آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از آثار ضیاء الدین دری: ترجمۀ رسائلی از ابن سینا؛ از جمله: رسالۀ عرشیه، همراه با مقدمۀ مفصلی که آن را فوائد الدریة نام نهاده است؛ رساله در سر قدر؛ رسالۀ فیض الهی؛ رسالۀ عشق؛ رسالۀ تحفه، دربارۀ تجرد و جوهریت نفس ناطقه؛ رسالۀ ترغیب بر دعا؛ رسالۀ اسرار الصلواة؛ تفسیر سورۀ توحید؛ تفسیر سورۀ قل اعوذ برب الفلق؛ تفسیر سورۀ قل اعوذ برب الناس؛ و کیفیت استجابت دعا. این مجموعه با عنوان «رسائل ابن سینا» در ۱۳۶۰ش در تهران چاپ شده است. (منبع: ویکی شیعه؛ مدخل: ضیاءالدین دری اصفهانی)

این کتاب متشکل از چهارده مقالۀ تفسیری و انتقادی است که به‌قلمِ ابن‌سیناپژوهان برجستۀ معاصر مانند دیمیتری گوتاس، دَگ نیکولاس هَسه، رابرت ویزنووسکی، پیتر پورمن و آموس برتولاچی نگاشته شده است. مقالات این کتاب تمامی موضوعات این حیطه را، از زندگی و زمانۀ ابن‌سینا گرفته تا منطق، معرفت‌شناسی، طب، فلسفه و الهیات، در بر می‌گیرند. همچنین سه فصل نهایی به تأثیر ابن‌سینا در فرهنگ‌های یهودی، مسیحی و اسلامی اختصاص یافته است. این مقالات در پی ارائۀ تصویری مقدماتی و شناخته‌شده از ابن‌سینا نیستند، بلکه بیشتر بر آن جنبه‌هایی از اندیشۀ او متمرکزند که کمتر دربارۀ آن‌ها پژوهشی صورت گرفته است. بنابراین، این کتاب، بیش از آنکه مروری بر تحقیقات پیشین این حیطه باشد، حوزه‌هایی نو را برای پژوهش‌های آینده معرفی می‌کند.

پیتر آدامسون معتقد است تأثیر شگرفی که ابن سینا بر تمدن غرب گذاشته است، بزرگترین تأثیرگذاری یک فیلسوف بر تمدنی بیگانه در طول تاریخ است. و برخلاف تصور رایج در میان فیلسوفان غربی، این تأثیرگذاری صرفاً به واسطۀ ترجمه و تقریر آرای ارسطو نیست. چرا که ابن سینا به شکلی خلاقانه هر جا که لازم دانسته از فلسفۀ ارسطویی عبور کرده و مسیر خود را گشوده است. در واقع، سوالات تازه‌ و راه‌حل‌‌ها و روش‌های ابداعی اوست که او را شایستۀ لقب «شیخ الرئیس» کرده است.

کتاب حاضر، تحقیقی است که در آن سعی شده است به فلسفه زیست از دیدگاه سه دانشمند «ارسطو»، «ابن‌سینا»، «داروین» که در سه دوره زمانی قرار داشتند پرداخته شود. تحقیق حاضر، نخستین تحقیقی است که در آن درباره فلسفه زیست از نظر «ارسطو»، «ابن‌سینا» و «داروین» به‌صورت یکجا به آن پرداخته شده است. مؤلف بیان می‌دارد که جهان مترقی معاصر، دانش و تکنیک را ارج می‌نهد و ترقی و تعالی انسان‌ها را جز در پرتو فکر روشن و کار خلاق مغز و بازوهای فعال ممکن نمی‌داند. فلسفه علم، شاخه‌ای است از فلسفه، که به مطالعه تاریخ، ماهیت، اصول و مبانی، شیوه‌ها، ابزارها و طبیعت می‌پردازد.

محتوای این کتاب بررسی آرا و اندیشه‌های سه فیلسوف و اندیشمند، یعنی ارسطو فارابی و بوعلی سینا درباره‌ی حکمت عملی است که نویسنده مطالب آن را این‌گونه طبقه‌بندی نموده است: شرح حال سه فیلسوف بزرگ، تقسیم علوم از نظر سارحان فلسفه‌ی ارسطو، تقسیم علوم از نظر فارابی و ابوعلی‌سینا، اخلاق از دیدگاه ارسطو، تدبیر منزل از دیدگاه ارسطو و برسیس و ابن سینا، سیاست از دیدگاه ارسطو و فارابی و ابن سینا و مانند آن.

‫هم? انديشمندان بزرگ در طول تاريخ با رويکردها و روشهاي مختلف، به تحقيق و تأمل در باره حقيقت انسان پرداختهاند. تحقيق حاضر در سه فصل، اين مسئله را از ديدگاه دو فيلسوف بزرگ، ارسطو و ابن سينا بررسي کرده است. ارسطو با تکيه بر مباني فلسفي خود، تحليلي طبيعي از انسان ارائه ميدهد. وي موجوديت انسان را همانند جانداران ديگر، در قالب دو مفهوم ماده و صورت تحليل ميکند. در نظر وي انسان موجودي ترکيب يافته از نفس به مثابه صورت و بدن مادي است. صورت در هر جانداري، کارکرد و غايت مخصوص به خود را دارد. صورت انساني علاوه بر داشتن کارکردهاي نفس جانداران فروتر، واجد کارکرد خاص انساني، يعني انديشه و تعقل، نيز ميباشد. صورت(نفس) انساني، زندگي عقلاني انسان را که توأم با فضيلت و سعادت است، رقم ميزند. البته انسان نميتواند فضيلت و سعادت خود را در تنهايي و به دور از اجتماع به دست بياورد؛ زيرا انسان طبيعتاً موجودي مدني است؛ بدين معني که غايت انسان، زندگي در اجتماع است و فعاليت در اجتماع، بخشي از کارکرد انسان است. ابن سينا از موجوديت انسان تبييني ديني به دست ميدهد. در نظر ابن سينا با اينکه انسان ترکيبي از نفس و بدن است، ذات انسان را نفس او تشکيل ميدهد. نفس انسان موجود مجرد است که بعد از فناي بدن باقي ميماند و سعادت و شقاوت انسان در آخرت تحقق مييابد. زندگي جمعي جزو ذاتيات انسان نيست که در صورت نبود آن انسان از انسانيت بازماند؛ اما نيازهاي متنوع و گوناگون انساني، موجوديت و شکلگيري حيات جمعي را ضروري ميسازد؛ چون برآورده شدن نيازهاي مادي و معنوي انسان به صورت درست و عادلانه نيازمند مدينه عادلهاي است که بر بنياد قانون الهي تکوين يافته باشد. آموزه ارسطو در باب جاودانگي نفس انساني داراي ابهام است؛ بلکه ميتوان گفت که مايه لازم براي بقا و جاودانگي فردي را فراهم نميآورد؛ زيرا از ديد وي، تمام قواي نفس از جمله عقل منفعل، با نابودي تن از بين ميرود و تنها عقل فعال است که بعد از مرگ باقي ميماند.