او دیدگاه دیس بود. که شرایط سنتز می تواند کاملاً عقلانی باشد و شرایط کل حاصل می تواند کاملاً حساس باشد. در چنین دیدگاهی، حس و عقل به طور جزمی به خودی خود جدا و کامل فرض می شوند. اما در Aₙₐ. در جایی که آنها به طور جدانشدنی به یکدیگر متصل هستند، این فرض نادرست است. این دیدگاه‌های متضاد فضا در نقد، دو دیدگاه فضا را در دیس روشن‌تر می‌سازد. 15. در سال 1770، کانت می توانست به دو طریق به پرسش اویلر پاسخ دهد. فضا از احساس انتزاع نمی شود. در رجوع به عالم معقول، اصلاً انتزاعی نیست. با این حال، یک سنتز فکری وجود دارد که آن را به وجود می آورد. با این سنتز مشخص می شود. کانت این دو پاسخ را با استفاده از دوگانگی 1770 آشتی داد. برای شناخت جهان معقول، ذهن فقط به شهود نیاز دارد. معرفت عالم معقول ترکیبی است نه تحلیلی. از سوی دیگر، برای شناخت دنیای واقعی و قابل درک، ذهن فقط به مفاهیم نیاز دارد. معرفت عالم معقول تحلیلی است نه ترکیبی. این دو نوع دانش با هم همپوشانی ندارند. در هر بخش از دیس. 15. به جز دو کانت، شهود ناب فضا را آن گونه که ارائه شده یا تأمل می کند، و نه ساخته شده، تلقی می کند. او در دو بخش آن را به‌عنوان حاصل از فعالیت ذهن تلقی کرد. با پیروی از این فرض، او به ضعف در ثنویت خود پی برد. در پایان نتیجه، او پیشنهاد کرد که مفاهیم مکان و زمان که از حس انتزاع نمی شوند و با تأمل به دست نمی آیند (مانند مفاهیم عمومی معمول) انتزاع می شوند. از فعالیت ذهن به مناسبت احساس. او فرض می‌کرد که یک فعالیت فکری می‌تواند یک کل حساس را به وجود آورد. پس از سال 1770، او متوجه شد که این غیرممکن است. با این حال، او متوجه شد که تقصیر در فرض فعالیت ذهن نیست، بلکه در فرض عمیق‌تر یک دوگانگی کامل است. فرض فعالیت ذهن باید - او متوجه شد - حفظ شود، اما دوگانگی رد شد. او نمی توانست تصور و شهود را جدا کند. فعالیتی از درک وجود دارد که با چندگانه حس آغاز می شود و فضا را تعیین می کند. درک فضا را به عنوان یک منیفولد محض (در ریاضیات محض) در مقابل منیفولد حسی نشان می دهد. و به عنوان شکل خالص منیفولد حسی (در ریاضیات کاربردی.) . در پایان به نتیجه ی دیس مراجعه کنید. 15. کانت درست می گفت که یک فعالیت ذهن وجود دارد. او فقط از نظر ماهیت اشتباه می کرد. بقیه دیس. 15. مبتنی بر این فرض غلط است که هیچ فعالیتی از مینی وجود ندارد. دیس. 15.، به طور کلی، بر این فرض غلط استوار است که تصور و شهود را می توان جدا کرد. این آموزه که فضا بر حس مقدم است نیز بر این فرض نادرست استوار است. این دکترین که کل فضا اجزاء را تعیین می کند نیز بر آن استوار است. همین امر در مورد این دکترین نیز صادق است که تعداد نامتناهی بازنمایی در فضا به جای زیر آن قرار دارند. هنگامی که کانت این فرض را تصحیح کرد و به تصورات و شهودها پیوست، بازنمودهای مکان و زمان تحت شرایط مفهوم قرار می گیرند.

ترجمه ماشینی : چه چیزی دانش علمی را ممکن می کند؟ امانوئل کانت فیلسوف در اثر بزرگ خود، نقد عقل محض، پاسخی جذاب و گیج کننده به این پرسش داشت. دانش علمی، از نظر کانت، توسط قوه عقل و تقاضای آن برای وحدت سیستماتیک (یا «نظام گرایی») ممکن می شود. به عبارت دیگر، شناخت در مورد اشیاء تجربی تنها در صورتی می‌تواند آرزوی علمی داشته باشد که عقلاً در درون یک سیستم قرار گیرد یا به یک سیستم تبدیل شود. اما وقتی ماهیت دیدگاهی دانش را در نظر بگیریم، یعنی قرار گرفتن آن در قوای شناختی فردی انسان، چگونه می تواند شکل بگیرد؟ رساله دکتری من یک هدف دو جانبه دارد: (i.) بازسازی پیچیدگی مفهوم نظام مندی در نقد عقل محض کانت. و (ii.) دفاع از معقول بودن آن در بحث های معاصر درباره وحدت یا کثرت دانش علمی. تا آنجا که به (i.) مربوط می شود، موضع کانت به وضوح در ادبیات درک نشده است. علیرغم علاقه مجدد به مفهوم نظام مندی کانت در دهه های اخیر، مشارکت های موجود در ارائه گزارش رضایت بخشی از آن ناکام هستند. هدف تز من ارائه خوانشی واحد از نظام مندی عقل به عنوان ویژگی اساسی تحلیل کانت از منابع شناخت است. به ویژه، من از گزارشی بدیع از دلیل نظری دفاع می کنم که هدف آن حمایت از ادعاهای زیر است: (الف) نظام مندی مبتنی بر استفاده مشروع از ایده های عقل به عنوان قواعد تجویزی برای بررسی تجربی است. ب. ضروری است که شناخت تجربی را ممکن ساخته و فرضیه های علمی ایجاد کند. و (ج) به ما بینش‌های اساسی درباره «رئالیسم تجربی» کانت و درک او از نقش متافیزیک در علم می‌دهد. با توجه به (ii.)، من نشان می‌دهم که روایت کانت از عقل نظری بسیار بیشتر از آنچه عموماً تصدیق می‌شود برای ارائه دارد. به ویژه، من آن را به عنوان ارائه راه حل آشتی دهنده برای تضاد بین وحدت و کثرت گرایی در فلسفه علم معاصر ارائه می کنم. من با الهام از «دیدگاه گرایی» کانت، استدلال می کنم که وحدت و کثرت گرایی باید به عنوان اصول متقابل شامل دانش علمی تلقی شوند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی رابطه نظریه اختیار کانت با نظریه K.L. راینهولد من استدلال می‌کنم که نظریه راینهولد به مشکلات متعددی می‌پردازد که در پذیرش فلسفه عملی کانت مطرح شده‌اند، به‌ویژه مشکل محاسبه اعمال غیراخلاقی رایگان. تمرکز بر روایت راینهولد از اراده آزاد به عنوان شرطی برای قابل تصور بودن قانون اخلاقی نشان می‌دهد که تمرکز تاریخی بر گسست راینهولد از روایت خود کانت و تکیه ادعایی او بر حقایق آگاهی، استدلال قاطعانه «کانتی» راینهولد را مبهم می‌کند. این رویکرد شالوده جدیدی برای اراده آزاد فراهم می کند و اهمیت فلسفه عملی راینهولد را به عنوان تلاشی برای اصلاح کانت نشان می دهد. فصل اول به بررسی تأثیر رهبرگ، اولریش و اشمید بر نظریه‌های مربوط به اراده آزاد کانت و راینهولد می‌پردازد. فصل دوم به بررسی شالوده معرفتی نظریه اختیار رینهولد می‌پردازد و بر خلاف دیدگاه غالب در پژوهش، استدلال می‌کند که گزارش او صرفاً مبتنی بر واقعیت‌های آگاهی نیست. فصل 3 تنش بین پدیدارشناسی عاملیت اخلاقی و گزارش کانت از اختیار آزاد را روشن می کند. استدلال می شود که در حالی که کانت در مورد غلبه بر تمایلات و اتخاذ اصول به دلیل شکل قانونی آنها صحبت می کند، که ظاهراً باید در سطح پدیداری اتفاق بیفتد و در دسترس آگاهی باشد، توضیح کانت از اختیار آزاد به اسمی محدود می شود، که مانع می شود. در دسترس بودن به آگاهی نظریه اختیار رینهولد با قرار دادن آگاهی از مسیرهای ممکن عمل به عنوان شرط لازم برای تعیین سرنوشت در یکی از این اقدامات، از این تنش اجتناب می کند. فصل چهارم رابطه نظریه اختیار راینهولد با دین کانت را مورد بحث قرار می دهد، متنی که راینهولد به عنوان مبنایی برای اتهام خود مبنی بر اینکه نظریه کانت یا «غیرقابل فهم» یا «غیرقابل دفاع» است، استفاده می کند. من استدلال می‌کنم که اگرچه راینهولد اساساً دکترین کانت در مورد پذیرش اصول عالی را اشتباه می‌فهمد، راینهولد در این ادعا که کانت به این تز متعهد است که خودانگیختگی آزادانه قدرت انتخاب شرط لازم برای مسئولیت اخلاقی است، درست است. فصل 5 مناقشه کانت-راینهولد را توضیح می دهد تا استدلال کند که با توجه به تعهد خود کانت به شرایط مسئولیت اخلاقی، راینهولد در نهایت درست بود که اراده آزاد باید به عنوان انتخاب موافق یا مخالف قانون اخلاقی تعریف شود.

ترجمه ماشینی : فلسفه انتقادی کانت نوید می دهد که هم تجربه گرایی و هم عقل گرایی را با استدلال برای ضرورت قوه منفعل، حساسیت، و یک قوه فعال، یعنی فهم، واژگون کند تا شناخت به دست آید. کانت به نفع تأثیر حسی که در فلسفه‌های تجربی استاندارد یافت می‌شود، استدلال می‌کند در حالی که از ضرورت‌های مفهومی مانند آنچه در فلسفه‌های عقلی یافت می‌شود، دفاع می‌کند. تنها در ترکیب این دو عنصر است که ادعای شناخت و معرفت امکان پذیر است. با این حال، کانت با تأیید چنین دوگانگی، مشکل دیگری را که با تاریخ فلسفه آشنا است، ایجاد کرده است، یکی از کنش متقابل اعضای هیئت علمی. کانت با تأیید دو ظرفیت مجزا و انحصاری لازم برای شناخت، شکاف بین دو سنت فلسفی را پر کرده است، اما شکافی ایجاد کرده است که برای تأیید برنامه ای مثبت خود باید بر آن غلبه کرد. کانت خود متوجه مشکلی است که فلسفه جدیدش با آن مواجه است، وقتی مدعی است که دو منبع معرفت باید «ریشه مشترک، اما ناشناخته» داشته باشند. برای تکمیل برنامه کانت باید پرسید: "چه چیزی شکاف بین شهود معقول و درک مفهومی را پر می کند؟" در پایان نامه خود به فلسفه کانت می پردازم و پاسخ این پرسش را در تخیل مولد می یابم. برای ارزیابی قابلیت این پاسخ، تخیل را آن گونه که در تاریخ فلسفه غرب یافت شده است، مشکل می کنم. با ردیابی استفاده تاریخی از تخیل در چهره های کهن الگویی از سنت های تجربه گرایانه و عقل گرا، توسعه تخیل را می یابیم که در صورت بندی بنیادی موجود در نقد عقل محض کانت به اوج خود می رسد. کانت در فلسفه انتقادی خود تخیل (Einbildungskraft) و استفاده از تخیل را که در هر دو سنت یافت می شود ترکیب می کند، بنابراین نقش آن را هم در احساس و هم در درک نشان می دهد. من استدلال می کنم که کانت با به کارگیری تخیل در هر دو سطح حسی و مفهومی، رابطی را یافته است که بر دوگانگی ایجاد شده توسط الزامات او برای دانش، و نیز ریشه مشترک برای هر دو غلبه می کند.

ترجمه ماشینی : معمولاً بر این باور بودند که تولید مثل نیازی به توجیه ندارد و جواز اخلاقی آن به سادگی آشکار است. اما همه چیز در حال حاضر متفاوت است. و این تغییر عمدتاً به دلیل تعدادی از استدلال‌های بناتار، شیفرین و ولمن است. در پاسخ به این پیشینه، پایان نامه من آغاز اولین دفاع سیستماتیک از تولید مثل را ارائه می دهد، دفاعی که شامل چهار مقاله است. در طول مسیر، پیامدهایی برای فرزندپروری، اخلاق زیستی، اخلاق هنجاری، و برای فلسفه سیاسی به همراه دارد. مقاله اول بحث جدیدی را ارائه می کند مبنی بر اینکه زندگی ما ممکن است بسیار ارزشمندتر از آن چیزی باشد که فکر می کنیم، بحثی که از ارتباط نادیده گرفته شده بین قرعه کشی، ارزش و مشکل عدم هویت ناشی می شود. مقاله دوم به بررسی رابطه بین تحقیق شادی و تولید مثل می‌پردازد و این استدلال را مسدود می‌کند که زندگی ما بسیار بدتر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم، و برای شروع به اندازه کافی خوب نیست. ماده سه استدلال می‌کند که برخی مشکلات باقیمانده در تلاش ما برای توجیه تولید مثل، استدلال جدیدی برای دکترین سودمندی زایشی ایجاد می‌کند و آشکار می‌کند که deontologists سختگیر احتمالاً باید به deontologists متوسط تبدیل شود - حداقل اگر بخواهد ایجاد افراد را توجیه کند. ماده چهار چالش جدیدی را برای فلسفه اخلاقی و سیاسی در مورد میزان انتقال والدین نگرش‌های طردکننده و بالقوه مضر به فرزندان اقلیت جنسی خود تدوین می‌کند. در اینجا من نشان می‌دهم که شیوه‌ای که والدین در مورد طرد شدن استدلال می‌کنند، بر اینکه آیا آنها باید ایجاد کنند یا خیر، تأثیر دارد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اهمیت یوهان نیکولاس تتنز، فیلسوف تجربه گرای آلمانی که در دهه 1770 کار می کرد، برای فلسفه نظری امانوئل کانت می پردازد. من با بررسی بحث Tetens در مورد روش شناسی فلسفی در مقاله 1775

ترجمه ماشینی : این مطالعه صرفاً توضیحی نیست. از این رو، هدف این است که بر اساس این مطالعه، برخی از مسائل مهم برای فهم فلسفه نظری کانت نه تنها مطرح شود، بلکه حل شود. نقطه شروع اولیه شامل طرح این سؤال است: «آیا شهود حساس نقش قاضی عالی را در انحلال توهمات متعالی ایفا خواهد کرد؟» با توجه به متداول ترین تفسیر از «نقد عقل محض»، پاسخ به سؤال فوق مثبت خواهد بود، همانطور که به نظر می رسد در تفاسیر کوهن، استراوسون و نیز مجموعه ای از موارد دیگر که باید شناسایی شوند، چنین است. چنین مفهومی (طبق آنچه در این مطالعه آشکار خواهد شد) در پایان از آن حمایت خواهد کرد که تمام سؤالات متافیزیک سنتی (پیش کانت) توسط کانت به عنوان نامشروع محکوم می شود، دقیقاً به این دلیل که نمی توان آنها را به صورت حساس مطرح کرد. شهود، شیئی که با ایده هایی که خود ساخته است مطابقت دارد. از این رو، کانت کاری جز طرح نظریه امکان تجربه (زیبایی شناسی استعلایی و تحلیل متعالی) و محدود کردن همه دانش بشری به این حوزه انجام نمی داد، به گونه ای که فرض می کرد پرسش های متافیزیکی نامشروع هستند، زیرا مشمول آن نیستند. مطالبات معرفتی اولیه که در آن به طور کلی بیان شده است. این پژوهش فرض می‌کند که درک این مسئله، که در بالا ذکر شد، ناکافی است، زیرا از این واقعیت غفلت کرده است که در «نقد عقل محض» نه تنها اعلام جزمی، بلکه توجیهی نیز برای این تز وجود دارد. که تمام دانش بشری محدود به حوزه حس (زمینه های امکان تجربه) است. این توجیه چیزی نیست جز نقد توهمات استعلایی که توسط دیالکتیک استعلایی صورت گرفته است. از طریق پارالوژیسم های عقل محض، تضادهای عقل محض و ایده آل عقل محض، قیاسی که به طور طبیعی توسط عقل محقق می شود، به عنوان پایه ای برای ایجاد ناهماهنگی در مورد عدم فرض پیشنهادهای اولیه عقل آشکار خواهد شد. ناکافی بودن خواسته های حساسیت این گونه ناهماهنگی ها توهمات ماورایی وجود روح، جهان (کل پدیده) و خداوند - موضوعات مربوط به روانشناسی، کیهان شناسی و الهیات عقلانی است. ما سعی خواهیم کرد در این تحقیق نشان دهیم که توهم تایید وجود…

ترجمه ماشینی: نقد داوری کانت یکی از مهم ترین متون در تاریخ زیبایی شناسی مدرن است. این راهنما بخش به بخش نقد سوم را مورد بحث قرار می دهد و به معرفی و ارزیابی می پردازد: زندگی کانت و پیشینه نقد داوری ایده ها و متن نقد داوری، از جمله توضیح انتقادی نظریه های کانت در مورد زیبایی طبیعی ارتباط مستمر کار کانت با فلسفه و زیبایی شناسی معاصر. این کتاب راهنما مقدمه‌ای در دسترس برای کار بسیار دشواری است و خواندنی ضروری برای دانشجویان کانت و زیبایی‌شناسی خواهد بود.