تحدي قرآن و سلمان رشدي | کتابخانه مجازی الفبا

مگر قرآن همه را دعوت به تحدي نکرده است پس چرا وقتي سلمان رشدي اين کار را کرد موجب غضب واقع شد؟

سلمان رشدى نويسنده ‏ى هندى الاصل، به سال 1326 ه.ش، در خانواده ‏ى مسلمان در بمبئى متولد شد، و در سيزده سالگى جهت تحصيل به انگلستان اعزام شد و مدتى با نوشتن مقالات تبليغى در انگلستان به تأمين مخارج زندگى پرداخت و سپس شناسنامه‏ى انگليسى گرفت و تبعه‏ى آنجا شد. رشدى در مصاحبه با مجله‏ى اشپيگل در 21 ارديبهشت 1371، درباره‏ى خانواده‏اش مى‏گويد: «خانواده‏ى من به اسلام گرايش داشتند، ولى در خانه ما از دين خبرى نبود. فقط سالى يك بار مرا براى عبادت به مسجد مى‏بردند. مثل مراسم سال نو در نزد مسيحيان، يك دايه‏ى مسيحى داشتم،... اكثر دوستان من غيرمسلمان بودند. پدرم از قانون قرآن در منع نوشيدن مشروبات الكلى تبعيت نمى‏كرد. خوشبختانه مى‏توانم بگويم كه پدر و مادر من مسلمان بدى بودند». رشدى در طول زندگى خود در انگلستان به بى‏دينى و بى‏اعتقادى مطلق مى‏رسد و در نهايت، منكر خدا مى‏شود و اين عقيده را رسما در مصاحبه با مجله اشتترن در 7 آبان 1371، تحت عنوان «من قهرمان نيستم» بيان مى‏كند. چنين نويسنده‏اى تحت حمايت غرب و صهيونيسم به منظور مقابله با رشد روز افزون اسلام خواهى در جهان، دست به نوشتن كتاب «آيات شيطانى» مى‏زند. و آن را «اثرى، حاوى ضديت و شك بنيادى مى‏نامد»او در اين اثر هرگز در مقام تحدی با قرآن بر نمی آيد زيرا به خوبی ميداند که چنين چيزی از او ساخته نيست, بلکه در آن به مقام مقدس حضرت پيامبر اكرم(ص) و به مقدسات مسلمين با قالبی رمانتيک وبا استفاده از زشت ترين و رکيک ترين عبارات اهانت مى‏كند. (روزها و رويدادها، مركز فرهنگى تربيتى نور ولايت، نشر پيام مهدى(عج)، چاپ چهارم 1379، ص 538) از اين رو در پى انتشار اين كتاب و با توجه به توطئه گسترده صهيونيستها نسبت به خيانت به اسلام ، حكم تاريخى امام خمينى(ره) در مورد مرتدّ بودن و وجوب قتل اين نويسنده در تاريخ 25/11/1367 صادر مى‏شود. اين حكم مبتنى بر احكام قطعيه و مسلم دين مبين اسلام مى‏باشد. توضيح آن كه براساس روايات متعددى كه از ناحيه معصومين(ع) وارد شده است و مورد توافق تمامى علماى اسلامى، اعم از شيعه و سنى مى‏باشد؛ شخصى كه به خداوند متعال، يا رسول اكرم(ص) يا ائمه معصومين(ع) (مورد اخير از اختصاصات شيعه مى‏باشد) توهين و هتاكى كند، كافر و مرتد گرديده و كشتن گوينده ناسزا واجب است. چنین حکمی در برخی از دیگر ادیان نیز سابقه دارد و اساسا در منطق بشری اهانت به مقدسات امری مذموم و محکوم است. امام صادق(ع) در پاسخ سؤالى در مورد كسى كه حضرت رسول اكرم(ص) را ناسزا گفته است مى‏فرمايند: « ... يقتله الادنى فالادنى قبل ان يرفع الى الامام»؛ (ر.ك: وسائل‏الشيعه، ج 18، ابواب حد المرتد، ص 555 - جواهرالكلام، ج 43، ابواب الحدود - آيت‏الله‏گلپايگانى، مجمع‏المسائل، ج 3، ص 201 و...). از آنجا كه در كتاب آيات شيطانى مسأله رسالت پيامبر اكرم(ص) و نزول آيات الهى به صورتى بسيار توهين‏آميز و مسخره‏وار طرح گرديده و نهايتا نزول آيات الهى را امرى وابسته به تلقينات شيطانى معرفى كرده و اصلى‏ترين ضروريات دين مبين اسلام را انكار نموده است مشمول حكم فوق مى‏گردد و حضرت امام با تكيه بر اين مبانى، اين حكم را صادر نموده و فرمودند: به اطلاع مسلمانان غيور سراسر جهان مى‏رسانم، مؤلف كتاب آيات شيطانى كه عليه اسلام و پيامبر و قرآن، تنظيم و چاپ و منتشر شده است، هم‏چنين ناشرين مطلع از محتواى آن، محكوم به اعدام مى‏باشند. از مسلمانان غيور مى‏خواهم تا در هر نقطه كه آنان را يافتند سريعا آنان را اعدام نمايند تا ديگر كسى جرأت نكند به مقدسات مسلمين توهين نمايد و هر كس در اين راه كشته شود شهيد است «ان‏شاءالله». ضمنا اگر كسى دست‏رسى به مؤلف كتاب دارد ولى خود قدرت اعدام او را ندارد، او را به مردم معرفى نمايد تا به جزاى اعمالش برسد، (ر.ك: صحيفه نور، ج 21، ص 86) و اين حكم مورد قبول و استقبال قاطبه علماى اسلام در سراسر جهان و ملت‏هاى اسلامى قرار گرفت.

پرسمان دانشجویی