چرا بوسیدن ضریح حرم مقدس امامان و در ورودی حرم در نظر شیعه شرک محسوب نمی شود ولی در نظر اهل سنت شرک محسوب می شود؟ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا بوسيدن ضريح حرم مقدس امامان و در ورودي حرم در نظر شيعه شرك محسوب نمي شود ولي در نظر اهل سنت شرك محسوب مي شود؟

حق مسلم آن است كه هيچ يك از اعمال، دست كشيدن، بوسيدن و توقف در كنار قبر پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) مكروه و يا حرام نيست زيرا هدف از اين اعمال تبرك جستن از قبر است و هيچ مسلماني شك ندارد كه قبر به علت در بر گرفتن بدن شريف پيامبر(ص) و امامان معصوم (ع) بويژه آنكه به حيات برزخي آن بزرگواران معتقد مي باشيم داراي تقدس و بركت گشته است. در منابع اهل سنت از بزرگان خود نقل نموده اند كه آنها منعي در بوسيدن قبر پيامبر(ص) ندانسته اند از جمله احمد بن حنبل در پاسخ به گفته پسرش كه گفت مردم براي تبرك به منبر پيامبر(ص) دست مي كشند و مي‎بوسند و به همين گونه قبر مطهر را لمس كرده مي بوسند(احمد) مي گويد كه با كي نيست[1] و نيز در منابع اهل سنت روايت شده كه مردي حضور رسول خدا(ص) شرفيات شد و عرض كرد: اي رسول خدا(ص) من سوگند خورده ام كه آستانه بهشت و پيشاني حورالعين را ببوسم! پيامبر(ص) فرمود برو پاي مادر و پيشاني پدر را ببوس، عرض كرد يا رسول الله(ص) اگر پدر و مادر در قيد حيات نباشد چه كنم فرمود: برو قبر آنان را ببوس![2]
مسلم بن حجاج قشيري در صحيح خود (معروف به صحيح مسلم) در كتاب حج آورده است كه پيامبر اكرم(ص) يكبار سواره طواف مي كرد و ركني را با عصاي خويش استلام نموده و عصا را بوسيد و در شرح اين مطلب امام نووي از بزرگان اهل سنت مي گويد اين امر كه كسي با عصا استلام كند و آن را ببوسد از مذهب و عقايد ماست[3] به نقل مسلم بن حجاج و امام نووي بوسيدن عصائي كه متبرك به ركن كعبه (حجر الاسود) شده است جائز است و پيامبر اكرم(ص) نيز اينگونه عمل كرده است علماء اهل سنت به گفته سمهودي اتفاق نظر و اجماع درند كه قبر متضمن به جسد و اعضاي پيامبر(ص) بر كعبه فضيلت دارد و آنگاه سمهودي اضافه مي كند كه اين اجماع را قاضي عياض و پيش از او قاضي ابوالوليد باجي نقل كرده اند چنانكه خطيب بن جمله به نقل از ابواليمن بن عساكر و ديگران با كمال صراحت مدينه را بر مكه فصيلت داده اند به خاطر وجود پيامبر اكرم(ص) در شهر مدينه.[4]
بنابراين اهل سنت بوسيدن قبر و ساير اموري كه از ديدگاه اسلام مقدس مي باشند موجب شرك نمي دانند زيرا هيچ گونه ملازمه عقلي و شرعي بين بوسيدن و احترام گذاشتن چيزي و بين شرك و عبادت وجود ندارد.
بلكه فقط فرقه وهابيت به پيروي از احمد بن تيميه حراني ( 661-735ه‍ 728ه‍ ) و محمد بن عبدالوهاب (1115-1206) بوسيدن قبور و زيارت و توسل و شفاعت را موجب شرك دانسته و آن را با توحيد در عبادت در تضاد مي پندارند.[5]
در نهايت امر، ما به گفته ابن حجر عسقلاني يكي از بزرگان اهل سنت اشاره مي كنيم كه مي گويد: برخي از علماء، مشروعيت بوسيدن حجر الاسود را دليل جواز بوسيدن هر انسان و غير انساني مي دانند كه شايستة تعظيم و احترام مي باشد تا آنجا كه گويد: از ابي صيف يماني از علماي شافعي مذهب مكه نقل شده كه وي گفته: مي توان قرآن و كتابهاي حديثي و قبور صالحين را بوسيد. و طيب ناشري از محب طبري نقل كرده كه مي توان قبر را بوسيد و دست بر آن كشيد و علماي صالحين نيز سيرة شان بر آن جاري بوده است[6].

مرکز مطالعات پاسخگویی به شبهات اندیشه قم