آیا پیامبر اکرم(ص) به جهت زمین خوردن حسنین(ع) و شنیدن صدای گریه آنان، سخنرانی خود را قطع کرده و از منبر پایین آمدند؟ | کتابخانه مجازی الفبا

رسول خدا(ص) مشغول خطبه‌خوانی بود که پای امام حسین(ع) به جایی گیر می‌کند و می‌افتد که در این هنگام سلمان گفت: ای رسول خدا! ما می‌گرفتیم چرا منبر را قطع کردی؟ لطفاً متن کامل و سند آن‌را ذکر نمایید.

پیامبر گرامی اسلام(ص)، به کودکان توجه خاصی داشت و در میان کودکان نیز امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بیش از کودکان دیگر مورد توجه پیامبر بودند. شواهدی بر این نوع برخورد پیامبر(ص) با حسنین(ع) در منابع شیعه و سنی نقل شده است. در یکی از این موارد، روایتی در منابع شیعه با راویانی از اهل سنت نقل شده است که پیامبر جهت گریه این دو طفل،‌ بی‌اختیار از منبر پایین آمد و به آنها رسیدگی کرد. البته در این‌که روایات مختلف موجود، بیانی از یک واقعه هستند یا این‌که این حادثه چندین‌بار اتفاق افتاد، شاید گزینه اول را بتوان پذیرفت. الف. عبد الله بن بریده می‌گوید: یک روز پیامبر اسلام(ص) بر فراز منبر مشغول سخنرانى بود. ناگاه حسنین(ع) با پیراهنی سرخ به مسجد آمدند، آن پیراهن‏ها به پاى ایشان می‏پیچید و به زمین می‌افتادند. پیامبر از منبر فرود آمد و ایشان را برداشت و در مقابل خود جاى داد، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «إِنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ»؛[1] این دو را دیدم و دیگر نتوانستم صبر کنم.[2] ب. ابن عمر می‌گوید: در حالی‌که پیامبر(ص) بر فراز منبر مشغول سخنرانى بود، امام حسین(ع) خارج شد، دامن لباس آن‌حضرت به پاى مبارکش پیچید و به زمین افتاد و گریان شد. پیامبر از منبر فرود آمد و ایشان را در برگرفت و فرمود: «خدا شیطان را بکشد، حقاً که فرزند وسیله امتحان است. قسم به حق، آن خدایى که جان من در دست قدرت او است من متوجه نشدم که چطور از منبر فرود آمدم».[3] ج. روزی پیامبر(ص) بر فراز منبر بود. وقتى صداى گریه حسنین(ع) را شنید، با ترس و ناله[4] از جاى برخاست آن‌گاه فرمود: «ای مردم! فرزند وسیله امتحان است. من از جاى خود برخاستم در حالی که اختیاری از خود نداشتم».[5] البته در روایات، آنچه از سلمان در ادامه پرسش، نقل شد را نیافتیم.

اسلام کوئست نت