چکیده :
ترجمه ماشینی:
برخلاف ویتمن، که تضادها را جشن میگرفت و آنها را مانند آتش بازی منفجر میکرد، سیمون ویل تلاش میکند تا سیستمی را از «نیازهای» متناقض روح توضیح دهد و بسازد (متمایز از خواستهها)، نه به عنوان شکلی از جشن، بلکه شاید بیشتر در یک تلاش برای ایجاد آرامش (احتمالاً باید به خاطر داشته باشیم که نویسنده از میگرن رنج می برد.) اگرچه تضادها بسیار است، و واقعیت نیازهای توصیف شده همیشه آشکار نیست، اما اینها آرامشی را فرض می کنند که فقط از دقت علمی ناشی می شود و حقیقتی که باید باید باشد.
مطلق باشد این لیست است: نظم، آزادی، اطاعت، مسئولیت، برابری، سلسله مراتب، شرافت، مجازات، آزادی عقیده، امنیت، ریسک، مالکیت خصوصی، مالکیت جمعی، و حقیقت.
برای جزئیات بیشتر در مورد هر یک، به داخل نگاه کنید.
unlike whitman, who celebrated contradictions and made these explode like fireworks, simone weil tries to explain and fabricate a system out of the soul's contradictory "needs," (as distinct from wants), not as a form of celebration, but perhaps more in an attempt to provide calm.
(we should probably remember that the author suffered from migraines.) although the contradictions are many, and the reality of the described needs not always obvious, set forth by weil these assume a tranquility that can only come from scientific precision and a truth that must be absolute.
here is the list: order, liberty, obedience, responsibility, equality, hierarchism, honor, punishment, freedom of opinion, security, risk, private property, collective property, and truth.
for additional detail on each, see inside.