آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين پاياننامه روش تفسير علامه طباطبايى و مبانى او در كتاب الميزان مورد بررسى قرار گرفتهاست. مباحث اين پژوهش عبارتند از: تفسير قرآن به قرآن با ذكر مصاديق آن، قاعده جرى و تطبيق در الميزان، نقد روائى در آن، گفتار صحابه و تابعان از نظر علامه، عقل و الميزان، ديدگاههاى سياسى علامه، عرفان در الميزان، فرضيههاى علمى جديد و تغيير فهم ما از قرآن.

در نوشتار حاضر با توجه به موضوع که کرامت نفس و معنا داری زندگی از دیدگاه علامه طباطبایی می باشد اهداف پیش بینی شده در این تحقیق ، نهادینه نمودن اخلاق اسلامی در جامعه با تکیه بر کرامت انسانی و تلاش در جهت تحقق جامعه ای عدالت محور و صداقت محور و مهر ورز با تکیه بر کرامت انسانی و ارایه مدلی از سبک زندگی معنا دار بر اساس نظر علامه طباطبایی که به روش کتابخانه ای صورت گرفته است منابه مورد استفاده تفاسیر مختلف قران(عربی و فارسی)،مبانی انسان شناسی (قران و کتب دیگر)،کتب مختلف علامه طباطبایی و آثار شهید مطهری می باشد. در فصل اول بیان مسأله و اهمیت و ضرورت پژوهش ،سوالات و فرضیه ها مطرح گردیده و مفاهیم و اصطلاحاتی مانند کرامت ،نفس،عقل،تعریف گردیده است.در فصل دوم که آثار و لوازم اجتماعی کرامت نفس می باشد ،کرامت در نظام معنایی قران ،کاربرد و وجوه مختلف کرامت ،اقسام کرامت ،و نظریات مختلف بزرگانی چون علامه مجلسی ،بوعلی سینا، ملاصدرا،علامه طباطباییو استاد شهید مطهری در باب کرامت انسان ،ارزیابی نظریه اخلاقی کانت و همچنین مقایسه ای میان معنای زندگی انسان مومن و انسان بی ایمان صورت گرفته است .در فصل سوم مولفه های کرامت انسان در پرتو زندگی معنا دار ،تحت عناوینی چون حیات معنادار و دیدگاه مکاتب مختلف مارکسیسم ،اگزیستانسیالیسم،نهیلیسم ،منفی گرایان در مورد کرامت انسان و مقایسه دیدگاههای ذکر شده با ساحتهای وجودی انسان از منظر علامه و نوآوریهای علامه در مقوله انسان شناسی مطرح گردیده است .در فصل چهارم تلقی علامه در مورد کرامت نفس و رابطه آن با هویت انسانی در ذیل مطالبی چون سبک زندگی و ویژگیهای آن ،ارزشهای درست زیستن از منظر قران و نقش سازنده ایمان در تعیین دیدگاه و نگرش در تمامی ابعاد زندگی و فواید اجتمایی ایمان به خدا و کارکرد معنا بخشی دین در اندیشه علامه طباطبایی و نقش دین در ارایه تصویری معنا دار و نظام مند از جهان هستی مطرح گردیده است در خاتمه نتیجه گیریاین پژوهش امده که فرضیات مطرح شده در فصل یک به تایید رسیده و در رابطه با فرضیه چهارمبر اساس نظریه علامه می توان مدلی برای سبک زندگی ارایه داد که این مدل زندگی فطری بوده که جهان هستی با تمام وسعت خویش یک واحد واقعی را تشکیل می دهد که تمامی اجزاءآن با هم ارتباط وجودی داشته و درتأثیر و تأثر از یکدیگرند.این اجزاءدایما در حال تحول بوده وروبه سوی کمال دارند ودر حرکت خود از قوانین معینی پیروی می کنند که علامه آن را ناموس می نامد و انسان نیزبه عنوان یک جزءبا هدفی معین روبه تکامل است.(فالهمها فجورها و تقواها)

مسئله امامت درتاریخ اندیشه اسلامی و نیز رویکردهای مختلف به این موضوع پیشینه‌ای طولانی دارد. رویکرد علامه به این موضوع که به آیات قرآن، روایت‌ها و مبانی عقلی مستند است، بسیار مهم می‌نماید. بر اساس دیدگاه ایشان امامت عبارت است از ولایت برهدایت و رساندن مردم به سوی کمال و سعادت می‌باشد و ریاست و پیشوایی در امور دین و دنیا از شؤون آن است. در ادامه به بررسی مبانی و پیش فرض‌های رویکرد ایشان درباره این مسئله خواهیم پرداخت

‫چکيده : پژوهش حاضر، نقدهاي علامه طباطبايي صاحب تفسيرالميزان بر تفسير المنار- تأليف مشترک شيخ محمد عبده و محمد رشيد رضا- را بيان کرده و روش تفسير و مباني و معيارهاي تفسيري تفسير المنار را با روش تفسيري اجتهادي علامه طباطبايي مقايسه مي‌کند، تا ضعف‌هاي تفسيري، تفسير (المنار) نسبت به الميزان مشخص گردد. اين نوشتار در دو بخش سامان يافته و ضمن شناسايي شخصيت تفسيري علامه طباطبايي و محمد رشيدرضا و مشرب‌هاي فکري و تفسيري آنان، بيش از صد ايراد علامه طباطبايي بر تفسير المنار، را مطرح مي‌نمايد. بخش اول به کليات نقد علمي تفاسير اختصاص دارد و شخصيت تفسيري علامه طباطبايي، شيخ محمد عبده و محمد رشيد رضا را معرفي مي‌نمايد. نگارنده آن‌گاه روش تفسيري هر يک از مفسران را بيان کرده و ضمن مقايسه کردن آثار علمي آنان با هم، زندگي‌نامه و عملکردهاي اصلاح‌گرايانه رشيد رضا و شيخ محمد عبده و مبارزه آنان با سلفي‌گري را شرح مي‌دهد. آن‌گاه آزاد انديشي عقلي و تعبد الهي علامه طباطبايي و ابزارهاي فهم قرآن را از منظر وي تبيين ساخته و برخي ديدگاه‌هاي علامه طباطبايي، شيخ محمد عبده و محمد رشيد رضا را در مفهوم دين، تفسير، تأؤيل و ظاهر و باطن قرآن منعکس مي‌سازد. بخش دوم از اين نوشتار، به نقدهاي علامه طباطبايي بر تفسير المنار اختصاص دارد؛ نقدهايي همچون: نقد علامه بر تفسير آيه ولايت و ساير آيات مربوط به ولايت و امامت اهل بيت(، نقد برخي تفاسير در مقوله آيات الاحکام، مانند آيه وضو، نقد آيات مربوط به غدير و مباهله، نقد برخي آيات مربوط به جبر و اختيار و معاد، نقد تفاسيري از جنگ‌هاي پيامبر اسلام(ص) و تاريخ اسلام و شأن نزول پاره‌اي آيات، نقد تفسير آيه غار، نقد ديدگاه‌هاي تفسيري درباره مفهوم دعا، عبادت، ايمان، شرک، توحيد، نجات، زندگاني و شخصيت پيامبران الهي در قرآن و... که همزمان، تفسير مورد نظر علامه طباطبايي بر آيات مورد نظر و ايرادهاي ايشان بر تفسير المنار فرارروي مخاطبان قرار مي‌گيرد.

برهان صدیقین, یعنی برهانی که برای اثبات واجب کمترین مقدمات را لازم داشته باشد همیشه خواست و غایت حکمای اسلامی بوده و هر یک کوشیده‌اند تا از مقدمات براهین اثبات واجب بکاهند. در این میان علامة طباطبائی از طریق ضروری و ازلی دانستن واقعیتی که مؤدای اصل واقعیت است برهانی را عرضه داشت که چنان بی‌نیاز از مقدمات است که بداهت و اولی بودن وجود واجب از آن نتیجه شده است. نویسنده در این مقاله با کنکاش در ریشه‌های معرفتی اصل واقعیت و بیان تقریرهای مختلف آن بر آن است که اصل واقعیت تنها ضرورتی معرفت شناسانه بوده و نمیتواند به اثبات ضرورت ازلی واقعیت انجامد.

به نظر علامۀ طباطبایی، وحی القاى معناست به گونه‌ای که جز از کسی که قصد افهام او شده، پوشیده می‌ماند. وحی در قرآن کریم به بیان غایت و مفاد و محتوی و اقسام، معرفی شده است. به نظر علامه، ادراک و تلقى نبی از غیب، همان است که در زبان قرآن «وحى» نامیده مى‏شود و آن حالتى که انسان از وحى مى‏گیرد، «نبوت» خوانده مى‏شود. وحی به‌تصریح قرآن کریم، بر قلب پیغمبر اکرم  نازل شده است و نبی در نخستین وحیی که به او می‌شود و رسالت او اعلام می‌گردد، تردیدی نمی‌کند که این وحی از ناحیۀ خدای سبحان است. وحی که همان شعور باطنی انبیاست، از سنخ شعور فطری مشترک انسان‌ها نیست که همان شعور فکری است. وحی از مبدأ صدور تا وصول به مردم، مصون و محفوظ است و الفاظ قرآن هم از آن ناحیۀ خدای متعال نازل شده است؛ چنان که معانى قرآن از ناحیۀ خدا نازل شده است؛ بنابراین، محتوای وحی هر دو را شامل می‌شود.

نیاز بشر به دین در نگاه محمد عبده از طریق باور اکثریت به ادامه حیات پس از مرگ و اهمیت یافتن راه رسیدن به سعادت ابدی و نیز از طریق ضرورت زندگی اجتماعی و رواج کرامتهای اخلاقی در آن تبیین می‌گردد. طباطبایی انسان را خواستار سعادت، کمال و خیر می داند، زندگی اجتماعی را یک ضرورت و وجود قانون برای آن را گریز ناپذیر می‌خواند. وی معتقد است قانونی می‌تواند تأمین کننده عدالت و سعادت باشد که با نظام تکوین هماهنگی حاصل کند، این امر زندگی اخروی را نیز شامل می‌شود کامیابی دین با چنین جامعیتی از طریق بحث عقلی و نیز آزمون تاریخی قابل ارزیابی است.

‫فخر رازي و علامه طباطبايي در آثار فلسفي، کلامي و تفسيري خود به‌صورت تفصيلي، مسأله ابتلا و امتحان الهي را مورد توجه قرار داده و تأثير اين مسأله را در تربيت و تکامل انسان‌ها تبيين کرده‌اند. البته اين دو انديشمند مسلمان از جهت مباني و نوع رويکرد انتخابي، تفاوت‌هاي اساسي و مهمي با يکديگر دارند؛ فخر رازي به‌عنوان نماينده مکتب جبرگرايي، انسان را در ارتکاب اعمال خود مجبور مي‌داند. اما علامه طباطبايي با تأکيد بر مسأله آزادي و اختيار انسان و تأثيرگذاري او در افعال خويش، به موضوع فلسفه آزمايش و امتحان الهي نگريسته است. بديهي است که چنين رويکردي داراي امتيازات چشم‌گيري بوده، و با اشکالات و چالش‌هاي عقلاني و تناقضات نگاه فخر رازي، مواجه نمي‌گردد. آن‌چه ديدگاه فخر رازي را با چالش‌هاي جدي روبرو مي‌کند آن است که بر اساس آموزه‌هاي مترقي اسلام، فلسفه و هدف از امتحان و آزمايش الهي، رسيدن انسان به مقام عبوديت و بندگي، و تکامل در اين مسير مي‌باشد، و روشن است که چنين هدفي، زماني ميسر خواهد بود که در قدم اول، اختيار و آزادي انسان به‌عنوان يک امر مسلم اثبات گردد. فخر رازي براي رهايي از پيامدها و تناقضات موجود در رويکرد جبرگرا، به نظريه نامفهومي با عنوان "کسب" متوسل شده است، که تفاوت ديدگاه اشاعره درباره مفهوم آن، دليلي بر ناتواني اين نظريه در حل تناقضات مي‌باشد. از منظر علامه طباطبايي و فخر رازي، يکي از ثمرات ابتلا و آزمايش، جداسازي مؤمنان واقعي از متظاهران به ايمان، و همچنين تطهير انسان دانسته شده است. استعداد انسان کمال‌جو در پرتو ابتلا شکوفا شده و او را به‌سوي کمال سوق مي‌دهد. همچنين امتحان و آزمايش مي‌تواند داراي ثمرات مختلفي در ابعاد اخلاقي و تربيتي انسان باشد، و او را به مقام عبوديت و بندگي خدا نايل گرداند.